Maar pas terug van IJsland, spoor ik ietwat vermoeid naar Godinne aan de Maas. Mark Rossignol, coördinator van de opleiding niveau 1, ontvangt ons hartelijk. De regengoden houden nog even hun adem in als we ’s morgens in kleine groepjes een wandeling doen in de prachtige omgeving. Doel is om nog wat tips rond kaart en kompas te krijgen.

’s Namiddags doen we dan solo een oriëntatietocht waarbij we van het ene controlepunt naar het andere lopen/wandelen en telkens moeten knippen. Zo hebben we meteen een idee hoe het er aan toe zal gaan op de ingangsproef. Iedereen heeft een andere combinatie en zo kan je niemand volgen. Etienne en ik zijn de snelste van de groep. De laatste balise is echter onvindbaar. Tussen mensenhoge varens en doornige takken baan ik me een weg naar de ‘chantoire’ (waar water verdwijnt in de grond) maar daar is van het oranjewitte baken niets te bekennen. Blijkt dat de weelderige vegetatie ook Pol Gillet, de maker van het parcours, heeft afgeschrikt en hij het baken aan de rand van de wei heeft gehangen.