Tweedaagse hoteltocht vanuit Solwaster naar Sourbrodt en terug
Ivo’s elleboog is nog maar net uit de gips als we op tweedaagse vertrekken. Onze wintertrek in de Franse Alpen is door zijn fietsongeluk uitgesteld naar volgend jaar maar de weergoden zijn ons gunstig gezind en zorgen ervoor dat we toch nog sneeuw zien dit jaar…in de Hoge Venen.
Sporen
Het is voorzichtigheid geblazen als we ons zonder winterbanden over de besneeuwde en verijsde wegen van de Ardennen begeven. Ook de snelweg is erg moeilijk berijdbaar. Opgelucht halen we adem als we het pittoreske Solwaster binnenrijden. Het gehucht staat vol met traditionele natuurstenen huizen.
We laten onze vierwieler achter op een ingesneeuwde en verlaten parking aan de rand van het dorp en klimmen via een rustig asfaltwegje richting Brûlé Bois waar we een wit onaangeroerd pad vinden richting de vallei van de Hoëgne. Wat is er mooier dan een eigen spoor te mogen trekken? De takken zijn getooid met een laagje sneeuw, een betoverend beeld. Ivo vindt het gewoon heel leutig om er eens goed aan te schudden en mij op geregelde tijdstippen een koude douche te bezorgen.
Een smal pad volgt de rivier stroomopwaarts en steekt hem geregeld over via houten wandelbruggetjes. De vallei wordt nauwer, de zon breekt door de wolken maar het is nog altijd koud.
We klimmen omhoog naar de Belvédère voor het uitzicht over de vallei en duiken dan opnieuw terug naar beneden. Daar zien we voor het eerst voetsporen in de sneeuw. Vanaf de Pont de Centenaire gaat het nu oostwaarts door het Bois Raquet. We laten het riviertje achter en doorkruisen Fagne de Xhoffraix, die voor een groot stuk opnieuw is vrijgemaakt van het uitgestrekte naaldwoud dat de randen van het veenplateau bedekt. De sneeuwlaag wordt dikker en het sporen lastiger. Het begint opnieuw te sneeuwen en er waait een ijskoude oostenwind.
Bij het volgende stukje hoogveen komen we op de zwarte langlaufroute terecht. Sporadisch zien we iemand voorbij schuiven, het is pas de vorige nacht beginnen sneeuwen en na een lange winter is de interesse in het langlaufen al wat getalmd. We steken de sneeuwvrije N68 over en duiken de vallei van de Bayehon in. Een smal bospad volgt het kabbelende riviertje dat ontspringt nabij de Signal de Botrange stroomafwaarts richting de Warche.
Lagerop zijn de bomen opnieuw gerooid en zien we de kerk van Ovifat liggen bovenop een heuvel. We duiken het erg nauwe valleitje van de Ghâster in waar een avontuurlijk pad ons terug omhoog loodst richting het hoogplateau.
De oranje gloed van de avondzon schijnt nog net boven de boomtoppen als we aankomen bij Haut de Sourbrodt. Doordat Ivo geen zware rugzak kan dragen, hebben we onze een kamer gereserveerd in Hotel Edelweiss. We zijn de enige gasten.
Hoogste Belg in België
We pikken het pad op dat langs de achterkant van het hotel voorbijkomt en klimmen via het natuurcentrum van de Hoge Venen naar Signal de Botrange, het hoogste punt van België.
Ik stuur Ivo het torentje van 6m op zodat hij zich op 700m hoogte eventjes de hoogste Belg in België kan noemen. Eenmaal boven, beseft hij dat er niet veel te zien is doordat de boomkruinen rondom nog een stuk hoger reiken.
De Fagne Walonne is een imposant uitgestrekt veengebied. Knuppelpaden leiden ons richting Borne 157 midden de grasbulten. Via Borne 156 en Les Wés lopen we naar de Fagne de Polleur. Vlonders leiden ons dwars over het erg natte veen. Het valt me op dat dit stukje natuurgebied aantrekkelijker is als er geen sneeuw ligt.
Vanaf nu is de Polleur onze leidraad. We volgen het riviertje zolang we kunnen. Gelukkig voor ons ligt er een brugje zodat we zonder te doorwaden de Vecquée kunnen opzoeken. Daar komen we opnieuw een Borne tegen, een oude grenspaal die dateert van de tijd dat dit gebied nog tot Duitsland (Pruisen) toebehoorde.
Via de Hêtre de Rondfahay zoeken we de Statte op. Dit riviertje is heel wat minder bekend bij het grote publiek maar haar loop is even mooi als die van de Hoëgne. Bij Rocher de Bilisse besluiten we de kuiten eens te testen en klimmen naar het uitzichtspunt bovenop de rots. Solwaster is terug in zicht.
Conclusie
Een prachtige tweedaagse langs diverse veenriviertjes en over het hoogplateau. Vooral de smalle paden in de beekvalleitjes zijn erg leuk, ze lopen dwars door het bos. De wandelroutes over het hoogplateau zijn op dat vlak wat monotoner en een deel van hen zijn ook langlaufpistes in de winter, daarom is het zeker aan te raden zoveel mogelijk de knuppelpaden op te zoeken.
Meer beelden in dit fotoalbum. Klik op ‘slideshow’ voor een diavoorstelling.
–
PRAKTISCHE INFORMATIE
BEREIKBAARHEID
Solwaster is enkel bereikbaar met de auto. Er is een afrit zo’n 5km van het dorp. Er zijn verschillende parkings in het dorp, maar je zet je auto het best in de vallei van de Statte, voorbij het dorp. Vandaaruit kan je onverharde wegen volgen naar de vallei van de Hoëgne en bespaar je je een stuk asfalt aan het begin en eind van de tocht.
Als je liever een beroep wil doen op het openbaar vervoer is het volgende mogelijk: trein naar Verviers en dan bus 395 (Lijn Verviers – Malmedy) nemen tot in Sart. Daar kan je een GR volgen die je via Croupet du Moulin in de vallei van de Hoëgne brengt. Je tocht wordt er wel enkele kilometers langer door. Eventueel kan je ook enkele haltes later uitstappen.
KAARTEN
NGI (1:20.000) 50 1-2 Sart-Xhoffraix. Voor een indicatie van de verboden zones in het natuurgebied: NGI wandelkaart 1:25.000 Hoge Venen.
BEWEGWIJZERING
Deze route werd aan de hand van de stafkaart uitgestippeld maar met behulp van de toeristische wandelkaart van de Hoge Venen om te zien welke stukken van het veenplateau afgesloten zijn voor wandelaars. Ook brandgangen bleken vaak bewandelbaar te zijn, tenminste in geval van sneeuw.
OVERNACHTING
In Hotel Edelweiss in Sourbrodt hebben we €45 per persoon betaald voor half pension (kamer, ontbijt en driegangenmenu). Het is niet de grote luxe maar wel proper en het eten was ook in orde. We hebben gekozen voor dit hotel omdat de gîte d’étape in Ovifat geen eten serveerde die avond bij gebrek aan gasten. Het heeft een erg goede ligging en is betaalbaarder dan andere hotels in de regio. Je kan er ook langlaufs huren.
Er zijn ook diverse goedkopere alternatieven in Ovifat:
- Gîte d‘étape van Ovifat
- Refuge Jef de Roeck (enkel toegankelijk voor leden van de Klim- en Bergsportfederatie, zelf te koken)
Voor wie met de tent op stap gaat is er camping les Charmilles in Ovifat (verouderd sanitair maar goedkoop en rustig in februari). Opgelet, het restaurant is sinds 2009 gesloten dus je zult zeker je eigen potje moeten koken.
BEVOORRADING
Er is geen bevoorrading mogelijk. Opgelet met water tappen vanop het hoogplateau, het is zuur. Beter is dus water uit de kraan.
Debbie's tochten 