Debbie's tochten

Blogbericht geschreven als reporter van buitensportmagazine Op Pad

Enkele jaren terug was het nog vloeken in bergwandelmiddens, nu veroveren trailrunners stilletjes aan terrein. En nee, niet enkel bij berglopers in ultralichte stijl. Ook bergwandelaars met zware bepakking, meten zich deze lichtgewicht schoenen aan.

Er zijn heel wat ervaren bergwandelaars die bibberen bij het idee dat je met deze veredelde turnpantoffels in de bergen zou stappen. ‘Levensgevaarlijk!’, roepen ze. Na enkele jaren uitproberen in de Ardennen, was ik in juni klaar voor de grote stap: een kampeertrektocht in de Dynarische Alpen op trailrunners.

De eindconclusie?

Qua grip moeten ze niet onderdoen voor de ‘échte’ bergschoen. Ik was wel selectief in de aankoop en koos voor trailrunners met een uitgesproken profiel. Het bleek een Vibramzool te zijn.

Al kocht ik trailrunners met een GTX-membraam, dat bleek al na een tijdje gebruik niet meer te werken. Met beweeglijke schoenen, is het membraam snel ‘versleten’. Het nadeel van de lagere waterdichtheid heeft wel het voordeel dat je schoenen sneller drogen. Bovendien krijg je door de iets beter pasvorm wat minder wrijving en zitten ook natte trailrunners nog vrij makkelijk. Tegen de langdurig natte condities zijn namelijk ook zwaardere bergschoenen niet bestand, en zij drogen veel moeilijker. Bij mijn volgende aankoop zou ik het GTX-membraam zelfs achterwege laten om de droogtijd nog te verkorten.

De belangrijkste voordelen van trailrunners:

• Wat contra-intuïtief misschien, maar mijn voeten voelden op het eind van de dag een pak minder vermoeid aan dan met B-schoen die ‘in theorie’ meer ondersteuning zou bieden. Ligt het aan de lichtere schoenen of aan de meer natuurlijke voetafwikkeling?
• Ik denk dat dit ook de reden is waarom ik, ondanks het ontbreken van een schacht, géén grotere kans op enkelverzwikkingen ondervond. Iets waar ik trouwens gevoelig voor ben, ik slaag er zelfs in om mijn enkel met een D-schoen om te slaan…

Nadelen:

• Op steilere sneeuwvelden voel ik me minder stabiel. Voor tochten vroeg in het seizoen lijken zwaardere bergschoenen meer geschikt, vooral omdat je er nog wat beter treden mee kan maken.
• De zijkant van je voet is minder beschermd voor scherpe randen, je moet dus nog iets selectiever zijn bij het stappen in zwaar terrein.
• En wat voor mij het grootste nadeel is: de slijtagesporen zijn na mijn tocht duidelijk zichtbaar, daar waar je je voet afwikkelt. Vandaar wellicht dat sommige bergwandelaars voor ‘de gulden middenweg’ gaan en voor de iets zwaardere maar duurzamere A-schoen kiezen.

Kiezen: trailrunners of bergschoenen?

De schoenkeuze blijft dus een afweging, maar eentje die het waard is! In de Ardennen kies is resoluut voor trailrunners. Voor een tocht in de bergen hangt het af van de condities. Bij een tocht met veel passages over sneeuwvelden of erg zwaar terrein, blijft mijn voorkeur uitgaan naar een zwaarder B of B/C-schoen die wat meer ondersteuning biedt en duurzamer is. Voor lichtere bergtochten zijn trailrunners mijn préféré. De zwaarte van de rugzak heeft voor mij weinig invloed op de schoenkeuze.

Beginnende bergwandelaars raad ik nog altijd aan te opteren voor B-schoenen als opstap. Tredzekerheid en een goeie staptechniek zijn namelijk absoluut noodzakelijk om met trailrunners op zwaarder terrein (steile paden, blokken, puin) comfortabel te kunnen lopen.

Lees meer ervaringen met trailrunschoenen in dit forumtopic op Hiking Advisor.