Twee meerdaagse tochten in het zuiden en noorden van het Groot-Hertogdom Luxemburg

Als het laatste examen is afgelopen, kan ik niet langer wachten om alweer op stap te gaan. Met Peter, Filip en David loop ik vanaf het station van Habay via de GRAE naar Luxemburg. Daar volgen we de Sentier de la Haute-Sûre naar Buderscheid. Terwijl mijn drie metgezellen daarna de trein naar huis nemen, stap ik onderweg uit in Clervaux om daar Vanessa op te wachten. Daar vertrekken we voor een tocht in de noordelijke vallei van de Our.

Waar is de conditie?
Afstand: 30km

Van het station van Habay naar de GRAE-Sud is het even doorzetten. Het is een ware verademing als we het asfalt ruilen voor een grindweg waar we de eerste stappen zetten in het Forêt d’Anlier. In dit uitgestrekt Ardeens woud groeien vooral eiken en beuken en leven zeldzame zoogdieren als de wilde kat en de zwarte ooievaar. We lopen naar Martelange, de oostelijke grens van deze woudgordel.

Het luxueuse hotel “Chateau du Pont d’Oye” kijkt uit over het meer dat eind 19de eeuw het centrum van de staalnijverheid was. Een eeuw later is de industrialisatie in deze streek doodgebloed en de hoogovens verdwenen. Nu zijn landbouw en bosontginning opnieuw de belangrijkste activiteiten.

Hetzelfde lot onderging de leisteengroeve van Martelange. De sentier de la Haute-Sûre loopt langs de vervallen gebouwen en roestende machines.

Na enkele omzwervingen komen we eindelijk toe in Bigonville. De Luxemburgse bewegwijzering liet ons af en toe in de steek.

Terwijl mijn pijp al lang uit is, willen de mannen nog doorgaan naar de oevers van de Sûre. Meteen de dag na je laatste examen op tocht vertrekken is geen aanrader.

We nemen een verkorte route naar de Bungerefermillen. Peter vindt een aardig stekje in het bos nabij de rivier waar we vanop de weg niet te zien zijn en vooral, waar geen bijtende dazen rondvliegen. Als ik ‘s avonds nog snel even de struiken induik, kruipt een das vlak voor mijn neus op enkele meters afstand voorbij.

Pijnlijke voeten
Afstand: 20km + minstens 5km omlopen

Het zonnetje straalt, een verademing na een dag van miezerige regen. Zwetend klimmen we naar het uitzichtspunt van Houfels aan de andere kant van de rivier.

Het paadje slingert over rotsen en daalt opnieuw af naar de Sûre. Na de Pont Misère begint letterlijk de miserie. Langs één van de meanders genaamd Därend is het pad zoek zodat we de steile flank omhoog klimmen op zoek naar het traject. We vinden het terug, kiezen er dan voor om op hoogte te blijven maar door een veelvoud van paden geraakt onze oriëntatie volledig in de knoop. De kaart blijkt onbruikbaar dus kiezen we het zekere voor het onzekere. We verlaten de vallei om naar Boulaide te wandelen.

Onze voeten zijn er erg aan toe, door het natte gras zijn onze schoenen helemaal doorweekt. We rusten uit op een welverdiend terrasje.

Via Baschleiden, een naburig dorpje, lopen we terug naar het dal. Het tempo ligt gelukkig een stuk lager dan gisteren. Het lijkt een eeuwigheid voor we Liefrange bereiken. Het pad slingert langs de oever. Het is best druk; op het stuwmeer varen veel vissersbootjes en aan de overkant ligt een echte plage.

We waggelen als een stel pinguïns de camping van Liefrange binnen. Een koude pils is op deze warme dag erg welkom. Als de dorst gelest is, gaan we op zoek naar een rustige kampeerplek. De keuze is snel gemaakt, zo dicht mogelijk bij de douches.

Filip en David proberen nog even hun brander uit voor ze op fietstrekking naar IJsland vertrekken. Brandt het of brandt het niet?

Kalvarietocht
Afstand: 20km

Het is even wachten op het brood dat we op de avond voordien camping besteld hebben vooraleer we kunnen vertrekken. Eerst lopen we nog tussen de graanvelden, daarna volgt een bospad.

Bij de rivier worden we opnieuw de hoogte ingestuurd. Na een lange steile klim bereiken we Kaundorf.

De wolken zien er steeds grijzer en grijzer uit. Op het pad naar Buderscheid breekt het onweer los. David kan nog amper lopen zodat we de bus opwachten naar Kautenbach. Het is krap in het kleine busje dat erg vlot wordt bestuurd langs de bochtige wegen.

Peter beslist om met Filip en David terug naar België te reizen en ze proberen me op alle mogelijke manieren te overtuigen om met ze mee te gaan. Ik twijfel nog even maar besluit toch in Clervaux uit te stappen. Die warme douche mag nog even wachten…

Ik ga op zoek naar een bivakplek in de omgeving van Clervaux en begin een ware kalvarietocht in de heuvels rondom. Gelukkig wordt ik op een zonnig moment beloond met een aimabel uitzicht op het toeristische stadje en zie ik de Benedictijnse abdij liggen, waar ik ook nog eens voorbij zou komen.

Teleurgesteld daal ik terug af en kan nog juist voor sluitingstijd de nodige inkopen doen. Het is nog meer dan een uur wachten in het treinstation maar ik houd me zoet met een flesje cola.

Uiteindelijk spreiden we de bivakzak achter het station nabij de kapel N.D. de Lorette, op een vlak stukje aan de rivier de Clerve. Voor eten heb ik geen zin meer dus duiken we meteen onze slaapzak in.

Ornithologe-in-spe
Afstand: 24km

We laten Clervaux links liggen en zoeken meteen de markering op van de verbindingsweg tussen het stadje en de Ourvallei. Via rustige asfaltwegen lopen we tussen de velden naar Fischbach. Daarna gaat het in dalende lijn naar de Sentier de l’Our in het beboste rivierdal.

Vanessa volgde enthousiast de cursus Natuur-in-zichtvan CVN. Ze is dan maar wat blij het geluid van enkele vogels te herkennen. En er zitten hier veel winterkoninkjes, hoor!

De camping van Tintesmillen ligt er rustig bij. We zitten maar pas op het overdekte terras of het begint te regenen. Het zonnetje schijnt opnieuw als we koers zetten naar Ouren. Langs het pad bloeien allerlei plantjes die zich vastklampen aan de rotsige oever. De sedum sexangulare springt meteen in het oog.

Na twee succesloze tochten naar het drielandenpunt is het zover. We kunnen het amper geloven dat we nu echt op het grenspunt van Duitsland, Luxemburg en België zijn aanbeland. De grenspaal bevindt zich aan de overkant van een houten brug over de Our.

Voorbij het pittoreske Sankt-Peterskirche klimmen we via de GR5 de steile heuvelrug omhoog en vinden een ideaal bivakplekje in het bos bovenop de top. Het duurt een tijdje voor we weten hoe we het blikje corned beef moeten openen. De opluchting is echter van korte duur. Na wat proeven zijn we al snel gewonnen voor spaghetti met salami.

‘Pateetjes’ uit de Oostkantons
Afstand: 21km

De trektocht eindigt zoals hij begonnen was. Regen en mist vergezellen ons terwijl we de Ourberg beklimmen. Jammer dat we hier niet van het panorama kunnen genieten.

Na een scherpe afdaling bereiken we Burg Reuland waar we in bakkerij Richter lekkere gebakjes kopen.

De poorten van de burcht zijn gesloten voor een muziekfestival dat het volgende weekend plaatsvindt zodat we een droog plekje voor de omwallingen zoeken. De ruïnes zijn slechts een klein deel van wat ooit een imposante burcht was. Zijn rijke geschiedenis begon al bij de Romeinen. De burcht werd in de loop van de eeuwen talloze keren veroverd en vernield zodat nu enkel nog de versterkte muren van de woning van de heerschappij overblijven. Vanop de toren ‘Bergfried’ heb je een mooi uitzicht op het dorp.

De mist trekt op en we kijken uit over glooiende groene weiden. Er zijn wel wat wandelaars op pad vandaag. Naast paarse digitalis, zien we voor het eerst een wit exemplaar in de berm staan.

Bij Schirm zijn we even de GR kwijt, komen terecht aan een kartingcircuit en lopen dan langs een werf terug naar het juiste traject. Het is niet ver meer naar Braunlauf, het eindpunt van de tocht. Dit boerendorpje heeft een busverbinding met Gouvy maar we zijn wat te vroeg. We wandelen via de weg naar Maldingen waar we van drie vriendelijke Marokkanen een lift krijgen naar het station van Vielsalm. Eindelijk hebben mijn voeten rust…

Conclusie

Gevarieerde tocht met veel uitzichtspunten en leuke paden. In het Groot-Hertogdom Luxemburg zijn de hoogteverschillen groter dan in de Belgische Ardennen. De kaart geeft wel niet altijd de werkelijkheid weer en dat zorgt wel eens voor problemen. Niet overal wordt de bewegwijzering goed onderhouden (stand van zaken: juli 2004).

Meer beelden in dit fotoalbum. Klik op ‘slideshow’ voor een diavoorstelling.

–

PRAKTISCHE INFO

ROUTE

• Dag 1: Habay station > Bungerefermillen (30km langs GRAE en sentier de la Haute Sûre) – bivak
• Dag 2: Bungerefermillen > Liefrange (20km langs sentier de la Haute Sûre + mislopen) – camping
• Dag 3 deel 1: Liefrange > Buderscheid (10km) langs sentier de la Haute Sûre + sentier Charles Mathieu) – bus en trein naar Clervaux
• Dag 3 deel 2: Ronde van Clervaux (10km via zelf uitgestippelde route) – bivak
• Dag 4: Clervaux > Leithum (24km via relais Clervaux-Our + GR5) – bivak
• Dag 5: Leithum > Maldingen (21km via GR5 + weg)

BEREIKBAARHEID
Heenreis: Trein naar Habay-La-Neuve
Doorreis van tocht 1 naar 2: Bus naar Kautenbach, trein naar Clervaux
Terugreis:
– Bus 48B Sankt Vith – Gouvy rijdt 4x daags maar niet in het weekend (Waalse busmaatschappij)
– Trein in Gouvy

KAARTEN & TOPOGIDSEN

• Topogidsen GRAE-Noord en GR5
• Topografische kaart Luxembourg Nord 1:50 000

BEWEGWIJZERING
Witrode bewegwijzering van de GRAE en GR5 (enkel Belgische gedeelte), gele balken voor de sentier de la Haute-Sûre, gele bollen voor de sentier de l’Our

OVERNACHTING
Wildkamperen is in principe verboden maar haalbaar. Wij gingen met zeil en bivakzak op weg.

LINKS
Het Groot-Hertogdom-Luxemburg doet heel wat moeite om de nodige informatie over wandeltochten online te zetten. Voor ongeveer de helft van de nationale wandelpaden kan men al een brochure downloaden (stand van zaken maart 2008). Daarnaast is er een interactieve kaart.

Reisverslag: Beschrijving van het gehele parcours van de GRAE

BEVOORRADING
Habay-la-Neuve, Martelange, Liefrange (brood bestellen in camping), Clervaux, Ouren (kleine winkel), Burg Reuland (bakkerij en beenhouwerij)