Na de ‘generale repetitie’ in de Ardennen, vond de grote test plaats in de Vercors, een middelgebergte net ten zuiden van Grenoble. Op het programma stond een 5-daagse trekking met 3 bivaks en 1 overnachting in een gîte d’étape met start in Vassieux-en-Vercors en einde in La Chapelle en Vercors. De ‘Hautes-Plateaux’ bleken verre van plat, en er werd toch geregeld meer dan 1000m geklommen. Vooraf kregen we enkele verplichte passagepunten en de opdracht een route uit te stippelen die afwisselend was en zoveel mogelijk over onverharde wegen liep. Ik was blijkbaar de enige die de moeite gedaan had de afstanden en hoogtemeters te berekenen en een overzichtskaartje te maken van de tocht. Hiervoor gebruikte ik de kaartsoftware van de Institut Géographic National (IGN) voor de Noordelijke Alpen.

Om beurt kreeg iemand de leiding over de groep. Aandachtspunten waren het onderhouden van een aangepast tempo, begeleiding bij moeilijkere passages, informeren over het verloop van de route en toelichting bij bezienswaardigheden onderweg. Een echte ‘accompagnateur’ is namelijk meer dan iemand die de richting aanwijst, maar de groep begeleidt en animeert.

Ik leidde de groep op het eind van dag 2 vanaf de Fontaine de Bachasson naar de Cabane des Aiguilettes, en de volgende ochtend naar de top van de Grand Veymont, de hoogste berg van de Vercors. Ik denk dat ze vooral wilden testen of ik in staat was om een rustiger tempo te onderhouden zodat iedereen mee kan. Mijn bijnaam ‘Lara Croft’ zegt veel over mijn reputatie…

Net als in de Ardennen, kreeg elke groepje van twee de taak om ofwel de briefing te geven aan het begin van de dag, de installatie en debriefing te doen op het eind van de etappe, fauna en flora te noteren die we tijdens de tocht tegenkwamen, of meteo op te volgen en voorspellingen te doen. Elke dag werden de rollen gewisseld.

Iedereen moest ook nog één van de voorbereide fiches uit de doeken doen. Op het eind van de eerste dag trok een troep schapen voorbij met herder en patou (Pyrenese berghond die de kudde beschermt tegen wolven). Een ideaal moment om over de lange traditie van ‘pastoralisme’ in de regio te vertellen.

Tijdens de tocht worden ook nog 2 testen afgenomen:

• Op het einde van dag 2 over de touwtechnieken. In de Cabane des Aiguillettes moesten we iemand inbinden met een ‘noeud de vache’ (gestoken zaksteek), en daarna een main courante leggen tussen twee balken met een extra ‘relais’ aan een balk die wat verder ligt. Zowel de gestoken achtknoop (noeud de huit) als de gestoken mastworp (noeud de cabestan), afwerkt met een stopknoop, moesten hierbij 2 maal gebruikt worden. Helaas was één van mijn twee mastworpen niet goed. Achteraf bleek dat iedereen een steek had laten vallen, maar tevreden was ik dus niet.
• Op het einde van dag 3, bij de Fontaine du Play, stond er nog een oriëntatieproef gepland van een 5tal kilometer op het beboste golvende hoogplateau. Eerst liepen we enkel op kompaskoers naar de top van een berg, daarna kregen we 4 coördinaten die we op kaart moesten aanduiden en vervolgens moesten zoeken in het terrein, met gebruik van kaart en kompas. De proef verliep feilloos, en in 1u12 kon ik de oefening afwerken, met een combinatie van lopen en wandelen. De anderen hadden meer problemen, en vooral met het vinden van het laatste punt: een uitgedroogde bron. Ook daar had ik wat getwijfeld en opnieuw moeten schieten, maar met wat geluk ben ik via een droge bedding toch op de bron uitgekomen. Het volgen van een azimut in een bos en het schatten van afstanden is niet zo eenvoudig als je constant obstakels moet omzeilen.

  

Na aankomst in La Chapelle en Vercors kregen we een kort individueel evaluatiegesprek. Ze waren tevreden. Ik moet enkel nog wat meer aandacht besteden in het ‘delen’ van emoties met de groep.

Een meer gedetailleerd evaluatieverslag, inclusief van de voorbereide fiches, zou nog toegestuurd worden. Balans na het eerste opleidingsjaar: 3 deelnemers hebben de opleiding niet afgewerkt, 1 deelnemer heeft na de eerste stagedag in de Vercors moeten opgeven door een knieblessure, 1 deelnemer is niet geslaagd en 6 deelnemers (4 mannen, 2 vrouwen) kunnen beginnen aan hun didactische stage en deelnemen aan de ingangsproeven van niveau 2 in oktober 2012. Vraag is wie de ambitie heeft om verder te zetten, ik alleszins wel.

Mijn reflectie op de opleiding: intensief en kwalitatief. Het is absoluut noodzakelijk om veel tijd te kunnen vrijmaken voor al het voorbereidende werk, de lessen en de stages. Vooral de maand mei en begin juni waren zwaar, vooral als je nog fulltime werkt, een partner hebt en graag geregeld sport. Ik ben tevreden over mijn resultaat, al zal ik de touwtechnieken moeten blijven oefenen en me verder inwerken in fauna en flora.

Het contact met de andere deelnemers en de begeleiders is zeer goed, en ik voel me niet als de enige Vlaming in een bastion van Walen. Er is veel wederzijds respect en dat blijkt nog maar eens de basis voor een goede sfeer.

Foto’s zijn hier te vinden in een online fotoalbum. Een gedetailleerd tochtverslag verschijnt later dit jaar op mijn website.