Debbie's tochten

Na de eerste editie van het Belgisch Kampioenschap Skyrunning in Nassfeld in 2023 blijven we in de buurt om op een iets bescheidener tempo van de bergen te genieten. Langs de grens van Oostenrijk en Italië slingert de Karnische Höhenweg. Ooit een strijdtoneel in WO I, nu gelukkig een vredevolle wandelroute.

Ideaal om je even terug te trekken in een indrukwekkende omgeving, want al vechten we niet meer met wapens in West-Europa, nog iets te vaak met woorden. Soms is het dus goed om je even af te kunnen sluiten van alle media en vooral rond te kijken.

Het doel was om in 6 dagen het eerste deel van deze route te volbrengen, vanaf Sillian naar de Plöckenpass. Maar ook dit jaar liep niet alles zoals verwacht.

Dag 1: Silian naar Höchgräntenjoch

Afstand: 12,2km
Stijgen: 1503m, dalen: 160m

Vanuit Sillian leiden diverse wandelroutes naar de kam ten zuiden van het stadje. Wij kiezen voor route 473 naar de col ten noordwesten van de Füllhorn. Een grijze waas hangt over het landschap. Niet echt de gedroomde start, maar het doet toch deugd om de natuur in te trekken.

Na een stevige klim volgen we de bergkam verder richting de Hochgräntenjoch. Het pad werd aangelegd in WO I. Militaire platforms en oorlogsgraven getuigen van dit woelige verleden. Als het weer begint om te slaan, zetten we de tarp op nabij Hollbrucker Seen. Intussen zitten we in de wolken.

Dag 2: Höchgräntenjoch naar Bivacco a Piva (+ extra: Große Kinigat)

Afstand: 13km, stijgen: 999m, dalen: 1222m
Extra: 2,1km, stijgen: 260m, dalen: 260m

Een prachtige zonsopgang kondigt een zonnige dag aan! We kunnen volop genieten van de uitzichten waarvoor de Karnische Höhenweg bekend staat. We zien de Dolomieten liggen. Je kan de kam continu volgen maar voor de afwisseling blijven we op het hoofdparcours dat afdaalt naar de Obstanser-See-Hütte. Daar wordt onze watervoorraad terug aangevuld.

Via de Pfannspitze pikken we terug de Italiaanse grens op. Wie een via ferrata-uitrusting bij zich heeft, kan de Große Kinigat van noord naar zuid oversteken, maar dat kon er niet meer bij in de rugzak. Dus trekken we onderlangs de top, laten onze bagage achter bij het Filmoorsattel en klimmen via de wandelroute langs de zuidkant omhoog. Prachtig zicht!

Aan de sfeervolle Filmoorhütte laven we de dorst met een halve liter schiwasser. Ons laatste doel van de dag is Bivacco a Piva, maar de bivakhut is allesbehalve uitnodigend als slaapplaats. Dus wordt het terug een nachtje onder het zeil nabij de onverharde weg die zich uit het dal naar boven slingert. De elektriciteitsmasten proberen we weg te denken. Soms is een bivakplek wel praktisch, maar niet perse gezellig. Hogerop is er geen water meer.

Dag 3: Bivacco a Piva naar reddingsactie in vallei Winkler-Bach

Afstand: 14,5km, stijgen: 796m, dalen: 1435m

Terug onvoorspelbaar weer vandaag, maar de zon lijkt er toch nog door te komen. Via de Porzescharte duiken we alweer Oostenrijk in, naar de gelijknamige berghut.

Daarna wijken we af van de hoofdroute en winnen snel hoogte voor een indrukwekkende kamroute via de Bärenbadegg. Alleen, Ivo begint opeens veel last te krijgen van buikkrampen die steeds heftiger worden.

Bij Winkler Joch kan hij het niet meer uithouden van de pijn en we besluiten af te dalen naar het dal. Dat gaat steeds moeizamer, verder wandelen lijkt onmogelijk. Ietwat ongerust over de aanleiding besluiten we de hulpdiensten te bellen. Intussen zitten we op een berijdbare onverharde weg langs de Winkler Bach, dus is een helikopter niet nodig voor de evacuatie. Via het noodnummer 144 krijg ik de bergredding aan de lijn, maar de wind zorgt ervoor dat ik amper kan communiceren, zelfs als ik mijn kop tegen de grond houd. Dus activeer ik opnieuw de noodfunctie van de Garmin Inreach, voor de 2de keer deze zomer. Intussen ken ik de procedure. Via het noodbaken worden onze coördinaten meteen doorgestuurd naar een centrale in Texas die de lokale hulpdiensten verwittigen. In tekstberichten geef ik info door over de aard van de noodsituatie. Daarna is het wachten.

Drie kwartier later komt een jeep aangereden met een hulpverlener die de coördinatie op zich neemt. Wat tegen onze verwachtingen in, volgen er zowel een bergambulance als een helikopter. Er wordt een ECG afgenomen. Ivo wordt via de helikopter voor verder onderzoek naar het ziekenhuis van Lienz overgebracht. Ikzelf laten ze met twee bivakrugzakken aan een bushalte in het dal achter. Er rijdt helaas geen bus meer naar Kötschach die dag, maar gelukkig kan ik met enkele liften toch nog terug bij de auto geraken. Eenmaal in het ziekenhuis blijkt dat Ivo wellicht met uitdroging en een darmobstructie kampte, die zich in Lienz met een heel stevige pijnscheut vanzelf heeft opgelost. Na een nachtje ter observatie in het ziekenhuis blazen we de aftocht. Ivo moet rusten. Onze bivaktrip zit er na amper 3 dagen op…

---

PRAKTISCHE INFO

MOEILIJKHEIDSGRAAD

Het gedeelte van de Karnische Höhenweg dat wij hebben afgelegd, is nergens moeilijk, vandaar de 3 bergschoenen. De wandelroute is heel goed beloopbaar. Enkel de hoogteverschillen kunnen bij sommigen misschien wat imponeren. Verder op de wandelroute zijn er wel enkele moeilijker etappes (vb. laatste etappe voor de Plockenpass), een beschrijving kan je op deze pagina vinden.

REISPERIODE & SEIZOEN

We stapten van 18 tot 20 september 2023. De route is open vanaf half juni (al moet je dan nog wat rekening houden met sneeuw) tot de derde week van september. Daarna beginnen de hutten al dicht te gaan.

BENODIGD MATERIAAL

Gewoon bergsportmateriaal is voldoende. Aan het begin van het seizoen kunnen een pikkel en stijgijzers nodig zijn. Wil je ook de via ferrata-varianten meepikken onderweg, dan heb je een gepaste uitrusting nodig. Opgelet, de moeilijkheidsgraad gaat tot niveau B/C, dus enige ervaring is echt wel nodig. De techniciteit van de secties staat aangeduid op de kaart.

ROUTE & BEWEGWIJZERING

Hieronder zie je een overzichtskaart van de (korte) route die we gelopen hebben. De bewegwijzering is uitstekend met witrode markering en voldoende wegwijzers. Er zijn wel behoorlijk wat wandelroutes dus hou zeker je kaart erbij als je een splitsing tegenkomt.

KAART EN WANDELGIDS

We gebruikten volgende stafkaart van de Oostenrijke Alpenclub: 57/1 KARNISCHER HAUPTKAMM WEST | ALPENVEREINSKARTE. Daarop stond de ganse route die we van plan waren om te doen. Er bestaan ook diverse topogidsen over de Karnische Höhenweg o.a. van Rother. Deze kan je kopen in reisboekhandels of online.

BEREIKBAARHEID

Het is een tocht in lijn. Je vindt openbaar vervoer in het dal (die weliswaar 1500 meter lager ligt). Je kan zo de route opsplitsen of gans lopen. Op deze website vind je een busschema dat aanduidt wat de wandelverbindingen zijn met de route en waar je eventueel kan afdalen naar het dal om de bus te nemen.

Wat onze route betreft, zijn Sillian en Kötschach bereikbaar met het openbaar vervoer. Omdat we al in de regio zaten, lieten we de auto achter aan het station van Kötschach (gratis parking) en stapten daarna de bus op naar Sillian met overstap in Sankt-Lorenzen. Vanaf de Plockenpass (ons geplande eindpunt die we niet gehaald hebben) is er een bus naar het station van Kötschach.

OVERNACHTEN

De meeste wandelaars lopen van hut naar hut. Je kan heel makkelijk via een overzichtspagina de startdatum van je tocht in geven, de beschikbaarheid checken van de diverse hutten en gaan reserveren. Het is aan jou om in te schatten hoe lang je de etappes wilt maken.

We hebben wildgebivakkeerd hoewel het enkel maar in noodgevallen toegelaten is in Kärnten. Gezien we al op het einde van het seizoen onderweg waren, hebben we het erop gewaagd. Leave no trace blijft uiteraard het motto.

BEVOORRADING

Er zijn geen bevoorradingsmogelijkheden mogelijk bovenop de hoofdkam. Enkel in de berghutten kan je eten en drinken vinden.