5-daagse trektocht via de GR14 over de Ardense hoogvlakte

De naam Sentier de l’Ardenne klinkt veelbelovend. De GR14 loodst je door uitgestrekte wouden, verschillende rivierdalen en komt voorbij enkele bekende plaatjes.
Wij starten in Trois-Ponts en eindigen in Saint-Hubert, hoofdstad van de jacht. De herfst was zoals die hoort te zijn: nat, mistig en koud. Dat weerhield ons niet om de tent thuis te laten en voor de combinatie bivakzak en zeil te kiezen.

Directissimo
Afstand: 10km

We verlaten Trois-Ponts via de vallei van Bodeux. Al gauw merken we dat het volgen van een GR niet betekent dat je niet verkeerd kan lopen, vooral als de topogids veilig weggeborgen zit in de rugzak. Na Basse-Bodeux kunnen we het gelonk van een oplopende onverharde weg richting bos niet weerstaan. Pas bovenop de heuvel wordt het duidelijk dat er hier geen witrode tekens te vinden zijn. Via een directissimo dalen we af over omgekapte boomstammen en pikken de GR weer op bij de Ruisseau de Bodeux. Enkele reeën zetten het op een lopen.

Een meanderend bosriviertje, de zon die door het bladerdek piept, warme herfstkleuren, de eeuwige rust. Af en toe ontmoet je plaatsen die je niet wilt achterlaten.

Nabij Arbrefontaine hangen we ons zeil op in een nieuw aangeplant stuk bos, een ideale camouflage. We testen een curry-schotel uit met eigen gedroogde appel, ananas en kip. Een fantastische afsluiter.

Idool
Afstand: 22,5km

Een hardnekkige mist en regen maken ons duidelijk dat het, in tegenstelling tot vorige jaren, écht herfst is. In Lierneux kopen we wat brood en verse koffiekoeken en genieten van het plaatselijke kattengejank.

Nieuwe schoenen wandel je best niet in op een vijfdaagse tocht, dat hebben we nu allebei begrepen. Ivo’s stijve D-schoenen drukken op zijn achillespezen, mijn enkels vinden de hogere schacht van mijn B/C-schoenen niet bepaald aangenaam. Ik leg een verband aan maar dat lijkt vooral de eerste 5 meter goed te werken.

We wandelen verder over onverharde veldwegen tussen groene weiden. In de berm groeit de eenstijlige meidoorn, te herkennen aan zijn donkerroze bessen en diep ingesneden blad.

Bij de oriëntatietafel van Baneux vertroebelt het donkergrijze wolkendek een weids panorama. In de Ardennen maken ze ongelooflijk heerlijk kramiekbrood, een combinatie van suiker- en rozijnenbrood, en dat pept ons weer wat op.

Helemaal afgekoeld gaan we weer van start. De regen valt met bakken uit de lucht en op het wandelpad is nog steeds niemand te bespeuren. In Odeigne doen we een poging om bij een ouder koppel een droog slaapplaatsje in hun garage of hooizolder te krijgen maar zonder succes. We wandelen dan maar naar het bos en hangen het zeil op in een dicht en donker naaldwoud. Wat verder is de ruïne van een chalet. De romantiek is ver te bespeuren…

Pannekoeken
Afstand: 28,6km

Vandaag voelen we ons écht in de Ardennen; de GR14 loopt door aaneengesloten wouden, hier en daar staat een verlaten jachthut. Bij de doortocht van Dochamps geniet een trekpaard van onze aandacht én het sabbelen aan mijn cameratasje.

Al snel wandelen we weer tussen de bomen. Hier laat men het dood hout liggen zodat zwammen er in allerlei kleuren en formaten kunnen gedijen. Ivo wacht geduldig tot ik van alle exemplaren een fotootje heb gemaakt. Het determineren laat ik voor thuis.

Bij La Roche breekt de zon eindelijk door en verlicht de kleurige bossen rondom. Na enkele inkopen, steken we de voeten onder tafel voor een hartige pannenkoek.

Een steile klim leidt ons terug weg uit de drukte van het toeristische stadje. In de vallei van de Ruisseau de Bronse volgt de GR14 voor lange tijd een saaie asfaltweg. Volgens mijn vriend een ware marteling.

We klimmen uit het rivierdal om het gehuchtje Mièrchamps een bezoekje te brengen en duiken dan terug naar beneden. Eindelijk krijgen we opnieuw een onverharde weg onder de voeten. Gisteren vond hier een drijfjacht plaats. Enkele herten hebben de slachting overleefd.

We hangen het zeil op aan de overkant van de rivier. Mogelijks krijgen we ‘s nachts everzwijnen op bezoek want niet al te ver ligt een wroetplaats. We zorgen er voor dat alles goed in de rugzak wordt weggestoken en de vuilniszak voldoende hoog wordt opgehangen.

Al dente
Afstand: 22,1km

Een dikke mist hangt boven de velden van Champlon. Het is al de derde keer dat we enkele loslopende koeien voorbijkomen maar er is geen boerderij zichtbaar in de buurt om dit te melden.

Ivo loopt te morren als we opnieuw over een asfaltweg aan het lopen zijn. Ik probeer aan iets anders te denken. Bij Tenneville moeten we onder een drukke autobaan door. Daarna wordt het decor gelukkig beter. Ivo fleurt helemaal op als hij ziet dat we ons op het parcours van Tilff-Bastogne-Tilff bevinden, de klassieker voor wielerliefhebbers die hij vorig jaar gereden heeft.

In Saint-Ode bellen we even aan om onze waterfles aan te vullen. Het is immers niet zeker of we nog een riviertje zullen tegenkomen. Het Bois Cousin is een waar zwammenparadijs. Het aantal soorten dat je op 10 vierkante meter in dit berkenbos kan vinden, is ongelooflijk. Sommige zijn maar enkele centimeters lang zoals het kleverige koraalzwammetje.

We strijken neer in het Bois de Vesqueville. Het lijkt uren te duren voor onze potje gaar is en dan is het nog maar ‘al dente’.

Hoofdstad van de jacht
Afstand: 9km

De voeten van Ivo zien een lange dagtocht naar het station van Grupont niet meer zitten. We besluiten te eindigen in Saint-Hubert, als hoofdstad van de jacht een evenwaardige afsluiter voor deze Ardennentocht.

De ochtendnevel hangt als een deken over de vallei. Behalve loslopende koeien, hebben we geen enkele wandelaar op onze tocht tegengekomen. In het stadje is wel best druk. Omdat het Allerheiligen is, rijdt de bus naar het station van Poix-Saint-Hubert maar één maal per dag. We hebben geen zin om uren te wachten en wat buiten de stad krijgen we eindelijk een lift beet.

We moeten nog een uurtje wachten in de barre kou. De lokale taverne is nog niet open dus doen we ons te goed aan een warm soepje, enkele vermorzelde krakotten en het laatste restje confituur…

Conclusie

Mooie tocht die je een echt Ardennengevoel geeft. Indien er geen hardnekkige mist hangt, kan je genieten van mooie uitzichten. Weinig hoogteverschillen en op bepaalde stukken te veel asfalt zijn de enige minpunten. Als ik het ooit nog eens zou overdoen, dan zou ik zelf een parcours uitstippelen op basis van de stafkaart.

Meer beelden in dit fotoalbum. Klik op ‘slideshow’ voor een diavoorstelling.

–

PRAKTISCHE INFO

BEREIKBAARHEID
Heenreis: Trein naar Trois-Ponts (elke 2 uur)

Terugreis:

• Bus vanaf Saint-Hubert naar Poix-Saint-Hubert. Opgelet op zondag en op feestdagen rijd de bus maar 1 keer per dag, (beter) alternatief is liften.
• Trein vanaf Poix-Saint-Hubert (elke 2 uur)

TOPOGIDS
Topogids GR14 “Sentier de l’Ardenne: Malmedy – Bouillon – Sedan”

BEWEGWIJZERING
Witrode GR-bewegwijzering

JACHT
Niemand vooraf gecontacteerd en geluk gehad want drijfjachten werden juist voor of na onze passage georganiseerd. Ten laatste 2 weken op voorhand zijn de data bekend. Ook aan de ingang van het bos worden de data opgehangen. Wie zich vooraf wil informeren, zal verschillende telefoontjes moeten plegen nl. Aywaille (J. Verdin: 04 247 99 90/91/92/93), La Roche (Ph. Weinquin: 084 24 50 80) en Saint-Hubert (J. Van Der Stegen: 061 61 21 20)

BEVOORRADING
Trois-Ponts, Lierneux, Malempré, La Roche-en-Ardenne, Tenneville, Saint-Hubert