Romantici noemden de Ahr ooit “die wildeste Tochter des Rheins”. De rivier ontspringt in Blankenheim in de Eifel en meandert vervolgens naar de Rijn dwars door het noordelijkste wijnbouwgebied van Duitsland. Op de steile hellingen gedijen rode druiven door het milde klimaat. Rotsen, leisteen en de muren van de wijnterrassen warmen overdag flink op en geven ’s nachts de opgeslagen warmte weer vrij aan de ranken.

Zaterdag: Ahrweiler > Altenahr
Afstand: 18km

Onze uitvalsbasis is het station van Ahrweiler. We lopen via het Niedertor het historische centrum binnen en via de Adenbachtor terug buiten.

Een korte klim wordt beloond met een eerste weidse uitzicht over het dorp en de wijngaarden rondom. We laten de druivenranken achter ons en klimmen doorheen het bos richting de E.V.A. Turm. Helaas is de toren niet hoog genoeg om uit te zien over de boomkruinen. Via brede bospaden zetten we koers richting Marienthal, een voormalig Augustijnenklooster uit de 12de eeuw. De nonnen zijn intussen verdwenen en het gebouw is nu een chique wijnhuis.

Via de Rotweinwanderweg trekken we richting Dernau, waar bij de bouw van de wijnkelder in de 19de eeuw de goedbewaarde resten van een oude Romeinse villa gevonden werden. Bij een uitzichtspunt over het dorp aan de Ahr en de wijngaarden rondom gaan we lunchen. Hoewel de weinfesten ten einde zijn, is het druk langs het pad.

Eenmaal het dorp voorbij, zoeken we een pad op hogerop de heuvelflank. We zien bijna niemand meer. Het zicht over de vallei getooid in herfstkleuren is prachtig.

Alles gaat vlot tot ik een klein afstekertje wil maken terug bergaf. Tussen de wijnterrassen zijn kleine natuurstenen trapjes gemaakt, maar daartussen gaat het steil bergaf over leistenen. Dominique gaat in sneltempo naar beneden. Anderen nemen angstvallig de houten palen waaraan de ranken hangen vast als ze over de losse stenen naar beneden glijden. Als we een groepje wijnproevers beneden op het pad bezig zien, duiken we snel de struiken in want ik heb geen zin om een boze wijnboer op mijn dak te hebben. Na dit korte intermezzo, kunnen we verder afdalen. Iedereen is blij heelhuids beneden aan te komen. Mijn reputatie voor de nieuwkomers is meteen gezet.

Vervolgens gaat het naar Mayschoss, opnieuw een bekend wijndorp. Het smalle pad wordt opnieuw een brede nagenoeg vlakke weg. Dit maakt het parcours van de Rotweinwanderweg vaak wat te eentonig, ondanks de mooie omgeving. Als we koers zetten naar Altenahr, komen we voorbij een wijnstandje. Onmogelijk om daar ongemerkt met een groep voorbij te komen. Na wat proeven, gaat het naar de ruïne van Burg Are waar uitkijken over het centrum van het toeristische dorp. Het begint te druppelen dus hijsen we de rugzak opnieuw op. Buiten het centrum vinden we de rustige camping die op de oever van de Ahr is gelegen. Na één of meerdere halve liters Weissbier in een rokerig danscafé is het tijd om de slaapzak op te zoeken.

Zondag: Luswandeling vanuit Altenahr
Afstand: 21km

Vandaag doen we een lustocht in de buurt van Altenahr. De regen houdt net op als we aanzetten. We volgen even de Ahr en klimmen dan over de heuvelrug richting Teufelsloch (route 7). Het is best een avontuurlijk parcours en wat tredzekerheid over de gladde rotsen is nodig.

Door het ‘duivelsoog’ kijken we terug op het dorp en de diep ingesneden Ahrvallei aan weerszijden van de berg. Enkele mistflarden hangen nog in de vallei. De burcht torent boven het dorp uit. De uitgestrekte loofbossen kleuren geel, oranje en rood. De zon breekt stilaan door en licht het veelkleurige landschap op.

Over de beboste bergrug trekken we langsheen het Naturschutzgebied dat de natuur in de brede meander van de Ahr beschermt (route 8). De navigatie is hier niet zo gemakkelijk door de vele paden en de niet erg duidelijke kaart. Van het ene uitzichtspunt naar het andere gaat het zuidwaarts richting Ahrbrück (route 1), we steken even door het bos door om dan af te dalen naar de Silvesterhütte. Het is opvallend dat we hier amper nog wandelaars tegenkomen terwijl het landschap niet moet onderdoen voor dat ten noorden van de Ahr.

Doorheen de vallei van de Kesselinger, een zijrivier van de Ahr, gaat het naar het gelijknamige dorpje Kesseling. Het witgeverfde kerkje reist boven de daken uit.

Er staat ons een klim van 300m te wachten die ons naar de Steinerberg brengt, de hoogste top in de omgeving. Via enkele niet gemarkeerde paden bereiken we de bergrug bij Auf Kölmich waar we opnieuw een pad oppikken (route 2). De zon priemt door het bladerdek, alles krijgt een warme gloed.

Sneller dan voorzien staan we boven. We drinken iets op het terras alvorens de lange afdaling terug naar Altenahr aan te vangen. Het gaat even in volle galop bergaf. Andere wandelaars kijken ons wat verdwaasd aan.

Nabij Antoniusruh opent het bos zich even en krijgen we een indrukwekkend panorama voorgeschoteld over de Ahrvallei.

Via Altenburg bereiken we opnieuw de camping (route 1 en 8). Het voorziene bezoekje aan de wijnkelder van de oudste Winzergenossenschaft van Duitsland gaat niet door, blijkbaar is dit enkel maar in Mayschoss mogelijk. Dus sluiten we de dag opnieuw af op café met het nodige gerstennat, een kroegenbivaktocht waardig. Enkel Otti durft zich te wagen aan een specialiteit: wijn van overrijpe druiven, en laat iedereen een nipje nemen. We zijn het unaniem eens dat het inderdaad smaakt naar overrijpe druiven.

Maandag: Altenahr > Ahrweiler
Afstand: 15km

Vandaag lopen we terug naar Ahrweiler maar dit keer ten zuiden van de Ahr. Na het doorkruisen van Altenahr en de doortocht van een autotunnel, zoeken we de rechteroever op van de rivier. De klim naar de Teufelslei (route 6) is er weer eentje om snel op te warmen. De mist blijft helaas hardnekkig hangen en dus is er van een uitzicht over de kronkelende Ahr niets te zien.

Langsheen steile beboste flanken wandelen we de Saffenburg (route 2). De waarschuwing dat het wandelen langsheen het pad niet zonder risico zou zijn, is zoals vaak wat overroepen. Niettemin valt dit ruig stukje natuur wel op en is het op wandeltechnisch gebied een stuk interessanter dan de Rotweinwanderweg.

De burchtruïne laten we omwille van het mistige weer links liggen. Na een afdaling naar het dorpje Recht gaat het opnieuw omhoog. Dominique en Kristof trekken meteen door, maar weten dan nog niet dat ik een pittig en lang stukje offroad door Etzler-hardt heb gepland. Hijgend komt iedereen boven. Het zwaarste is achter de rug. Het gaat verder gemoedelijk omhoog langs een echt pad naar de Alfred-Dahm-hütte met opnieuw een uitzichtstoren zonder uitzicht. Er zouden dan ook nog eens wespen zitten maar die krijgen we gelukkig niet te zien.

Via een brede zigzagafdaling komen we opnieuw bij de Ahr uit. Na een volksstemming is het duidelijk dat weinig nog een laatste klimmetje naar de schuilhut van de Kotzenlei zien zitten, dus wandelen we verder over verharde paden nabij de rivier naar Ahrweiler.

Op een terrasje in het centrum worden enkele lekkere stukken taart, een zak snoep en wat drank meester gemaakt. Ik blik terug op een mooie tocht met vooral heel leuk gezelschap.

Conclusie

Deze wijnstreek is eens wat anders dan de Ardennen en Eifel. De herfst is een heel mooi seizoen om er rond te trekken. Er is nog heel wat loofwoud dat dan prachtig verkleurt. De Rotweinwanderweg is iets te vlak en te druk wat mij betreft. De (wilde) natuur ten zuiden van de Ahr heeft me meer kunnen bekoren en is heel wat rustiger.

Meer beelden in dit fotoalbum.

–

PRAKTISCHE INFO