Kempen-Broek was ooit een uitgestrekte moerasland met tussenin hoger gelegen dekzandruggen. In de loop der eeuwen heeft de ontginning van het gebied voor een lappendeken aan landschappen gezorgd: moerassen, stuifduinen, bossen, heide, beekvalleien en landbouwgebieden. Naar jaarlijkse traditie trekken mijn ma en ik op uit voor een stapweekend. Dat is samen genieten van de natuur en veel bijpraten.
Dag 1: Luysen > Altweerterheide via Laurabossen en IJzeren man
Afstand: 24km
De vierwieler wordt ingeruild door een stel wandelbenen. We laten de auto achter op de parking van natuurreservaat De Luysen, één van de instapplaatsen langs een inkortingsroute van de langeafstandswandeling van Kempen-Broek.
We blikken uit over een groot meer. Hier komen we enkel mannen met grote verrekijkers tegen, die geen aandacht hebben voor het vrouwelijke schoon maar vooral geïnteresseerd zijn in alles met een kop, bek en veren. We turen mee door een luikje van de vogelkijkhut. Een aalscholver hangt zijn vleugels te drogen na een duik. Een blauwe reiger beweegt zich behoedzaam door het water op zoek naar een smakelijke vis.
We steken de Abeek over. Het is de belangrijkste natuurlijke waterloop van dit gebied, ontspringt op de Hoge Kempen en mondt uit in de Maas. De mens heeft stevig ingegrepen op de loop van de beek, met name voor de aanleg van watermolens in de middeleeuwen en later in een poging om grote moerassige gebieden droog te leggen voor landbouw (bron: www.trekkings.be).
De route naar Stramprooierheide is opvallend gevarieerd. Beken, weiden en bossen wisselen elkaar voortdurend af. We stappen over grassige paden en onverharde wegen, asfalt lijkt nergens te bekennen. Het is muisstil. Een droom voor elke wandelaar.
Het circuit blijft van een erg hoog niveau tot en met de mystieke Laurabossen die in het noorden aansluiten op de Zuid-Willemsvaart. Dit natuurgebied bestond oorspronkelijk vooral uit stuifduinen, heide en hooiland. De grove dennen zijn rond 1900 aangeplant door exploitanten van de Lauramijnen in Zuid-Limburg die in 1964 sloten. Zij gebruikten het hout om de mijngangen te stutten.
Het zonlicht verlicht het lange gele gras tussen de sparren. Het bos ligt er verlaten bij, gehoorzaam volgen we de markering in een labyrint van boswegen en paden. We vinden restanten van dennenappels die grotendeels kaal gevreten zijn door eekhoorns. Bij een militair oefendomein kijken we over een uitgestrekte heidevlakte uit.
Kort daarna zijn we op een vrij saai stuk aanbeland. Nu is het enkele kilometers asfaltvreten op een brede autoweg naar de westelijke ingang van het natuurdomein de IJzeren Man. Hier is het best druk. Het lawaai van een nabijgelegen groeve is vrij dominerend. Niettemin zijn er enkele mooie vijvers te ontdekken waarop witte zwanen gracieus zoals altijd rondwaden.
Dorstig kijken we uit naar een cafeetje, maar veel is er niet open. In het natuurcentrum doen we ons te goed aan een paar lauwe koffietjes uit de automaat, waarna we nog een bezoekje brengen aan de tentoonstelling.
Het wordt stilaan donker, tijd om onze B&B op te zoeken, die ligt op hooguit een 100tal meter van onze route. Tavernerust doet zijn naam alle eer aan. We krijgen een comfortabele kamer met alles wat we maar kunnen wensen. Vanavond proeft mijn ma voor het eerst mijn eigen gedroogd eten.
Dag 2: Altweerterheide > Luysen via Tungelroy en Stramprooierbroek
Afstand: 23,5km
Na een copieus ontbijt gaat de rugzak terug aan. Het weer is wat herfstig en onze regenjas moet ons tegen de kille wind en vochtige lucht beschermen. Vandaag zitten we in een uitgesproken landbouwgebied, met weidse zichten over akkers en velden. Hier en daar is er nog een heidegebied intact gebleven zoals de Tungelerwallen. Aangeplante dennenbos wordt er afgewisseld met stukken heide en stuifzand die heel wat insecten en broedvogels als de boomleeuwerik aantrekken.
In Tungelroy maken we een eigen afkorting van de route door ten noorden van Castert op de kaart een eigen traject uit te stippelen. Helaas hebben we te weinig tijd voor de lus langs Swartbroek. Op de Bolderstraat zijn we even de weg kwijt en hebben we de afslag gemist. Er zit niets anders op dan op onze stappen terug te keren.
Net buiten Stramproy slurpen we op een terras van een restaurant zonder tafelgasten van een warme choco. De batterijen terug opgeladen, vangen we het laatste deel van onze tocht aan.
Bij Broekmolen steken we de Belgisch-Nederlandse grens terug over. De gietijzeren grenspaal dateert van 1843. Via de Lossing, een oud afwateringskanaal, gaat het in quasi rechte lijn dwars door Stramprooierbroek. Het natuurreservaat bestaat uit natte moerassen met elzen- en wilgenstruwelen, eikenbossen, weilanden met houtkanten en poelen.
Waar de beek een scherpe bocht naar links maakt, gaan wij de andere richting op. De zon zet nog een laatste maal de verkleurende bladeren in lichterlaaie. We zuigen de longen nog eens goed vol vooraleer we terug koers zetten naar ‘de Vlaanders’.
Conclusie
Het grenspark Kempen-Broek heeft ons aangenaam verrast met enkele prachtige natuurgebieden. Vooral het wandeltraject van dag 1 vanaf het natuurreservaat De Luysen tot en met de Laurabossen was ronduit schitterend: voortdurend onverharde wegen, gevarieerde landschappen en pure stilte. Over de hele lijn was de tocht zeker de moeite waard. Slecht het stuk tussen de Laurabossen en de IJzeren Man was niet zo aangenaam.
PRAKTISCHE INFO
MOEILIJKHEIDSGRAAD VAN DE TOCHT
Dit is qua terrein een eenvoudige tocht want het gaat over vlak terrein (niveau 1). De bewegwijzering is ook uitstekend. Meer info over de classificatie van mijn tochten vind je in dit bericht.
SEIZOEN
We stapten deze tocht op 1-2 november 2016, als de herfstkleuren op hun hoogtepunt zijn. Als je wilt genieten van paarsbloeiende heidestruiken, raad ik aan om in augustus te gaan stappen. Sommige heidesoorten bloeien wat vroeger.
WANDELKAART & BEWEGWIJZERING
We maakten gebruik van de stafkaart van de langeafstandswandeling die je via deze webwinkel kan aankopen. Het is niet bijzonder gedetailleerd en je hebt dus wel de bewegwijzering ter plekke nodig. Het is wel overzichtelijk genoeg om je progressie te kunnen volgen.
De route is uitstekend bewegwijzerd met het symbool van een gekleurde libel. Inkortingsroutes zijn aangeduid met een witzwarte libel.
GELOPEN ROUTE & BEWEGWIJZERING & KAARTEN
We liepen de meest noordelijke lus van het langeafstandspad van 104km van Kempen-Broek. We namen de inkorting door het natuurreservaat Luysen en bij Tungelroy maakten we zelf een inkortingsvariant.
Onderstaande kaartje geeft de gelopen route weer. Als je dit naast de kaart wilt leggen, kies je best voor ‘satellietbeelden’ als achtergrond.
BEREIKBAARHEID
We lieten onze auto achter op de parking van natuurdomein De Luysen. Aangezien bijna de volledige route die we gelopen hebben in Nederland ligt, is het niet evident om deze te bereiken met het openbaar vervoer. In Weert is een treinstation vanwaar je de bus kan nemen naar vb. IJzeren Man.
ACCOMMODATIE
We sliepen in B&B Taverne Rust in Weert, op een 100tal meters van de hoofdroute. We waren heel tevreden over de ruime en erg comfortabele kamer (De Hooizolder) en het lekkere ontbijt. Er is echt aan alles gedacht o.a. een koffiemachine. Restaurants zijn er niet in de buurt, dus we hebben in de kamer zelf gekookt. Er is geen gasvuur of kookgerei, wel borden en bestek. Als je liever op restaurant gaat, kan je fietsen gebruiken van de eigenaars en naar het centrum van Weert rijden. Je kan er trouwens ook paardrijden. Je slaapt in de omgebouwde hooizolder van de paardenstallen.
Je kan in de buurt bivakkeren maar enkel tijdens het zomerseizoen op natuurkampeerterrein Wega. Wie een bivakzone zoekt, zal een andere stuk van het langeafstandspad moeten volgen nl. de zuidelijke lus. Nabij Opitter zijn er 2 bivakzones.
BEVOORRADING
Er is geen enkele mogelijkheid tot herbevoorrading op deze tweedaagse. Op dag 1 is het wachten tot het domein van de IJzeren Man waar je in de natuurcentrum een koffie uit een automaat kan drinken. In de dorpjes die je passeert op dag 2 is er geen winkeltje. Ten zuiden van Stramproy kan je de voeten onder tafel schuiven in Restaurant Hense Koeëb, wij hielden het op een warme choco op het terras.
LINKS
Verslag van de volledige route door Kempen-Broek vind je op de site van Luc Selleslagh.
Sites met informatie over het natuurdomein:
Debbie's tochten 