Kort na onze trip naar Zwitserland, mocht ik de rugzak alweer inpakken voor mijn eerste zomerstage van het 2de jaar in mijn opleiding tot Accompagnateur. De trip start met 2 dagen aanloop van Pragnères naar Gavarnie via de GR10 samen met 2 mede-cursisten en aansluitend een 5-daagse examenstage waarbij we rondtoerden in de brede omgeving van het bekende keteldal.
De aanloop naar de stage
Door de recente overstromingen is ons reisplan serieus gewijzigd. De nachttrein rijdt niet verder dan Toulouse. We moeten dus een gewone trein op naar Lourdes. We gebruiken de tijd om de 10 voorbereide fiches (geologie, fauna, flora, gastronomie…) in ons koppeke proberen te krijgen en de verplichte knopen te oefenen.
Ook het busverkeer is in de war. Pas om 14u staan we in Pragnères. We pikken de GR10 op die de ganse Franse zijde van de Pyreneeën doorkruist.
Zweet druppelt ons voorhoofd af als we de lange en hete klim naar de Cabane de l’Oule inzetten. Na 1000m stijgen komen we aan de herdershut. We genieten van een schitterende en eenzame bivak hoog in de bergen.
De volgende ochtend pikken we via enkele obscure paden de GR10 terug op. In de modder staat een afdruk van een isard (gems uit de Pyreneeën). Door het noodweer zijn ook veel wandelbruggen weggespoeld. Doorwaden van de bulderende bergriviertjes is de enige optie. Intussen oefenen we het gebruik van een wandeltouw om een ‘main courante’ te maken.
De impressionante Cirque de Gavarnie komt steeds dichterbij. De witte affodil bloeit in de berm. Na een tweede doorwading komen we bij de Refuge les Granges de Holle, de plaats van afspraak voor de stage. We slaan onze bivak op bij de hut. ’s Avonds krijgen we meteen enkele schriftelijke proeven op ons bord en een briefing voor de stage. Door de vele sneeuw zal het parcours serieus worden aangepast. De instructeurs willen blijkbaar de gevaarlijke passages omzeilen. De (zware) stijgijzers laten we dus achter.
De eerste stagedag
Onder een stralende zon dalen we af naar het centrum van Gavarnie voor de laatste inkopen. Het circuit loopt vervolgens langs de Granges de Coumély en Lac des Gloriette naar Cirque d’Estaubé. Een eenvoudig parcours maar met prachtige uitzichten over de vallei.
Ik mag het laatste anderhalf uur van de dag leiden…met een snel naderend onweer in het keteldal voor ons. Veel tijd is er niet om te praten over de vele bloemen en marmotten, het is in één ruk doorwandelen naar Cabane d’Estaubé, eerst een stukje off trail en daarna over een duidelijk pad. Pas in de herdershut heb ik wat tijd om te vertellen over het Parc National des Pyrénées en haar regelgeving o.a. wat bivakkeren betreft. Daarna oefenen we onze touwtechnieken en doen enkele animaties terwijl het buiten klettert.
De onweersdreiging is even geweken en we genieten van het uitzicht op de Cirque d’Estaubé met de befaamde Bréche de Tucquerouye. Even later komt een reddingshelikopter aangevlogen. Blijkbaar is er iemand op de erg steile flank van de col ten val gekomen op het sneeuwveld. In sneeuwrijke condities raadt de reddingsdienst stijgijzers en pikkel aan, en natuurlijk de nodige ervaring met deze uitrusting.
Nu het even droog is, klimmen we wat in de richting van de Brèche. David, de alpinist in de groep, doet de geschiedenis van het bergbeklimmen in de Pyreneeën, ook wel Pyreneïsme genoemd, uit de doeken. Maar een nieuw onweer komt al snel opzetten, dus keren we in allerijl terug. Als de eerste druppels uit de lucht vallen, volgt de totale anarchie. Na het klank- en lichtspel krijgen we een betoverend wolkenspektakel.
Tweede stagedag
Omwille van de moeilijke omstandigheden en het feit dat slechts enkele deelnemers over een pikkel beschikken, wordt brèche van de planning geschrapt en zetten we de klim in naar de lagere en veel eenvoudigere Hourquette d’Alans. Boven ons cirkelt een lammergier.
Op een sneeuwveld worden enkele pikkels ingegraven om een main courante te kunnen maken. Alweer een nuttige oefening. De Vignemale verdwijnt in de wolken. Als we stijgen naar de Petit Piméné komen cumuluswolken serieus opzetten, een onweer is opnieuw in de maak. Om geen risico’s te nemen keren we halverwege terug.
Tijdens een drankje op het terras van Refuge des Espuguettes maken we kennis met de sympathieke huttenwaarden die hier samen met hun kinderen wonen. In de winter zijn ze op de skipistes actief.
We dalen nog wat af om te bivakkeren bij Cabane de Pailla. Een kudde gemzen graast kortbij. Ik besluit hier mijn animatie te geven. Ik geef wat uitleg over enkelverstuiking waarbij we samen enkele preventieve oefeningen doen.
Derde stagedag
We zetten koers naar de Cirque de Gavarnie via een route die onderlangs de rotswanden van la Hount Blanque loopt. Het pad naar de Grande Cascade loopt over een erg onstabiel sneeuwveld, al lijken de meeste wandelaars zich van geen kwaad bewust. De rivier heeft de onderzijde helemaal uitgehold. Onderlangs bij de rivier vinden we een betere passage en oefenen opnieuw met het aanleggen van een main courante. In het bergachtig terrein is het namelijk altijd zoeken naar voldoende stevige ankerpunten en de mogelijkheid om voldoende tractie op het touw te krijgen.
De Echelles de Sarradets wordt op dit ogenblijk sterk afgeraden omwille van de sneeuw. We zien er trouwens opnieuw een reddingsactie met helikopter plaatsvinden. Dus nemen we het pad door de Vallée des Pouey Aspe, een erg mooie vallei met een indrukwekkend uitzicht op de Cirque de Gavarnie en het bergmassief rond de Pic des Sarradets. Ik besluit dat dit een goeie spot is om over het ontstaan van de Pyreneeën te vertellen.
Het is mistig en er heerst een stevige wind op de Puerto de Bujaruelo. We dalen af in Spanje. Er zijn nog narcissen in bloei, de sneeuw is hier nog niet lang verdwenen dus. We slaan de bivak op langs de Barranco del Puerto de Lapazosa.
Vierde stagedag
’s Morgens is het koud en de wind nog altijd overheersend. We dalen verder af naar de Plana Lapazosa. We zetten de klim in naar Ibón Bernatuara. Orchideeën bloeien in volle getale in het hoge gras. De brug over de Baranco Sandaruelo is verwoest. Het wordt terug doorwaden. Al proberen de mannen het nog te omzeilen, mietjes!
Algauw zitten we terug in de sneeuw. Tijd voor een oefening: eerst jezelf zekeren via een mastworp en daarna iemand gezekerd laten klimmen op een halve mastworp. Ik krijg even de groep terug in handen en leid ons naar de Puerto de Bernatuara. Enkele vale gieren zweven door de blauwe lucht.
Terug in Frankrijk glijden we via enkele sneeuwvelden de Vallee de Canau in en dalen af naar Cabane de Lourdes. Nabij de Barrage d’Ossoue moeten we een test touwtechnieken afleggen. Daarna zetten we de tent op de voorziene bivakzone op.
Vijfde stagedag
De laatste dag van de stage. Aangezien de twee instructeurs nog tijd nodig hebben om de evaluatiegesprekken voor te bereiden, is er geen tijd voor een lange etappe. We dalen af naar Pont de Sausse en maken de verbinding met de GR10. Vanaf de Cabane de Sausse Dessus volgen we in sneltempo de witrode tekens naar Refuge les Granges de Holle. We dalen af naar Gavarnie om de voeten onder tafel te schuiven.
In de namiddag passeren we één voor één voor een gesprek met de instructeurs. Alles is goed verlopen, ik krijg slechts enkele opmerkingen o.a. kleinere stappen zetten in een sneeuwveld en het feit dat ik als accompagnateur toch moet vermijden blaren te hebben. Met de zware condities in het vooruitzicht, had ik mijn D-schoenen aangetrokken, wat uiteindelijk overkill bleek aangezien de route sterk aangepast is. De Walen maken er ‘s avonds nog een erg gezellig feestje van met de nodige alcohol en veel gezang. Ongelooflijk voor hoeveel sfeer die mannen kunnen zorgen.
Nog meer foto’s:
- Mijn eigen fotoalbum
- Album van David Lauwers, een medecursist.
- Album van Dominique Olbrechts, een instructeur
Gebruikte stafkaarten:
- IGN 1748 OT ‘Gavarnie’ (1:20.000)
- Alpina 3000 ‘Monte Perdido’ (1:30.000)
Debbie's tochten 