Lee Trail

De nieuwe wandelroutes blijven met paddenstoelen uit de grond schieten. Vaak maken ze gebruik van reeds bestaande wandelpaden en  wordt werk gemaakt van een betere bewegwijzering en de nodige promotie. De Lee Trail in het Groot-Hertogdom-Luxemburg is er zo eentje, maar waarbij er nog een tikkeltje meer moeite gedaan werd door vb. nieuwe paden te maken om het lopen langs autowegen te vermijden. Intussen is de route 2 jaar oud en al vrij bekend. De vele hoogtemeters en mooie uitzichten spraken ons aan om deze trail zelfs eens te verkennen. 

Ettelbrück > Rouschtert
Afstand: 26km

Werken aan het spoor, dus is het wachten op de vervangende busdienst bij het station van Kautenbach. Drie kwartier later staan we in het drukke Ettelbrück. Nog enkele laatste inkopen en we kunnen op stap.

Aan de rand van het stadje, vlakbij een oorlogsmonument ter ere van Generaal Patton, vind we de start van de Lee Trail. De eerste kilometers lopen over een nieuw wandelpad. Het terrein is hier nog lichtglooiend. Pas na Erpeldange gaat het wat meer op neer.

Erpeldange

We lopen voor lange tijd langs de Mëchelbaach. Na een korte passage langs de drukke N7, brengt een mooi pad ons naar Michelau. Geregeld krijgen we een uitzicht over de groene vallei van de meanderende Sûre. Gele bremstruiken staan volop in bloei. Het kasteel van Bourscheid is voor het eerst zichtbaar.

Sûre

Ivo’s energiepeil is naar een minimum gezakt, dus houden we een korte siësta. In zigzags gaat het terug omlaag, en het witgeverfde krulletje leidt ons over de rivier. Hier eindigt in principe de eerste etappe op de camping, maar we voelen ons fit genoeg om er nog een eindje aan te breien.

Siësta

De Lee Trail vermijdt het centrum van Bourscheid en klimt naar een waterreservoir op de heuveltop. De wind wakkert alsmaar aan, en we zoeken beschutting achter het bouwwerk. Op het hoogste punt van de Lee Trail is het weidse panorama indrukwekkend.

Panorama nabij Bourscheid

Het wordt nu tijd om uit te kijken naar een bivakplaats. We wijken eventjes af naar de Deifelbaach om water te nemen en stappen dan nog wat verder om op de heuvelrug ons zeil op te hangen. De autoweg nabij zorgt nog voor wat achtergrondlawaai maar als de avond valt, keert de rust terug. De avondzon prikt de laatste stralen door het bladerdek.

Samen slapen onder het zeil, onze hond klaagt zeker niet.

Rouschtert > Kautenbach
Afstand: 27km

Net voor we de camping van Dirbach binnenlopen, vinden we een stromend riviertje waar we onze watervoorraad aanvullen. Een wandelbrugje loodst ons op het terras van de auberge. Via de Gebrannteberg stappen we naar de samenvloeiing van Sûre en Wiltz.

Op de camping van Dirbach

Na Goebelsmühle gaat het terug de hoogte in via een mooi hoogtepad. Ook de beekvallei van de Schlënnerbaach is de moeite. Aan het kabbelende rivier vinden we één van de instrumenten die ze langs de ‘Klangwee Hoscheid’ geplaatst hebben om wandelaars te leren luisteren naar de omgeving.

Luisteren naar een kabbelende beek

Molberlee is een bekend en mooi pareltje op de Lee Trail. Het pad gaat over een scherpe bergrug omhoog. Rondom zijn enkel maar bossen zichtbaar.

Molberlee

Na het doorkruisen van het dorpje Hoscheid duiken we voor langere tijd terug het bos in. Na de lunch geeft Ivo aan terug nood te hebben aan een slaapje, hij begint er precies een gewoonte van te maken.

De Lee Trail gaat ook vaak over bospaden.

Nabij Heicht zitten we even terug tussen de velden om dan de wilde vallei van de Wiltz in te duiken. Hier is er enkel een spoorlijn, verder is er van beschaving geen sprake.

Vallei van de Wiltz

Een laatste klim loodst ons terug omhoog, met enkele prachtige panorama’s. Kautenbach ligt aan ons voeten. Tussen knalgele bremstruiken dalen we af naar het dorpje en lopen terug naar het station. Het vervolg langs de Escapardenne Eisleck Trail zal voor een volgende keer zijn.

Kautenbach is in zicht.

Conclusie

De eerste kilometers na Ettelbruck waren niet hoogstaand maar de tocht werd alsmaar beter, met hele mooie zichten, leuke paadjes en uitstekende bewegwijzering. ‘k Had de route wel nog wat zwaarder verwacht, het ging op en neer maar de meeste hellingen zijn niet steil.

Meer foto’s in dit fotoalbum.

PRAKTISCHE INFO

MOEILIJKHEIDSGRAAD VAN DE TOCHT

schoenDit is een tocht van niveau 1. Meer info over de classificatie van mijn tochten vind je in dit bericht. Het is een tocht voor sportieve stappers die graag klimmen en dalen. De route is niet technisch, behalve enkele korte stukjes die wat tredzekerheid vragen. De route is uitstekend bewegwijzerd dus voor beginners zeker te doen.

De route loopt over afwisselend bredere wegen en smallere paden, maar is nergens echt moeilijk. Af en toe loop je wel langs steile heuvelflanken.

SEIZOEN

We liepen de tocht tijdens een weekend nl. 14-15 mei 2016. De route is het hele jaar toegankelijk maar in de winter kan er wel wat sneeuw liggen (tot 30-40cm). In de herfst moet je rekening houden met de jacht, al blijkt uit ervaring dat dit in het Groot-Hertogdom-Luxemburg veek minder voor problemen zorgt tijdens het weekend dan in België.

GELOPEN ROUTE

We liepen de Lee Trail in twee dagen. Voor getrainde wandelaars is dit goed haalbaar. Voor wie het liever iets rustiger aan doet, kan er 3 etappes van maken, dat is ook zo in de wandelgids voorzien. Je kan de route inkorten via het openbaar vervoer.

Een overzicht van onze route in google maps (het is een benadering):

BEWEGWIJZERING & KAARTEN

De route is uitstekend bewegwijzerd. De Lee Trail heeft ook een wandelgids met kaartextracten en veel randinformatie. Omdat dit wat onhandig is om mee te nemen, heb ik de route aangeduid op een topografische wandelkaart van 1/20.000 R3 Diekirch – Putscheid – Ettelbruck – Vianden. De markering is perfect dus eigenlijk hoef je amper kaart te lezen maar ik volg graag mee. Zo weet je hoe ver je zit en zo houd je je navigatiekwaliteiten ook wat bij.

De route kan je ook hier bekijken op deze site en een GPX-route downloaden.

Bewegwijzering

BEREIKBAARHEID

Zowel Kautenbach als Ettelbrück hebben een treinstation. Vanuit België kan je makkelijk met de trein reizen, met een beperkt aantal overstappen maar een vrij aanzienlijke reistijd (vanuit Gent moet je op een kleine 4u rekenen). Wie met de auto gaat, parkeert best in Kautenbach en reist dan naar Ettelbrück met de trein (2 euro voor een Kuerzzäitbilljee).

ACCOMMODATIE

Er zijn mogelijkheden genoeg om binnen te slapen maar ook om op campings te staan.

BEVOORRADING

Onderweg is er géén enkele bevoorradingsmogelijkheid. Enkel in Ettelbrück, het startpunt, vind je winkels.

LINKS

Een verslag met veel praktische info is ook te vinden op de site van Trekkings.be

11 reacties

    • Op sommige campings is er inderdaad iets. Ik verbleef onlangs op Camping du Moulin in Bourscheid en daar was een winkeltje met een heel beperkt aanbod maar waar je ook koffiekoeken en brood kon bestellen voor ’s morgens.

  1. Ik zou graag de lee trail een keer met man en hond lopen, en aangezien jullie het ook met de hond hebben gelopen, ga ik er van uit dat het met een hond goed te doen is. Ik zie jullie hond op elke foto aangelijnd. Is dat langs de gehele route verplicht of gewoon een persoonlijke voorkeur?

    • We lijnen onze hond altijd aan omdat hij het anders te snel op een lopen zet als hij iets ziet bewegen. Een rustige en meer betrouwbare hond kan wel loslopen als hij geen wild of andere wandelaars hindert. Voor zover ik weet, is er geen specifiek verbod op loslopen in het G-H-L.

      • Hartstikke bedankt voor je antwoord. Mijn hond is niet een grote held, dus in onbekend gebied blijft hij graag bij mij in de buurt gelukkig. Op plaatsten waar verkeer is, heb ik hem voor ieders veiligheid aangelijnd, maar zo midden in de natuur vind ik het wel fijn dat hij af en toe los kan. Fijn om te weten dat het daar wel kan, want het lijkt me een fijne tocht. Bedankt ook dat je de moeite neemt om je avonturen te beschrijven. Erg leuk om te lezen! 🙂

  2. Hoi,
    Jullie zijn in mei geweest, hoeveel volk passeer je dan zoal? Of zijn er stukken waar je toch eerder alleen loopt?

  3. Hallo Ik zou deze route willen gaan lopen met een maat van mij maar zijn niet zo op campings gesteld ik neem aan dat jullie ook wel eens zomaar ergens gingen slapen ,?ik ben een hangmat slaper.

    • We sliepen inderdaad ook niet op een camping. Als je goed inzoomt op het kaartje en dat naast de topokaart legt, kan je achterhalen waar dat was. Water namen we de Deifelbaach en hebben we gefilterd voor drinkwater.

Geef een reactie op debbekes Reactie annuleren