Na de eerste examenstage moeten we ‘voor ’t echt’ een tocht mee begeleiden onder het alziend oog van een ervaren Franse accompagnateur en Montagne. Uitvalsbasis is het vakantiecentrum UCPA in Les Arcs 1600, waar één van de vier vleugels ingenomen wordt door Walen. Er wordt een gevarieerd bergsportprogramma aangeboden maar wij worden ingezet op de meerdaagse wandeltochten, gelukkig maar.

Mijn ‘mentor’ is Olivier Hugon, een dertiger die probeert te leven van zijn vak en een eigen kamer heeft in het centrum. In de winter staat hij in de keuken, in de zomer gidst hij elke week een groep. Deze week krijgen we 3 adolescenten van 14-15 jaar aangewezen die ingeschreven hebben voor hun kamp ‘azimut’, wat betekent dat het wandelen gecombineerd wordt met wat korte oefeningen kaart en kompas. Het is een erg kleine groep en de eerste kennismaking verloopt dan ook wat stroef. We overlopen het benodigde materiaal en maken de nodige afspraken voor het vertrek.

Onze trip begint aan de Refuge du Plan de la Lai in de Beaufortain waarna we de oversteek maken naar het Mont-Blanc-massief om te eindigen in Bourg-Saint-Maurice. Hoewel het intussen midden augustus is, is de zomerdrukte best draaglijk. Ook de berglandschappen stellen niet teleur. Helaas had ik geen fototoestel mee, aangezien ik me wou focussen op het gidsen en niet de toerist wou uithangen. Een summier overzicht van de cols en toppen die we hebben gedaan: Col de la Sauce, Col des Fours, Tête Nord des Fours, Col de l’Ouillon (pad ernaartoe staat niet op de kaart maar is er wel), Col de Forclaz en Aiguille du Clapier. Die laatste is een erg moeilijke top, gelukkig dat de adolescenten vrij stevig in hun schoenen stonden. Nadien kreeg één van hen wel problemen door een hitteslag waardoor hij geen hap mee binnenkreeg en alles moet overgeven. Gelukkig had ik ORS bij, wat niet standaard in het EHBO-pakket zit van de UCPA.

’s Avonds slapen we in onbemande hutten die eigendom zijn van het vakantiecentrum. Dat betekent een extra dagtaak om te koken en alles proper achter te laten. Daarbij komt ook nog eens dat Olivier de grote kuis hield, en dat ik dus voor de gezelligheid maar mee schrobde aan de zwartgeblakerde potten en het gasvuur.

Hij bleek over het algemeen een erg nauwgezette kerel waarvan ik heel wat heb bijgeleerd over het raadgeven, beveiligen en het bijbrengen van allerlei weetjes over de bergen. Aan de andere kant kon ik niet echt goed overweg met zijn vrij dominante persoonlijkheid. In zijn ogen kwam ik de eerste dagen wat onzeker over. Ik heb wel wat tijd nodig gehad om een spontane band op te bouwen met de adolescenten en mijn plaats naast Olivier volledig in te nemen. Ik hoorde ook al van de anderen hetzelfde verhaal “Pas si facile que ça de trouver ça place, il faut s’imposer/monter en puissance progressivement, ne pas hésiter à prendre l’initiative”. Mijn indruk is dat ik beter met volwassenen overweg kan. De taalbarrière speelde ook niet echt in mijn voordeel. Mijn Frans is niet goed genoeg om vlot uit te leggen hoe je een kompas gebruikt of te praten over het wel en wee van de marmotten. En af en toe begrijp ik ook niet alles wat er precies gezegd wordt wat bij een persoonlijk gesprek wel heel vervelend is als je niet constant wilt vragen om het nog eens te herhalen.

Gelukkig ben ik toch geslaagd voor deze laatste etappe van het zomergedeelte. Olivier moest een evaluatieformulier invullen voor de CAB. Ik keerde met een ietwat dubbel gevoel terug naar België omdat ik vond dat ik toch wat steken heb laten vallen. Aan de andere kant heeft deze stage me veel bijgebracht over hoe accompagnateurs op het terrein werken en ik heb heel wat gerichtere feedback gekregen dan tijdens mijn opleiding.