2-daagse bivaktocht langs de GR57 van Sy naar Hotton

De omgeving van Wéris staat bekend voor zijn dolmen en menhirs. Een vleugje geschiedenis van eigen bodem is op een trektocht best meegenomen. De GR57, die de vallei van de Ourthe volgt, loopt langs dit befaamde dorpje. De ideale combinatie van natuur en cultuur.

Moderne kunst
Afstand: 28km

Zwaarbepakt stappen Sofie en ik op een zeer vroeg uurtje op de trein richting Ardennen. In het station van Luik komen we Herman tegen. Een jonge gast met een rugzak op, wandelschoenen aan en die op dezelfde trein naar Sy spoort? Dat kan geen toeval zijn.

Door de zonnige en groene Ourthevallei sporen we naar het beginpunt van onze trektocht. Daar staat Tim al te wachten en wat later komen ook Tommy en Joram aangereden. De ploeg is compleet dus kunnen we vertrekken.Via een steil paadje verlaten we het stille dorp en trekken meteen de bossen in die de heuvels langs de Ourthe bedekken. We kijken uit op de rotsen van Sy.

Nabij een riviertje zijn de GR-tekens opeens verdwenen. We zoeken een betonnen voetgangersbrugje maar die is niet te vinden. Herman, onze spoorzoeker, kan ook geen raad brengen en de ‘mannen’ zien het niet echt zitten om met blote voetjes het water te doorsteken. We keren terug en dan het witrood duikt plots op bij een kapelletje. We hadden er gewoonweg naast gekeken.

Bij de grot van Coléoptère in Juzaine rusten we wat in de schaduw van de rots. Enkele zevendegraad klimroutes lopen er recht naar boven. We wandelen verder in de vallei van de Aisne, een zijrivier van de Ourthe en komen in Bomal terecht. Daar komen we een Spar-supermarkt tegen, de eerste van vele…

We wandelen verder tussen maïs- en tarwevelden naar Durbuy, gelukkig zoeken we af en toe wat verkoeling in het bos. Bijna zetten we onze bergschoenen neer op een adder. Onderweg mogen we genieten van een bijzonder stuk moderne kunst. In een paardendrol werd een roze roos geplant. Jan Hoet had dit moeten zien…

In Durbuy lopen we wat verloren te wandelen tussen de dagjestoeristen. Terwijl we op een terrasje genieten van een lekker fris drankje, komt een hele motorkaravaan voorbij. Wat later zwoegen we weer de helling op richting een Belvédère. Het uitzicht loont niet echt de moeite zodat we al snel doorwandelen richting Barvaux-sur-Ourthe. Sinds Durbuy met dit stadje fuseerde, is het niet meer de kleinste stad ter wereld.

We doorkruisen het drukke centrum en gaan daarna meteen de verkeerde kant op. In plaats van na de spoorweg links af te slaan, klimmen we verder naar boven. We komen op een grote weg terecht en zoeken een alternatieve weg uit richting Weris. Bij de dolmen is het tijd voor een groepsfoto. Een Amerikaanse toerist wil dit met plezier doen. De rust op het uitgestrekte plateau wordt verstoord door een serie razend quads.

We zoeken opnieuw de rust op van de GR57 en klimmen langs een scoutskamp. Eerst nog eens zitten op “le lit du diable” voor we het laatste steile stuk van de dag overbruggen naar de witte menhir genaamd “Pierre Haina”. Het uitzicht is schitterend. Onder ons strekken de groene zacht glooiende velden zich uit.

We lopen de hele kam af op zoek naar een geschikt kampeerplekje. Iedereen maakt zijn eigen potje klaar. De Knorr-zakjes hebben veel aftrek bij onze mannelijke medetrekkers terwijl wij ons te goed deden aan Ebly met ananas en tonijn.

Nog wat muggenolie op ons gezicht en dan onze slaapzak in voor een nacht onder de blote sterrenhemel. Alleen Sofie, onze biologe-in-spe, kan de slaap niet vatten. Tim daarentegen…

Rugzaklopen
Afstand: 24km

Veel gesnurk en muggenbeten later, komen we wakker onder een staalblauwe hemel. We pakken alles in en dalen af naar het pittoreske Wéris. Het Romaanse Sainte-Walburgekerkje dateert uit de elfde eeuw en is een beschermd monument.

Op de augustussteen, een enorme blok puddingsteen, zitten we te ontbijten. In navolging van hun voorouders verplaatsten de dorpelingen deze blok uit een oude steengroeve naar het grasplein bij de kerk. Een eerste doop vond plaats op 25 augustus 1982, de tweede op precies dezelfde dag 22 jaar later toen ik opeens besloot de pot met bijna kokend theewater om te stoten.

In Erezée kan ik mooie jeugdherinneringen bovenhalen. Tien jaar geleden ging ik hier op kamp voor het laatst de kleine Spar binnen.

In de kiosk vinden we plaats om te lunchen. Via een bospad komen we bij de Duivelsrotsen waar ik vroeger nog had op gespeeld.

De drie musketiers Joram, Tim en Tommy besluiten aan rugzaklopen te doen. Het is bijna een wedloop tussen de drie en laat ons zeggen dat ‘den oudsten’ gewonnen heeft en trots dat hij was!

Rond 16u komen we toe in Hotton. Zoals altijd is een terrasje op een warme zomerdag meer dan welgekomen. Bij een fris biertje worden al plannen gemaakt voor een volgende tocht…

Conclusie

Eenvoudige GR die veel onverharde paden volgt. Weinig uitzichtspunten.

Meer beelden in dit fotoalbum. Klik op ‘slideshow’ voor een diavoorstelling.

–

PRAKTISCHE INFO

BEREIKBAARHEID
Heenreis: trein naar Sy
Terugreis: trein vanaf Melreux (2km van Hotton)

TOPOGIDS
Topogids van de GR57 ‘Ourthevallei en Sentier du Nord’

BEWEGWIJZERING
Witrode GR-bewegwijzering

BEVOORRADING
Bomal, Durbuy, Barvaux, Erezée, Hotton