Tweedaagse bivaktocht vanuit Graide naar Redu/Daverdisse en terug

De Lesse is de snelststromende van de Ardense rivieren en in de streek van Daverdisse is ze op haar mooist. Smeltende sneeuw en modder werden ons onder de voeten geschoven in de streek van Lesse en Our. Dit weerhield ons niet om met de blote benen beide rivieren te doorwaden, terwijl een brugje nabij was. Opwarmen deden we in een café in het boekendorp Redu. Na een hele omzwerving, komen we een aards bivakparadijs tegen…

Kruistocht in spijkerbroek
Afstand: 25,4 km

De gezelligheid is op onze plaats van afspraak ver te zoeken. Het station van Graide is dichtgetimmerd en er is geen café in de buurt. We wachten de dappere treinreizigers op die het vroegst moesten opstaan om het laatst aan te komen. Het duurt eventjes voor ik mijn weerbarstige wandelstokken tot actie beweeg, maar dan kunnen we vertrekken.

Nabij de spoorwegovergang vinden we meteen het eerste paadje. Ondanks de dooi, is er toch nog heel wat sneeuw op het hoogplateau. We blijken over een oude spoorwegbedding te lopen, die de ene keer verzonken ligt in het landschap en de andere keer uitziet over de velden. Na enkele kilometers over een kaarsrecht en vlak parcours, komen we in Graide terecht.

Langsheen enkele kerkwegels, doorkruisen we het dorp en lopen we Les Francs Bois in richting de Ourvallei. Via een hindernissenparcours van boomstammen, bereiken we het pad dat het idyllische riviertje volgt. Het water kronkelt zich tussen kleine eilandjes. De zon slaagt er eventjes in door de wolken te breken.

We volgen de meanders van het water door een uitgestrekt loofwoud. De meesten lijken zin te hebben in een winterse doorwading…en zelfs twee. We starten met de Our die tot halverwege de billen komt en toch aardig wat stroming kent.

Omdat de volgende rivierdoorsteek maar 500m verder ligt, omkleden we ons niet en trekken we verder met de blote benen en sandalen richting de Lesse. Voorbijgangers kijken ons meewarig aan als we onze winterkledij weer aanheisen. En te denken dat er telkens een voetgangersbruggetje lag…

Een gezellig smal paadje leidt ons de hoogte in naar het boekendorp Redu die naar Ardense normen een erg ongewone dichtheid van cafés kent. De enige bakkerij is helaas wel al verdwenen.

Via het dorpje Séchery duiken we weer een uitgestrekt bos in. Al snel komen we bij een 2 meter hoge barrière van staaldraad in het rivierdal van de Ruisseau de Bezou. Geen doorkomen aan en het rijspoor aan de andere kant duidt aan dat er geregeld gecontroleerd wordt dus wandelen we oostwaarts de omheining af, in de hoop dat maar een beperkt gebied is afgesloten. Helaas, de hele helling is privé-terrein, wellicht horende tot Ferme de Mohimont, waar ooit Pierre-Napoléon Bonaparte, neef van, in ballingschap leefde samen met zijn maîtresse en graag op jacht ging in de Ardennen.

Er zit niets anders op dan op onze stappen te keren. Dan maar een alternatieve slaapplek zoeken voor de bivakweide die ik in Daverdisse had geregeld. We volgen een pad ten westen van Séchery richting de Lesse. Na een afdaling à l’improviste, lopen we de oever af en komen aan een open plek waar een overdekte picknicktafel blijkt te staan met een graspleintje. Tja, een idealere bivakplaats kunnen we niet hebben en hoewel het privéterrein is, besluiten we het er toch maar op te wagen. De kans is klein dat de eigenaars ons op een koude februari-avond een bezoekje komen brengen.

Decadent lunchen
Afstand: 19,4 km

We testen even uit of we de rivier kunnen doorwaden in plaats van de brug te nemen maar al snel wordt duidelijk dat het water hier te krachtig stroomt. We zijn voorbij de monding van de Our in de Lesse en het waterpeil komt tot aan het bekken. Die-hard doorwader Rudi waagt het er wel op, terwijl ik de groep via de brug naar het pad aan de overkant leidt.

We klimmen omhoog langs een smal pad langs een klein bosbeekje door het Bois de Daverdisse. Het is mistig en dat maakt een kompas onontbeerlijk bij het navigeren door le Gros Bois.

We dalen af naar de vallei van de Almache die we stroomafwaarts volgen naar Pont de Fer. We steken de rivier over en pikken het pad op richting de kerk van Gembes. Tussen de velden wandelen we naar Virée de Gembes.

Door de dichte mist vangen we niets op af van het landschap. We duiken het bos weer in en vleien ons voorbij een paardenmanège neer op een picknickbank. Daar wordt duidelijk dat enkelen al een heel weekend een arsenaal van blikken meesleurden in de rugzak.

Maartje en Annelies doen iedereen verwateren naar hun heerlijk rokende ravioli, en Thomas en Koen trakteren met warme zwanworstjes. De decadentie druipt er letterlijk af.

Na de stevige maaltijd, zijn de batterijen opgeladen voor de laatste kilometers richting het station van Graide. In Bois de la Rée is het meer op intuïtie dan navigatie dat ik de juiste route vind. We pikken terug de oude spoorwegbedding op en lopen zo terug naar ons beginpunt. Voor een café zoeken we het dorp Bièvre op.

Conclusie

De riviervallei van de Lesse is echt wel gezellig, de ruimere omgeving kon iets minder boeien dan verwacht. Rust en stilte vind je hier wel.

Meer beelden in dit fotoalbum. Klik op ‘slideshow’ voor een diavoorstelling.

–

PRAKTISCHE INFO