Twee modules van de opleiding tot zelfstandig bergwandelaar bij de Klim- en Bergsportfederatie, worden georganiseerd door Cap Bohan Trekkingschool. Bergwandelen A leert je de basis van het bergwandelen (wandeltechnieken, oriëntatie). Bergwandelen B bouwt daarop voort en gaat dieper in op voeding, oriëntatie en marsplan, survivaltechnieken en touwgebruik. Beide cursussen staan open voor beginnende wandelaars en worden best na elkaar gevolgd. Omdat ik al wat praktijkervaring heb, besloot ik om enkel de tweede module te volgen.

Vrijdagavond: eerste kennismaking

Op weg naar de Bagimont, een gehuchtje in de vallei van de Semois, is er meer dan tijd genoeg om kennis te maken met 3 medecursisten. Met spraakwaterval Geert in de auto, is het geen minuut stil. En ook Serge weet een straf verhaal te verhalen, over sandalen die helemaal op hun eentje op pelgrimstocht zijn vertrokken en nooit meer zijn teruggezien…

We worden meteen verwelkomd door onze minzame gastheer en voortreffelijke kok. Het is genieten geblazen op het terras. Als de volgende lichting aankomt, gaan we het bos in voor een avondwandeling. Mijn vrouwelijk oriëntatievermogen wordt onterecht in vraag gesteld. Machogedrag komt niet alleen op het strand voor…

De avond eindigt aan het kampvuur met een lekker lokaal biertje. Onder het afdak spreiden Frédéric en ik de slaapzak terwijl de anderen de slaapruimtes opzoeken. Met een langzaam aflatende luchtmatras, wordt de nacht niet erg comfortabel.

Zaterdag: marsplan, hoogteziekte, vuur maken en noodbivak

Bij het ontbijt komt Geert binnengewandeld, zaakvoerder van de trekkingschool en onze cursusbegeleider dit weekend. We starten in een heus leslokaal waar we een marsplan leren opmaken. Ik moet toegeven dat ik nog nooit accuraat de duurtijd van een etappe had bepaald, en meer een soort inschatting deed op basis van hoogtemeters en afstand. Dus heb ik wel iets bijgeleerd.

Vervolgens wordt diep ingegaan op hoogteziekte, de gevolgen ervan en welke voorzorgsmaatregelen nodig zijn om dit te voorkomen. In de Alpen en Pyreneeën lijkt dit niet echt iets waarmee moet rekening gehouden worden, maar eerder in de steeds populairdere hooggebergten Andes of Himalaya.

Na een lekkere lunch op het terras, trekken we de natuur in op zoek naar gedroogde materialen waarmee een kampvuur gemaakt kan worden. Allerlei vormen en formaten zijn nodig om een vuur goed op gang te krijgen en te laten branden. Twijgen, takken en stro worden verzameld. Enkel Jeroen ziet het groter, veel groter en zaagt gedreven enkele oude stammen om. Wat later blijkt hij echt wel een ervaren vuurbouwer te zijn want hij slaagt erin om als eerste het opgespannen koord boven het vuur vlam te doen vatten. Terwijl Karl en ik daar duidelijk geen kaas van gegeten hebben. De kans dat ik het bij een noodbivak zonder vuur zal moeten stellen, is reëel.

Frédéric, een survival-expert, legt ons de verschillende types noodbivakken uit. En wat heb je daarvoor nodig? Een bos met veel dood materiaal. Elke groepje krijgt een ander hulpmiddel: een zeil, een reddingsdeken of een vuilniszak. Hiermee kunnen we er al deels voor zorgen dat de constructie waterdicht is, of toch tenminste zo lijkt.

Met Jeroen en Geert heb ik twee sterke mannen mee. De samenwerking loopt vlot en een half uur later hebben we een bivakplaats ineengeknutseld tegen een omgevallen boom met dikke takken, naaldtakken en bladeren.

Voor het avondmaal krijgen we nog enkele knopen aangeleerd, die we de volgende dag zullen gebruiken. De achtknoop, de mastworp, de paalsteek…allemaal passeren ze de revue. Een goede herhaling van het eerste jaar klimschool die ik enkele jaren terug gevolgd had. Van klimmen is daarna echter niet veel meer in huis gekomen…

Na het eten oefenen we verder, en dat gaat met een glaasje wijn of bier uiteraard veel vlotter.

Zondag: oriëntatie en touwgebruik

We starten opnieuw binnen met een inleiding in de campingkeuken. Mijn recept voor toerbrood wordt door Geert omgedoopt tot toerbroed, in een poging om West-Vlaams dialect te brabbelen.

Na de lunch, vullen we een vragenlijst in die onze kennis test die we tijdens de twee bergwandelcursussen zouden moeten opgedaan hebben. Een goede oefening zo blijkt. Ook voor ervaren trekkers, zijn niet alle vragen voor de handliggend.

Daarna rijden we naar Bohan-sur-Semois waar ons een pittige klim via de GRAE naar een uitzichtspunt staat te wachten. Frederic zet de toon, en in zijn kielzog volgen Ivan, Bruno en Jeroen. Ik probeer aan te klampen maar halverwege moet ik afhaken. Die extra kilootjes zou ik er toch voor mijn eerstvolgende trektocht moeten afkrijgen…

Op de heuveltop hebben we een mooi uitzicht over de Semoisvallei en het toeristische Bohan. Met het spiegelpeilkompas schieten we enkele markante punten in het landschappen en bepalen hun positie op de kaart.

Geert toont ons verschillende technieken waarmee je iemand kan beveiligen als iemand in de groep zich bijvoorbeeld onzeker voelt. Hiervoor heb je een randonnéetouw nodig van 30m lang, enkele musketons en een bandsling. Je gaat hier uiteraard niet mee aan de slag op echte klimroutes, maar ook wandelpaden kunnen al eens uitdagend zijn. In de praktijk wordt zo’n touw zelden meegenomen tenzij men vooraf weet dat er moeilijke passages zijn én met een groep met minder ervaren stappers op weg gaat. Frédéric toont ons ook nog hoe we een geïmproviseerd harnas kunnen maken met een stuk touw, een beetje lijkend op het model van een klimgordel.

Met de pas geleerde technieken, dalen we terug af. Geert escorteert me en is maar wat blij de ‘touwtjes’ in handen te hebben. Heelhuids geraakt iedereen beneden…op een deugddoend terrasje.

Conclusie

Over het algemeen was het een leuk weekend die me zeker wat heeft bijgebracht. Zeer nuttig was het leren gebruiken van een touw bij bergwandeltochten. Ook het maken van vuur en een noodbivak was een leuke introductie tot de ‘survivalwereld’. Geert is een vlotte kerel met héél wat hikingervaring op zak, in verschillende uithoeken van de wereld.

Meer beelden in dit fotoalbum.

–

Volgens mij zou het nuttiger zijn om minder onderwerpen te zien maar zo meer tijd te hebben om in de diepte te gaan. Aan sommige onderdelen werd veel tijd besteed vb. noodbivak en touwgebruik. Andere onderwerpen werden iets te snel behandeld naar mijn mening vb. campingkeuken en maaltijdplanning. Twee zaken kwamen helemaal niet aan bod nl. valtechnieken en meteorologie.