Tweedaagse bivaktocht van Eupen via Ovifat naar Baraque Michel

Geschreven door Joery Truyen, één van de deelnemers van mijn eerste bivaktocht die ik begeleidde.

Een weekendje Hoge Venen langs de Helle, doorheen de Fagne Wallon, langs de Bayehon, over het halve panoramapad hoog in de vallei van de Warche en tot slot weer langs de Trô Maret en de Polleur de Venen op om te eindigen op de Baraque Michel. Dat is zo maar even in het kort de route die Debbie uit haar mouwen schudde. In werkelijkheid verre van een zondagswandelingetje. In totaal 59km in twee dagen en dat met onvermijdelijk diep zuigende modder onderweg. Ondanks het tempo van de leidster een tochtje waarvan ieder verwonderd werd door de fantastische zichten over de prachtige hoge venen natuur.

Samenkomst op vrijdag
Afstand: 32km 

Het is vrijdagavond en de nacht valt op de trein naar Eupen. De meesten onder ons zitten al gezellig samen. Voor de late opstappers in Leuven is het toch nog even wachten tot de grote drukte bij Luik verdwijnt. Voor mij enkele nieuwe gezichten, maar bij enkele gezichten is het ook een blij weerzien. In Eupen wordt ons al snel duidelijk hoe het er de volgende dagen aan toe zal gaan. De leidster rukt zich met kaart in de hand in stevig tempo door de straten op weg naar de jeugdherberg… en wij volgen gezwind.

We smijten onze bepakking snel op de kamers en trekken weer de stad in op zoek naar iets eetbaars. Zoals het hoort duiken we de frituur in waar iedereen zich vol propt met die dikke calorierijke goudstaven gedopt in al even vette mayosaus. Dit keer hebben we een excuus, als we Debbie haar zware tocht zonder inzinking willen beëindigen hebben we zonder pardon nood aan voldoende vetreserves.

Weer in de jeugdherberg maken we er nog een gezellig onderonsje van in de bar met een laatste vloeibaar slaapmutsje in de hand. Maar dan is het snel naar bed want Debbie wil morgen al om 8u op pad. Ze heeft groot gelijk want wie weet hoe hard de modder ons wel niet zal ophouden langs de befaamde hellestrook.

Op naar de Hoge Venen
* Afstand: 27km

‘s Ochtends worden we al om kwart voor zeven wakker gebonkt. Debbie staat precies wel echt op hete kolen. De meesten onder ons geraken toch zonder grote moeite uit ons luxe bed gekropen. Aan de ontbijttafel blijft het nog stilletjes onder de TL-lampen. Buiten is het nog stikdonker en het vriest. Uiteindelijk vertrekken we een paar minuutjes over acht op weg. Het wordt net licht en de eerste zonnestralen kleuren een tijdje later stukken van het Hertogenwoud in het goud wanneer we Eupen verlaten en langs een unieke route de Helle tegemoet lopen.

De mooie veenrivier wordt nu onze reisgezel voor het overgrote deel van de dag. We zullen hem bijna volledig stroomopwaarts gaan volgen tot dicht bij de bron diep in de Fagne Wallon. Het eerste uur kunnen we nog rustig verder inlopen over het brede pad om dan na de kleine stuw al enkele moddervoorsmaakjes onder de voeten te krijgen. Het valt allemaal nog reuze mee. Het waterpeil in de Helle staat niet bepaald hoog, dus hebben we er goede moed op.

Na nog een tweetal uurtjes verder gestaag doorstijgen over de brede paden door het dichte bos, komen we dan eindelijk aan de rand van het veen aan waar de overbekende doorwaadplek door de Helle voor ons lonkt. Men heeft nog vrij recent een brug aangelegd over de Helle, maar de meesten onder ons willen zich niet laten kennen. De getten, voor zover ze nog niet waren boven gehaald, gaan nu resoluut de benen om. Allemaal geraken we droog en zonder de minste moeite aan de overkant. Het waterpeil is dan ook nergens dieper dan 20cm op de doorwaadplek.

Wat nu volgt is een stukje veennatuur van de bovenste plank. We volgen de linkeroever van de Helle verder en houden een stukje later halt voor de middagpauze na al enkele modderstrookjes die gelukkig nog niet veel om het lijf hadden. Maar na de middagpauze worden we getrakteerd op echt ploeterwerk. Overal ligt het vol met diepe modder. We kijken meer naar onze voeten dan naar de mooie omgeving. Zelf krijg ik door de getten heen een linker schoen vol water. En toch, het kan hier nog stukken erger.

We kunnen toch nog steeds een aanzienlijk tempo aanhouden zodat het niet al te lang meer duurt voor de plankjes van de Fagne Wallon hun opwachting maken. In het open veenlandschap houden we wat later weer een namiddagpauze. Iedereen gaat er ontspannend bij liggen in het warme gras. Een mens zou denken dat het al laat voorjaar is.

Bij de Botrange kruisen we veel drukte. Niets begrijpende dagjesmensen gapen ons aan, maar we blijven de pas erin houden. Al snel komen we bij een klein zijriviertje van de Bayehon uit dat we voor even volgen tot we de rand van Ovifat bereiken. Hier zoeken we de camping op. Het is slechts rond vieren wanneer we hier toekomen, ruim op tijd. We zetten ons dus op het terras en vullen onze energievoorraad weer aan met de nodige streekbieren. Dan lopen we het campingterrein op. De meesten onder ons zetten hun tent recht, maar Debbie, Bert en ikzelf willen het echter toch in de open lucht proberen. Het is immers mooi weer, ideaal voor een bivak in de bivakzak. Wim wil ook eens proeven en knutselt snel een geïmproviseerde bivakzak in mekaar, of moet het een ineengezakte tarp voorstellen? En dan is het tijd om te koken in de kring. Al chance dat Nico kennis van zaken heeft aangaande benzinebranders of Bert had zijn haar met muts en al nog in de fik gestoken met zijn spikslinternieuw ding.

Het buikje vol kruipen we toch nog even de campingtaverne binnen. We kunnen immers niet gaan slapen zonder een laatste avonddrankje. Wanneer we dan onze slaapzakken in duiken is het al aan het vriezen. Bij Arvid en Mieke is het al -3 in de tent en onze bivakzakken hangen langs de buitenkant nu al vol met rijm.

Struinen door de Hoge Venen

Het is verdekselt weer zeven uur en nog stikdonker wanneer Debbie haar keel open zet en iedereen wakker roept. Het is -5 op mijn thermometer wanneer ik mijn bivakzak uit kruip. Terwijl het daglicht langzaam aan verschijnt nemen we ons ontbijt, pakken snel in en vertrekken niet veel later op weg.

De zon staat alweer laag te schijnen wanneer we afdalen over de skipistes van Ovifat, van skiën is er echter niet veel sprake. Beneden komen we bij de Bayehon uit waar de bomen en het gras wit zien van de rijm. We volgen het mooie riviertje verder stroomafwaarts tot de monding in de Warche. Hier steken we de grotere rivier over en klimmen kort maar steil naar de zuidflank van de vallei waar we regelmatig mooie uitzichten krijgen. Rust krijgen we daarentegen niet veel. Het pad loopt maar weinig vlak.

Na een tijdje komen we weer beneden in de vallei uit waar we de Tros-Marets opzoeken. Eerst gaat het weer door naaldbos omhoog met later een smal paadje vol met ijs en een korte afgrond met beneden het fraaie beekje. Soms is het opletten om geen schuiver te maken. Hogerop maakt het naaldbos plaats voor berkjes en het duurt dan niet lang meer of we moeten afscheid nemen van de Tros-Marets wanneer we de Venen weer betreden.

Met hier en daar nog een modderstrook tussen de plankjes door trekken we de kam over en komen in de Fagne de Polleur terecht waar het gelijknamige veenriviertje weer stroomopwaarts gevolg wordt. Niet veel verder vinden we aan een fraaie bocht in het riviertje een mooie plek voor de laatste pauze.

Tot slot nemen we een eind verder weer afscheid van dit vierde veenriviertje en trekken dan nog langs het Croix des Fiancés naar de Vécque waar Bert ons in alle geuren en kleuren de romantische story weet na te vertellen.

Niet veel later komen we op de Baraque Michel uit. Het is tegen half vijf en we hebben nog net de tijd om snel weer een pak friet naar binnen te werken voor de bus aankomt. Op de bus en vooral de trein bollen we weer voldaan naar huis.

Conclusie

Het was een mooie tocht met een aangenaam gezelschap, zeker voor herhaling vatbaar.

Meer beelden in dit fotoalbum. Klik op ‘slideshow’ voor een diavoorstelling.

–

PRAKTISCHE INFO

BEREIKBAARHEID
Heenreis: trein naar Eupen (elk uur)
Terugreis:

• Bus 390 naar station van Verviers (alternatief bus 394 naar Eupen): voor uurroosters zie de website van de Waalse Vervoersmaatschappij
• Trein in Verviers-Centraal

KAART
NGI wandelkaart 1:25.000 Hoge Venen

BEWEGWIJZERING
Deels witrode bewegwijzering van GR573 en GR56, deels op kaart gelopen.

OVERNACHTING

• Gîte d’étape in Eupen
• Camping les Charmilles in Ovifat (verouderd sanitair maar goedkoop en rustig in februari): nu is enkel camping nog open, restaurant/taverne is gesloten
  Alternatief: Gîte d‘étape van Ovifat

BEVOORRADING
Eupen