De Ourthe, ontspringt in een klein dorpje met dezelfde naam, diep in de Ardennen en kronkelt tussen harde leisteenrotsen, zoals de Rocher du Hérou, richting de Maasvallei.

Startend aan de grens van de Famenne en de Ardennen, wandelen we langs de Ourthe en over de steile beboste flanken van de vallei door een prachtig herfstlandschap. Mooie toeristische plaatsjes zorgen voor afwisseling met de prachtige natuur. En wie zijn wij om aan een restaurantje te weerstaan?

Grotten van duizend en één nacht
Afstand: 18km

In Hotton heerst een gezellige drukte. Ik bezwijk net niet voor een lekker taartje in de vitrine van een bakkerij.

Via een klein paadje bereiken we een asfaltweg bovenop de heuvel. We worden meteen omringd met groene weilanden en kleurige bossen. Na een korte afdaling naar de Ourthe, bereiken we de ingang van de “Grotten van duizend en één nacht”, behorende tot het Uitzonderlijk Natuurlijk Erfgoed van Wallonië. De zuidelijke rand van de Famenne wordt gekenmerkt door een kalkrijke bodem en is dus een ideale streek voor grotten.

Een opmerkzame postbode uit Brussel, die op vakantie was, ontdekte de grot in 1958. Sommige bewoners versierden hun tuinen namelijk met stalagmieten (druipsteenpilaar van calciet die vanaf de grond omhoog gegroeid is). De Belgische speleologieclub werd ingelicht en ontdekte de grootste (tot nu toe gekende) galerij van België (200m lang en 35m diep). Dit gebeurde helemaal illegaal want de ingang lag in een nabij gelegen steengroeve. Na wat graafwerk, waren ze in staat een andere uitgang die naar een weiland leidde, bloot te leggen en zo raakte de grot vanaf 1962 geëxploiteerd.

Langs kleine veldwegels, lopen we in de vlakke vallei van het dorpje Hampteau. In Werpin lunchen we nabij het hemelslelijke beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Dit bedevaartsoord blijkt allesbehalve rustig. Al snel vluchten we het bos in richting Trinal. Overal in de Ardennen maakt het inlandse loofwoud meer en meer plaats voor rijen aangeplante naaldbomen.

Onderweg worden we vergezeld door twee praatgrage Vlaamse dames die ons graag gebruiken om omheiningen te openen en te dichten. Terwijl we naar Beffe wandelen, halen we wat jeugdsentiment naar boven. Na het noemen van alle jeugdseries, komen we aan in het dorpje met een gezellige taverne genaamd: “Beffely Hills“…

Een Sherman-tank uit de tweede wereldoorlog werd door de Amerikanen hier neergepoot als ‘No more war’-monument. Als kind lwam ik in deze streek op kamp en toen speelden we hier op. Nu is het verboden te beklimmen maar ja, ik kan het toch niet laten…

In het Bois d’Arlogne komen we Bucolisch tegen, een Duitse herder die zijn baasje kwijt is. Nabij Marcourt, proberen we de hond op alle mogelijke manieren te vlug af te zijn maar het wil maar niet lukken. We klimmen verder door het Bois de Saint-Thibault. Het begint al flink te schemeren. Nabij de kapel strijken we neer. De haringen zijn moeilijk de rotsige grond in te krijgen.

Bij het eten, begint ‘onze’ hond plots te grommen. Op Halloween zijn enkele nachtwandelaars op de been. Daarna keert de rust terug. ‘s Nachts scharrelt Bucolisch voortdurend rond de tent, op zoek naar truffels?

Met spijt in het hart
Afstand: 21,5km

Het ochtendlijke panorama bij de picknicktafel achter de kapel is prachtig. De Ourthe loopt kronkelend door de groene vallei en wordt opgelicht door een zwakke zon. Flarden mist hangen her en der over het water en de velden. Het kerkje van Marcourt ligt diep beneden ons.

We lopen verder langs het oude pelgrimspad vanuit Marche-en-Famenne en komen op de weg naar Hodister terecht. Na de oversteek van de drukke weg Vecpré-Marche, loopt Bucolisch langs het pad naar enkele dagwandelaars verderop. Twee van hen maken rechtsomkeer en kwispelend komt hij terug mee. We klimmen snel de holle weg omhoog en gaan doodstil op de grond liggen. Hij merkt ons niet op en we haasten ons verder.

De GR loopt over een overwoekerd bosweggetje. Af en toe is het klauteren geblazen over boomstammen. Rond de middag komen we aan in La Roche-en-Ardenne. Behalve de 19de eeuwse burcht, is van het oude dorp niet veel overgebleven. Bijna de volledige stad werd in 1944 tijdens Duitse aanvallen verwoest. Volgens een legende dwaalt er nog steeds de geest van de mooie maar ongelukkige gravin Bertha rond.

Berthes vader, de heer van La Roche, wou dat een tornooi zou uitmaken wie haar hand waardig zou zijn. Net voor het tornooi werd Berthe door de knappe Waleram van Montaigu gered toen ze op een dag van haar paard viel. De passie laaide op, hoewel Waleram al officieel verloofd was met Alix, erfgename van Salm.

De jongeman vergat zijn door de graaf van Montaigu geregelde verbintenis en maaide zich een weg naar de tornooizege, tot hij in extremis door een in het zwart geharnaste ridder werd verslagen.

Pas op de huwelijksnacht bleek wie de zwarte krijger was. Het was vrouwe Alix zelf, die haar ziel aan de duivel had verkocht om Walerams plannen te dwarsbomen. Om het werk helemaal af te maken, doorboorde ze met een dolk het lichaam van de mooie Berthe, die naar beneden stortte.

Aan de voet van de muren vond men twee lijken. Alix van Salm had zich op haar beurt van het leven beroofd. Waleram zocht vergetelheid als kruisvaarder en stierf zonder La Roche ooit weer te zien.

Na wat inkopen, steken we de Ourthe over, op zoek naar een restaurantje. Voor onze rugzakken is er in het kleine eethuisje Saint-Maxime amper plaats. Enkele Vlaamse toeristen uiten luidkeels hun ongenoegen als we binnengaan maar we worden hartelijk ontvangen door de gastheer. We kiezen elk voor een typisch Ardense schotel: gebakken forel en een stoofpotje van everzwijn. Als afsluiter krijgen we van het huis nog een glaasje kruidenrum. Dat is niet erg bevorderlijk voor het klimvermogen, merken we al snel als we wat later de steile Rue du Bon Dieu de Maka naar boven kruipen.

Het pad langs de Ourthe wordt alsmaar modderig. De vallei is hier nog puur natuur. Net voor de duisternis invalt, vinden we een ideaal kampeerplekje. Als we in de slaapzak liggen, luisteren we naar het geluid van vallende beukennootjes in het rivierwater en de regen op het tentdoek.

Hercules van de Ardennen
Afstand: 24km

Ivo stelt voor vandaag eens goed door te stappen en niet te veel te pauzeren. We volgen de meanders van de Ourthe naar de voet van de Rocher de Hérou, een 25 meter hoge rots. Hier klimt het pad kort en steil naar het uitzichtspunt nabij de Cresse aux Chevaux.

De loodrechte wand, bestaande uit kwartsgesteente, torent boven de donkere rivier uit. Gelukkig zijn we net op tijd boven want twee tellen later valt een mistgordijn over het indrukwekkende decor.

De klim naar de Belvédère blijkt een stuk lastiger. Een bezoek aan de panoramatoren (betalend) schijnt tijdens helder een aanrader te zijn. Dan zie je de Ourthe zes maal.

Via een asfaltweg loopt de GR57 over de heuvelkam en langs enkele huizen. We bellen ergens aan om onze lege waterreserves opnieuw te vullen.

Via een modderige steile flank van de Ourthe, bereiken we de stuwdam van Nisramont waar elektriciteit wordt opgewekt voor de hele omgeving.

Al in 1850 wou ene Pecquet d’Ollômont, alias Hercules van de Ardennen, hier een stuw bouwen. Hij won het proces tegen de plaatselijke autoriteiten maar had dan wel geen centen meer over voor het uitvoeren van zijn plan. Pas honderd jaar werd de dam aangelegd.

Bovenop de heuvelrug staat een kioskje misplaatst op het pad; met rugzak en al geraak je er amper onderdoor. ‘s Middags eten we van het heerlijke kramiekbrood uit La Roche (suikerbrood met rozijnen). In het diepe bosrijke dal horen we het geknor en de harde stampen van enkele vechtende everzwijnen.

Na de samenvloeiing van de Westelijke en Oostelijke Ourthe, lopen we naar de loopbrug van de Nasse. Deze pre-barrage oriëntale is eigenlijk een ‘vistrap’ die werd gebouwd om de migratie van vissen te vergemakkelijken. Engreux ligt er doods bij. Na een tiental minuutjes wachten, daagt de uitbater van de plaatselijke taverne eindelijk op. Hij houdt erg veel van tuinkabouters, trollen en … jazz. Zelfs in de Vooruit in Gent had hij al eens gespeeld.

Als we bij Moulin de Rensiwez aan de Ourthe komen, blijkt dat we de laatste kilometers een GR-variant hebben gevolgd. Ivo’s voornemens vallen in het water. Via de weg naar Bonnerue pikken we de juiste route terug op.

Veel verder dan Houffalize zullen we niet meer geraken dus bellen we voor een goedkope gastenkamer. De kamer blijkt een stuk ruimer dan we ons hadden voorgesteld. Naast een slaapkamer en privé-badkamer, hebben we er nog een keuken bij (zonder kookgelegenheid maar wel microgolf). We vieren onze laatste nacht in de Ardennen met Knorr spinaci, tomaten, spek en Mac Chouffe. Dit bruine bier van 8° is afkomstig uit een brasserie in het nabijgelegen Achouffe.

Mountainbike
Afstand: 24km

Houffalize wordt wel eens het MTB-paradijs van België genoemd. Sommigen durven zelfs te beweren dat hier de mountainbike is uitgevonden maar met gebrek aan succes het concept naar San Francisco (California) verhuisde. In de jaren ’90 werd het wereldbekerparcours meermaal in dit dorp georganiseerd voor het naar economisch meer welvarende regio’s verhuisde.

Rond 7 uur lopen we het nog halve duistere dorp uit en komen voorbij het oude station van een vroegere buurtspoorlijn Bastogne – Gouvy. Na het gezellige Cetturu, loopt de GR langs verharde wegen naar het Bois de Lihérin. Ivo is elke blaffende hond de baas. Door zijn kordate stem, druipen ze meteen af.

Via een karrenspoor raken we terug aan de Ourthe Occidentale. Het is nu niet meer dan een meterbreed riviertje, dat in een vochtig valleigebied stroomt. We kwamen voorbij een ruïne van een watermolen. De vervallen muren zijn met een dik mosdeken bedekt.

Na een scherpe en gladde afdaling, komen we bij Lac de Cherapont. Nabij de camping is het pad versperd met een serie boomstammen. Met het betere klim- en glijdwerk, raken we ook het laatste obstakel van de dag over.

Het is uitbollen naar Gouvy, nabij de grens met Luxemburg, waar het bos heeft plaats gemaakt voor velden, akkers en huizen. Net na de middag bereiken we het station, in ware recordtijd!

Conclusie

Mooie en afwisselende route met heel wat hoogteverschillen. Een aanrader!

Meer beelden in dit fotoalbum. Klik op ‘slideshow’ voor een diavoorstelling.

–

PRAKTISCHE INFO

BEREIKBAARHEID
Heenreis: Trein naar Melreux (Hotton op 2km)
Terugreis: Trein in Gouvy

TOPOGIDS
Topogids van de GR57 ‘Ourthevallei en Sentier du Nord’

BEWEGWIJZERING
Witrode GR-markering

JACHT
Dhr. Weinquin van het Cantonnement de La Roche is minimaal twee weken op voorhand op de hoogte van drijfjachten: tel. 084 24 50 80

OVERNACHTING
Gilbert’s List is een lijst die jaarlijks wordt opgemaakt door Gilbert Bastiaensens met alle goedkope overnachtingsplaatsen in Wallonië. Meer info op de website van de Wegwijzer.

BEVOORRADING
Hotton, Hampteau, Marcourt, La Roche, Engreux (beperkt), Houffalize, Gouvy en station van Gouvy (groter dorp rond station)