6-daagse kampeertrekking van Barmouth naar Conwy via de Cambrian Way

Bijna 10 jaar stond de Cambrian Way in Wales op mijn verlanglijstje. Als beginnend hiker droomde ik al van deze route. Een tocht van ruim 3 weken die start in Cardiff aan de zuidkust van het schiereiland en vervolgens de Brecon Beacons, Rhinogs en Snowdonia doorkruist om aan te komen in Conwy aan de noordkust. Het is een niet-bewegwijzerde route met veel hoogteverschillen en volgens Tony Drake, de maker, enkel voor ‘mountain connaisseurs’. De tijd ontbrak steeds voor een thru-hike. Veel zin had het niet meer om te blijven uitstellen, dus besliste ik om er het meeste geaccidenteerde noordelijkste stuk uit te pikken. De Cambrian Way at last!

Wet as October
Afstand: 1,3km
Hoogtemeters: 150m stijgen, 0m dalen

Het sombere weer maakt van Barmouth maar een troosteloos kustdorpje. Geen enkele B&B was bereid om ons voor één nacht te herbergen, zeker met de bank holiday in het vooruitzicht. Dus zit er niets anders op dan om acht uur ’s avonds nog op stap te gaan. Een bijzonder steil asfaltweggetje achter de kerk leidt ons omhoog. De koude kuiten kreunen.

De wind wakkert aan en het begint te druppelen. Drie wollige schapen kijken ons nieuwsgierig aan. Het wordt stilaan duister maar het is zoeken naar een vlakke bivakplek.

Voor het eerst hebben we de tent ingeruild voor een Trailstar, een vijfwandige zeil dat je met één wandelstok opzet. Met de andere wandelstok zorgen we voor een ingang. Kletterende regen maant ons aan snel onder de tarp te kruipen. Dan blijkt dat er een enorme knots in ’t midden van onze slaapruimte is. Dus kruipen met ons neus tegen de randen van het zeil aan en liggen we uiteindelijk met onze voeten buiten…

Langs eindeloze stenen muurtjes
Afstand: 16km
Hoogtemeters: 1245m stijgen, 925m dalen

Het voeteinde van de bivakzakken is zoals verwacht kleddernat. Het is nog altijd bewolkt. De regenbroek gaat terug aan. We dalen af naar het gehuchtje Llwynon en vragen er water. De flanken van de vallei van de Dwynant zijn frisgroene weiden omzoomd door heuphoge stenen muurtjes. Achter ons zien we nog het brede zanderige estuarium van de Mawddach liggen. De kust duikt geregeld op langs de Cambrian Way.

We volgen op de bergkam een eindeloze muur. Het moet jaren gekost hebben om deze natuurstenen te stapelen. Het landschap bestaat uit niet meer dan kale ronde hellingen, gras en schapen. Diep beneden ons ligt het meer Cwm-mynach in een donker naaldwoud.

Het gaat rustig op en neer richting de top van de Diffwys en de Y Llethr. Plots ontvouwen zich de echte bergen en de steile puinhellingen van de Rhinog Fach. We dalen tussen weerspannige heidestruikjes af naar Llyn Hywel.

In de onuitspreekbare vallei van de Bwlch Drwz-Ardudwy wordt het wat sompiger. We klauteren recht omhoog richting de top van de Rhinog Fawr. In deze woeste gronden vind je overal wel routes, de ene al wat pittiger dan de andere…

Een stevige wind en donkere wolken domineren op de top, terwijl de Ierse zee schittert in het zonlicht.

We dalen behoedzaam over een blokkenveld af naar de Llyn Du en slaan de bivak op bij het meer. De piramidestructuur weerstaat de stevige wind nog beter dan verwacht, de tarp geeft amper een krimp.

Honger
Afstand: 24km
Hoogtemeters: 824m stijgen, 1144m dalen

De geplaveide ‘Roman Steps’ leiden ons naar Llyn Cwm Bychan. Via een laddertje klimmen we alweer een omheining over en duiken binnen in een berkenwoud. De bodem is bedekt met een dik mostapijt.

Het is wat zoeken naar het pad richting de Bwlch Gwylim. We klimmen omhoog naar de bergkam langsheen de Moel Ysgyfarnogod en de Foele Penolau. Het terrein is ruig met veel blokken en stenen.

Het stuwmeer Llyn Trawsfynydd strekt zich voor ons uit, de grijze blokkige elektriciteitscentrale steekt af tegenover de groene omgeving. Zon en wolken wisselen elkaar voortdurend af. We moeten op en over de Moel y Gyrafolen voor de afdaling.

Voor het eerst hebben we geen toerbrood mee voor ’s middags en dat voelen we. Ons ratsoen van energierepen valt net iets te mager uit. Ivo zijn energiereserves slinken zienderogen, ik heb wat meer reserve.

Voorbij de stuwdam nemen we het pad doorheen het naaldwoud richting Caerseason. Na wat asfalt zoeken we het vervolg van de route maar dat blijkt geen sinecure. Hoge prikkeldraad doet ons rechtsomkeer maken. We worstelen ons door wat wildernis en dalen verder af naar Maentwrog. Die pub hebben we intussen wel verdiend.

Het bivakuur is stilaan in zicht en we bekijken de kaart voor de mogelijkheden. Er zijn geen afgebakende etappes op de Cambrian Way en we hadden de planning bewust vrij gelaten. Het Tanygrisiau Reservoir wordt ons einddoel en de toeristenspoorlijn onze leidraad. In het Verenigd Koninkrijk worden de antieke stoomtreinen nog volop in ere gehouden.

Verdwaald
Afstand: 17km
Hoogtemeters: 560m stijgen, 740m dalen

Het wolkendek hangt laag over de bergen. De oriëntatievaardigheden worden aangesproken. Een onduidelijke route leidt ons naar Llyn Stwlan. We waren de splitsing eerst voorbij gestapt. Voor de stuwdam gaat het daarna linksweg. Van een pad is geen sprake. Het is één en al mist die de klok slaat. De hoogtemeter is onze enige leidraad hoe ver we moeten stijgen om het pad langs de oostflank van de Moewlyn Mawr te bereiken. In de bergflank zijn er afgesloten ingangen van een oude steengroeve.

Van zodra we in vlakker terrein terechtkomen, kan ik amper inschatten wat onze precieze locatie is. Her en der zijn diepe groeveputten en vervallen gebouwen. Hadden we de GPS maar meegenomen, dan konden we nu veel beter navigeren. Nabij Foel Ddu lopen we ons vast op steile puinruggen en weet ik niet goed welke kant op. In plaats van meteen de bivak op te slaan, trekken we in het wilde weg verder. De striemende regen en harde wind doen ons serieus afkoelen. De regenbroek hebben we te lang laten zitten en we zijn half doorweekt. Eindelijk komt het besef dat we beter de tarp opzetten en beter weer afwachten. We kruipen in onze slaapzak en maken wat warme pudding om opnieuw op te warmen.

Na een hazenslaapje merken we weinig beterschap. Het is gestopt met regenen maar de mist is nog even hardnekkig. Toch besluiten we verder te trekken zonder onze positie echt te kennen. Afdalen zou ons toch op één of ander pad moeten brengen. Uiteindelijk komen we op de Bwlch Y Rhossydd terecht die ons naar de Croessorvallei leidt. Eenmaal onder het wolkendek komt de moraal terug. De vriendelijkheid van de lokale inwoners is helaas wat verder te zoeken.

Via Gareg Bengam steken we door naar Bwlchgwernog. Na enkele kilometers asfaltvreten vinden we opnieuw een pad langsheen de sterkstromende Glaslyn. We zetten de tarp onder een oude eik op de oever. Eenmaal de slaapzak in, wordt de romantische bivakplaats al snel belaagd door honderden midgets. Zonder deet of muggennetje gaat het van de hemel naar de hel…

Processie naar de Snowdon
Afstand: 20,5km
Hoogtemeters: 1126m stijgen, 726m dalen

Mijn huid staat vol rode stippen die geweldig jeuken. Onze hoop om in Beddgelert een stevig English breakfast binnen te spelen, mogen we opbergen. Geen pub of restaurant is op dit vroege uur open en hotels willen enkel hun eigen gasten van een ontbijt voorzien. Dan maar terug cruesli.

De rhodendronstruiken kleuren de heuvelflanken paars. Het spiegelgladde water van de Llyn Dinas ligt vredig aan de voet van Wales’ hoogste top Yr Widdfa, beter bekend als Snowdon.

Na enkele rustige stapdagen is iedereen vandaag op de been. Elke inwoner van dit schiereiland moet blijkbaar in zijn leven de Snowdon eens beklommen hebben. En wie het niet op eigen houtje kan, die neemt gewoon het bergtreintje naar de top. Er zijn diverse aanlooproutes en gelukkig blijkt de Cambrian Way de rustigste te nemen.

Het gaat steil omhoog naar de Bwlch Cwm Llan om daarna over de graat verder naar de top te klimmen. Bij aanvang verschuilt de Snowdon zich nog in een mistgordijn maar naarmate we hoogte winnen, trekken de wolken zich langzaamaan weg.

De seneriteit van de bergwereld is volledig zoek op de bekendste berg van Wales. We doen zelfs niet de moeite om de laatste meters af te leggen, de rotspiek staat bomvol mensen. Dan maar meteen het station in waar we bladerdeeg gevuld met vlees en kaas naar binnen spelen. Hadden we niet zo’n honger dan waren we meteen doorgestapt.

Om de processie richting de Pen-y-pass te omzeilen, dachten we de route over de Garnedd Ugain te volgen. Het is redelijk technisch wandelen over de smalle rotsgraat en bij één passage lijkt het ons met onze rugzak iets te link. Hoewel er hier redelijk wat mensen naar boven en beneden ‘kruipen’, is één misstap al genoeg om het niet meer na te kunnen vertellen. We maken rechtsomkeer en nemen dan toch de geplaveide Pyg Track. De zon is nu helemaal doorgebroken en de Llyn Llydaw kleurt helderblauw.

Als we de parking op de Pen-y-pass achter ons laten, is eenklaps alle drukte verdwenen. Met de Llyn Cwmffynnon aan onze voeten gaan we voor een nachtje onder de blote sterrenhemel. Bij aanvang moet onze buff nog bescherming bieden, maar eenmaal een licht briesje opsteekt, zijn de midgets verdwenen en slapen we als rozen.

De echte koninginne-etappe
Afstand: 20km
Hoogtemeters: 1552m stijgen, 1088m dalen

De ochtenzon wekt ons in een prachtig decors. Geen enkel dure hotelkamer kan die luxe bieden. Vandaag ‘le grand beau’, geen wolkje te bespeuren. Na wat klimmen vinden we een pad naar de Glyder Fawr dat niet op de kaart staat aangeduid.

Helikopters cirkelen al rond de Snowdon om wandelaars te redden uit te moeilijke graten… De bedevaart zal alweer begonnen zijn terwijl op deze bijna even hoge bergtoppen zo goed als niemand te bekennen is. Op de rotsige bergkam strekt het uitzicht zich over de machtige bergen en de groene laaglanden van de kuststreek uit.

De afdaling van de Glyder Fach naar de Bwlch Tryfan gaat over een erg steile grintstrook. Daarna is de wandelroute terug geplaveid om erosie tegen te gaan. Bij Idwal Cottage eten we opnieuw gevulde bladerdeeg.

Langs de noordzijde van de Lwyn Ogwen wandelen we verder. De klim naar het meer Ffynon Lloer blijkt voorbij Tal y Llyn Ogwen te beginnen. We vullen extra flessen met water bij het meer voor onze bivak vanavond.

Klauterend klimmen we omhoog naar de Briach Ty Du. De hoogtemeters laten zich stilaan voelen. Vanaf nu volgen we de stenige en kale bergkam over de Carnedd Dafydd en Llewelyn. Voorbij Foel Grach strijken we neer.

Terug naar de beschaving
Afstand: 23,5km
Hoogtemeters: 378m stijgen, 1262m dalen

De woeste bergen verdwijnen op de achtergrond en de hellingen worden vriendelijker. De schapen zijn nooit echt weggeweest en voor het eerst zien we ook paarden grazen. Nevel hangt als een fijne sluier over het landschap. De omgeving krijgt een blauwe gloed.

Een ellenlange omheining is net als op de eerste dag onze leidraad. Op de laatste stevige helling naar de Foel Lwyd trekt Ivo nog eens goed door na dagen in mijn kielzog te hebben gewandeld. Met de reactie ‘Oe, ge was niet mee’ kan ik niet bepaald lachen.

Het oriënteren in een patchwork van weiden en boerderijen valt me moeilijker dan in de ruwe simpliciteit van een bergmassief. Of had ik er mijn hoofd gewoon niet goed bij? Na wat over en weer gekrakeel pikken we dan toch het goed pad op langsheen de Waen Gyrach en Maen Esgob.

Het North Wales Path leidt ons langs een langgerekte bergrug tot aan de rand van Conwy. Het kasteel komt steeds dichterbij. Nabij Bodlondeb Wood is een cricketwedstrijd aan de gang. Net buiten het centrum vinden we onze Bed & Breakfast waar we het zweet van 6 dagen stappen van ons afspoelen. Dat full English breakfast hebben we nu echt wel verdiend!

Conclusie

Deze tocht combineert de ruigheid van de bergen met de cultuurlandschappen van het Britse platteland. De Snowdon is veel te druk maar de bergen rondom zijn minstens even mooi en heel wat rustiger.

De route is enkel doenbaar voor wie een goede kennis heeft van kaart en kompas. Een GPS is handig bij slecht weer.

Meer beelden in dit fotoalbum.

–

PRAKTISCHE INFO

BEREIKBAARHEID

We reisden van Lille Europe naar London St Pancras met de Eurostar. De Eurostar was heel erg duur (£40 p.p. heenreis en £86,5 p.p. terugreis want verlengd weekend). Als ik nu opnieuw zou gaan, zou ik vliegen op Birmingham en daarna de trein nemen. Dat is het eenvoudigste. Wie het niet erg vindt om lang onderweg te zijn, kan eventueel met de bus van Eurolines reizen, maar dat zal wel wat minder comfortabel zijn.

Vanaf London Euston (kortbij St Pancras) namen we de trein naar Birmingham New Street waar we in principe een rechtstreekse aansluiting hadden naar Barmouth maar we uiteindelijk onderweg in een klein stationnetje (waarvan ik de naam niet meer weet) zijn moeten overstappen. Je mag rekenen op een ganse dag reizen. We boekten via http://www.arrivatrainswales.co.uk/Home.aspx. We betaalden £64,2 p.p.

Terug reisden we van Llandudno Junction, een kilometer van Conwy aan de andere kant van het estuarium, rechtstreeks naar London Euston. We boekten via http://www.virgintrains.co.uk/. We betaalden £73,8 p.p.

Er zijn diverse treinmaatschappijen die opereren. Als je uurroosters wil opzoeken, doe je dat best via http://www.nationalrail.co.uk/.

GAS

Op de Eurostar kan je geen gas meenemen. In London gingen we gaspatronen kopen in een buitensportzaak op enkele kilometers van het station. Diverse winkels liggen heel dicht bijeen: Field and Trek, Cotswold Outdoor en Elis Bringham. Je vind ze in de buurt van Tavistock Street, Covent Garden is het dichtstbijzijnde metrostation.

Wie naar Birmingham vliegt, zal in de stad moeten zoeken naar gas. Eén of meerdere van bovenstaande ketens zal er wel een winkel hebben.

In Barmouth dacht ik een outdoorzaak gevonden te hebben maar mijn email kwam niet toe. De kans is dus klein dat je daar gaspatronen kan kopen, misschien in de camping enkele kilometers verderop.

KLIMAAT

Het klimaat is in Wales erg veranderlijk. Het landschap is niet voor niets erg groen, het regent er vaak. Ook de mist kan hardnekkig zijn en het navigeren moeilijker maken. Zorg gewoon dat je op alles voorbereid bent. Heel koude nachten hebben we niet gehad. De eerste dagen liepen we quasi constant met de regenjas aan, de laatste dagen de hele tijd in korte broek en t-shirt.

KAARTEN

We maakten gebruik van de O.S. Landranger Survey kaarten (1:25.000):

• OL18 Harlech, Porthmadog & Bala/Y Bala
• OL17 Snowdon/Yr Wyddfa

BEWEGWIJZERING EN AARD VAN PADEN

Deze route is niet bewegwijzerd en ook niet op de kaart aangeduid. In het gidsje van Tony Drake over de Cambrian Way (http://www.cambrianway.org.uk/) staan schetsen van de route die je moet uittekenen op kaart. Het is wat zoeken maar normaal is het best duidelijk.

Er is in het algemeen weinig bewegwijzering in het Verenigd Koninkrijk en kennis van kaart en kompas is zeker nodig. Een hoogtemeter en GPS kunnen heel handig zijn bij mistig weer!

De paden variëren van geplaveid tot blokkenvelden. Er zitten enkele technischere stukken waar je wat moet klauteren maar het is allemaal goed doenbaar, ook bij slechter weer.

OVERNACHTING

Bivakkeren is officieel niet toegestaan maar wordt wel gedoogd. Zorg er gewoon voor dat je dit ver genoeg van bewoning doet. Wie binnen wil slapen, kan het gidsje en de site van Tony Drake raadplegen voor adressen. De reisverslagen van George Todd kunnen ook inspiratie bieden: http://www.gtleisure.co.uk/walks/walkindex.htm.

Op het eind van de tocht in Conwy hebben we overnacht in Glan Heulog B&B voor £58 voor 2 personen. Dat is naar Engelse normen goed betaalbaar. Je moet dus wel wat geld neertellen voor overnachtingen.

BEVOORRADING

Langs de beschreven route is er amper bevoorrading mogelijk, je zal dus quasi alles moeten meedragen van eten. Beddgelert is het enige noemenswaardige dorp dat je passeert en ook daar is er geen lokale kruidenierswinkel (http://www.beddgelerttourism.com/).

LINKS

De website van het nationaal park is http://www.eryri-npa.gov.uk/home.