8-daagse kampeertrekking van Bagnères-de-Luchon naar Espot

In 2012 organiseerde ik mijn tweede kampeertrekking in het hooggebergte voor de Ronsers. Mijn tochten hebben de reputatie best pittig te zijn, en deze trip past perfect in het rijtje. De tocht leidde ons in 8 dagen van Bagnères-de-Luchon in Frankrijk naar Espot in Spanje, langs de HRP, de GR11 en andere paden. Vooral de cols van de Gourgs Blancs, Auguas Tuertas en Molières boden de nodige uitdaging. De vele steenblokken maken het een stuk moeilijker klimmen dan op een mooi uitgetreden pad. De prachtige uitzichten op de ruwe bergwereld zijn de beloning voor het harde labeur.

Apocalyptisch onweer
Afstand: 12km
Hoogtemeters: 660m stijgen, 526m dalen

Om de eerste stapdag niet te overladen, nemen we de lift naar Superbagnères en stappen we verder langs de GR10 naar Refuge d’Espingo. Het weer is onstabiel. Dreigende wolken hangen rond de hoge pieken op de grens tussen Frankrijk en Spanje. Gelukkig lijken we voorlopig de zon met ons mee te nemen.

Als we bij Refuge d’Espingo aankomen, is het witte gordijn al gevallen. Door de mist zien we het Lac Sausat aan onze voeten zelfs niet liggen. We slaan de bivak op ten zuiden van het meer.

Net na het avondeten trekt het even open en staan we met open mond te gapen naar het Cirque d’Espingo met zijn steile rotswanden. Het duurt echter niet lang tot het wolkendek terug resoluut neerdaalt en de eerste druppels vallen. Wat volgt is een apocalyptisch onweer. Alsof 10 orkesten tegelijkertijd de pannen van het dak spelen. Urenlang blijft de storm boven ons uitrazen. Bliksem en zwaar gedonder volgen elkaar meteen op, met diverse inslagen in de buurt. Regen en hagelstenen testen de waterdichtheid van het tentzeil. Het is onbegrijpelijk dat we na enkele uurtjes toch de slaap kunnen vatten.

Betoverende ruwheid
Afstand: 10km
Hoogtemeters: 1057m stijgen, 579m dalen

Ruim nadat de laatste donderslag om 6u slaat, kruip ik vanonder de tarp uit. De tentjes staan nog recht, gelukkig dat we toch wat verspreid stonden. Later dan verwacht trekken we verder naar Refuge du Portillon. Langzaamaan breekt de zon door. Het wolkendek trekt helemaal open als we bij de berghut aankomen. Grijze kale bergreuzen met ijskoude gletsjertongen duiken rondom ons op.

Na de lunch vervolgen we onze weg over ongebaand terrein naar de Col des Gourgs Blancs. Zonder steenmannetjes is het handig wat zicht te hebben in dit eindeloze blokkenterrein. Het wolkendek hangt intussen een stuk lager in de vallei. Onder ons ligt het staalblauwe Lac du Portillon. Her en der zijn nog sneeuwvelden maar het Lac Glacé is intussen volledig ijsvrij.

Na de Col des Gourgs Blancs dalen we af naar Lac du Milieu. De omgeving wordt terug wat groener. We zetten de bivak op nabij Lac des Isclots naast een groepje vissers.

Klimmen op karakter
Afstand: 18km
Hoogtemeters: 1150m stijgen, 996m dalen

Na een frisse nacht, dalen we verder af naar Lac de Caillauas. We blijven op hoogte door een oud mijnpad te volgen naar de Vallon d’Aygues-Tortes. Daarvoor moeten we een gebouwtje door. We kijken uit over de Gorges de Clarabide en de waterkrachtcentrale.

De klim naar de Puerto de Auguas Tuertas ziet er best pittig uit. Stap voor stap gaat het over een uitgestrekt puinveld. Op de col blazen we uit.

We zijn in Spanje aanbeland. De westzijde van de Posets domineert de omgeving. Er volgt een technische afdaling naar de splitsing met de GR11. Hier zijn heel wat meer wandelaars op de been dan aan de Franse kant.

De klim naar Puerto de Gistain is bij iedereen puur op karakter. We slaan de bivak op bij het slinkende meertje vlakbij de col. Als de avondlijke rust neerdaalt, is het heerlijk vertoeven in de bergen.

Stijgende temperaturen
Afstand: 15km (+ 3km beklimming Pico Royo)
Hoogtemeters: 0m stijgen, 1252m dalen (+ 264m stijgen en dalen)

De volgende ochtend willen we een poging wagen om de Posets te beklimmen. Op onze doorsteek naar de vallei ten noorden van de Collado de la Paul stranden we echter nabij de Pico Royo door een iets te moeilijke afdaling. In de plaats kijken we hoe de zon langzaam van achter de bergen verschijnt, een magisch moment.

We keren terug naar de bivakplek en laden onze spullen in. Er staat ons een lange warme afdaling naar de vallei van Benasque te wachten. We tanken de nodige suikers in Refuge de Estós bij.

Er is op de drukke camping Aneto nog net plaats genoeg voor ons tentenkamp. Via een leuk paadje langs de rivier lopen we naar Benasque waar we inkopen doen en ons te goed doen aan een stevige pizza.

Zonder water
Afstand: 12km
Hoogtemeters: 1150m stijgen, 663m dalen

De volgende ochtend nemen we de bus naar La Besurta en trekken verder over Pllan d’Estans. We zitten opnieuw op de HRP die naar Tuc de Molières (3010m) en de gelijknamige col loopt.

Het terrein wordt steeds rotsachtiger. Duizend-en-één steenmannetjes leiden naar de bergtop. Bij de Estanys de l’Escaleta duiken de eersten al in het water.

Op het einde klauteren we over grote rotsblokken. Het panorama is ronduit indrukwekkend. De vergletsjerde Aneto, met zijn 3.404m de hoogste top van de Pyreneeën, ligt kortbij. Diep onder ons zien we de vallei van Molières waarvan het laatste meertje onze bestemming van vandaag is.

We krabben even in het haar als we het vervolg van onze route bekijken: langs de rotsgraat en dan afdalen in een steile couloir net na een sneeuwveld. Dat ziet er serieus uit. We gebruiken het wandeltouw om de rugzakken te laten zakken.

De lange afdaling en het warme weer eisen hun tol. Eén voor één vallen we zonder water. Ik deel de laatste druppels uit. Een gezinnetje dat zijn intrek genomen heeft in de onbemande bivakhut ‘Rifugi de Molières’ biedt ons wat fris water aan.

We dalen via een directissimo af naar het meer. Met dit hete weer kiezen de mannen voor de verfrissing van het ijskoude water. Zelf ’s avonds blijft het lang warm. We maken een groepsonderkomen met twee zeilen.

Cola-infuus
Afstand: 18,5km
Hoogtemeters: 1130m stijgen, 1234m dalen

De volgende ochtend doet de zon ons al snel zweten. We dalen verder af naar Espitau de Vielha, met zijn weinig beminnelijke autotunnel. De gîte d’étape is niet meer en dus ook de verhoopte bar. Gelukkig is er nog een waterbron in de buurt.

De klim naar Port de Rius is warm, heel warm. Bij Lac de Rius nemen we een lange pauze en koelen we het verhitte lichaam in het meer. We trekken verder langs de GR11 naar Refugi dera Restanca. Het wordt alsmaar heter en er is amper schaduw.

Een kort megasteil en zweterig klimmetje leidt ons naar de berghut. We drinken elk met gemak twee frisse blikken cola uit. Terug helemaal opgeladen gaat het verder omhoog naar Lac deth Cap deth Port. Een prachtige bivakplek en alweer een natuurlijk zwembad.

Weergoden
Afstand: 15,5km
Hoogtemeters: 1017m stijgen, 903m dalen

We klimmen naar het bijna onuitspreekbare Coret d’Oelhacréstada, de grens van het Parc Nacional d’Aigües Tortes. Bij Port de Caldes verlaten we al snel terug het park en dalen af naar Refugi de Colomers. Hoewel het  merengebied rondom de berghut buiten het nationaal park ligt, moet het qua natuurschoon zeker niet onderdoen.

Na een copieuze lunch, steken we door naar Lac Obago. Nog een laatste col staat ons op deze tocht te wachten: Port de Ratera.

Onweersdreiging zorgt ervoor dat we niet op de col blijven slapen maar afdalen naar Refugi d’Amitges. We leggen de opties op tafel. Geen plaats meer in de hut dus we moeten bivakkeren, al is dat in het nationaal park niet toegestaan. De huttenwaardin geeft aan dat het voor haar geen probleem is, zolang we niet in het zicht van de hut staan.

De donkergrijze wolken beginnen er alsmaar onheilspellender uit te zien. De groep wordt ongerust en denkt terug aan onze eerste nacht. Tijd dat we snel een bivakplek vinden bij Estanys de la Llosa. Als bij wonder klaart het helemaal uit en wordt het onweer weggedreven. We genieten na van de laatste bivakavond met een schitterend uitzicht op het kalkstenen gebergte en zijn grove dennen.

Nog een ommetje
Afstand: 15km
Hoogtemeters: 27m stijgen, 1047m dalen

We volgen even de piste maar steken al snel door naar de GR11. Daarna doen we een ommetje langs de zuidzijde van Estany de Sant Maurici. In de vallei leidt de witrode markering ons naar Espot. We sluiten de tocht af met een heerlijke lunch op een gezellig terras en in leuk gezelschap. Meer moet dat niet zijn.

Conclusie

Een stevige maar prachtige tocht met veel variatie en diverse hoogtepunten. Je bent toch wat van het weer afhankelijk voor het ondernemen van de HRP en je weg te vinden in ongebaand terrein. Deze trekking is enkel geschikt voor bergwandelaars met ervaring in het stappen én navigeren in ruw terrein.

Meer foto’s in dit fotoalbum.

–

PRAKTISCHE INFO

BEREIKBAARHEID
We reisden met de trein naar Bagnères-de-Luchon. Met wat geluk heb je een rechtstreekse nachttrein in het weekend van Parijs naar Luchon, wij moesten helaas overstappen in Toulouse en nog enkele uurtjes een lokale trein op. Alles samen kostte het traject van Parijs naar Luchon €73,4, en van Lille naar Parijs €15. Voor sommige reizigers zal het handiger zijn om de TGV of Thalys van Brussel naar Parijs te nemen. In Parijs geraak je met metro nr. 5 rechtstreeks van Paris Nord naar Paris Austerlitz.

In Luchon namen we de lift naar Superbagnères (€7 pp, in groep is het wat goedkoper) om de hoogteverschillen op dag 1 niet te groot te maken.

Begin dag 5 namen we de bus van camping Aneto naar la Besurta, dit kostte €7,4 pp. De busmaatschappij heet Alosa. Meer informatie vind je hier: http://alosa.avanzabus.com/web/servicios_especiales/bus_de_las_nubes.html.

Voor de terugreis vanaf het eindpunt is er een bus van Espot naar la Guingueta d’Aneu (€1,5). Als je met een groepje van 5 bent, is een jeeptaxi ook een optie en niet duurder. In Guingueta is er ’s morgensvroeg een rechtstreeks bus naar Barcelona (€35,6). Je kan ook met de bus naar Lleida reizen (€12,3) waar je de trein neemt naar Barcelona (€27,9). De busmaatschappij is Alsa. Busuren vind je in dit document. In Barcelona kan je de nachttrein nemen naar Parijs en verder met de TGV of Thalys naar België reizen. Boeken kan via Voyages SNCF. Of je neemt net als ons het vliegtuig. Ryanair biedt goedkope vluchten aan naar Charleroi (€86 in 2012), maar er zijn ook andere maatschappijen.

GEVOLGDE ROUTE
Ik stippelde zelf een grensoverschrijdende route uit van Luchon (Frankrijk) naar Espot (Spanje) langs de GR10, HRP, GR11 en andere paden. De GR10 en GR11 gaan over goed belopen paden en zijn gemarkeerd. De HRP is een niet-bewegwijzerde route die soms over hoge en ongebaande cols gaat.

WANDELKAARTEN
Je hebt in theorie genoeg met twee grensoverschrijdende wandelkaarten: Mapa excursionista/Carte de randonnée (1:50.000) nrs. 22 ‘Pica d’Estats – Aneto’ en 23 ‘Aneto – Posets’.
Maar om je weg in ongebaand terrein te vinden, gaf ik toch de voorkeur om wat meer gedetailleerde kaarten aan te kopen:

• Frankrijk: IGN-kaart (1:25.000): 1848 OT ‘Bagnères-de-Luchon’
• Spanje: Alpina (1:30.000) ‘Valle de Benasque’, Alpina (1:25.000) E-25 ‘Aneto Maladeta’, Alpina (1:25.000) mapje van 2 kaarten die nationaal park Aigues Tortes omvat nl. ‘Aigüestortes – Vall de Boí’ en ‘Estany de Sant Maurici – Els Encantats’

OVERNACHTING
We hebben telkens wild gebivakkeerd, dit is bijna overal in de Pyreneeën toegelaten met uitzondering van het Parc Nacional d’Aigüestortes i Estany de Sant Maurci. Daar moet je dus buiten de grenzen van het park blijven. De laatste nacht hebben we het er toch op moeten wagen omdat er geen plaats meer was in de berghut (zie verslag). We sliepen éénmaal op camping Aneto (nabij Benasque): tarieven zijn €6,7 per persoon + €6,7 per tent.

BEVOORRADING
Bevoorrading is mogelijk in Benasque, er zijn diverse supermarkten en kleine bergsportwinkels. Er ligt een wandelpad van Camping Aneto naar Benasque (reken op een half uurtje wandelen).