Blogbericht geschreven als reporter van buitensportmagazine Op Pad
Enkele jaren terug was het nog vloeken in bergwandelmiddens, nu veroveren trailrunners stilletjes aan terrein. En nee, niet enkel bij berglopers in ultralichte stijl. Ook bergwandelaars met zware bepakking, meten zich deze lichtgewicht schoenen aan.
Er zijn heel wat ervaren bergwandelaars die bibberen bij het idee dat je met deze veredelde turnpantoffels in de bergen zou stappen. ‘Levensgevaarlijk!’, roepen ze. Na enkele jaren uitproberen in de Ardennen, was ik in juni klaar voor de grote stap: een kampeertrektocht in de Dynarische Alpen op trailrunners.
De eindconclusie?
Qua grip moeten ze niet onderdoen voor de ‘échte’ bergschoen. Ik was wel selectief in de aankoop en koos voor trailrunners met een uitgesproken profiel. Het bleek een Vibramzool te zijn.
Al kocht ik trailrunners met een GTX-membraam, dat bleek al na een tijdje gebruik niet meer te werken. Met beweeglijke schoenen, is het membraam snel ‘versleten’. Het nadeel van de lagere waterdichtheid heeft wel het voordeel dat je schoenen sneller drogen. Bovendien krijg je door de iets beter pasvorm wat minder wrijving en zitten ook natte trailrunners nog vrij makkelijk. Tegen de langdurig natte condities zijn namelijk ook zwaardere bergschoenen niet bestand, en zij drogen veel moeilijker. Bij mijn volgende aankoop zou ik het GTX-membraam zelfs achterwege laten om de droogtijd nog te verkorten.
De belangrijkste voordelen van trailrunners:
- Wat contra-intuïtief misschien, maar mijn voeten voelden op het eind van de dag een pak minder vermoeid aan dan met B-schoen die ‘in theorie’ meer ondersteuning zou bieden. Ligt het aan de lichtere schoenen of aan de meer natuurlijke voetafwikkeling?
- Ik denk dat dit ook de reden is waarom ik, ondanks het ontbreken van een schacht, géén grotere kans op enkelverzwikkingen ondervond. Iets waar ik trouwens gevoelig voor ben, ik slaag er zelfs in om mijn enkel met een D-schoen om te slaan…
Nadelen:
- Op steilere sneeuwvelden voel ik me minder stabiel. Voor tochten vroeg in het seizoen lijken zwaardere bergschoenen meer geschikt, vooral omdat je er nog wat beter treden mee kan maken.
- De zijkant van je voet is minder beschermd voor scherpe randen, je moet dus nog iets selectiever zijn bij het stappen in zwaar terrein.
- En wat voor mij het grootste nadeel is: de slijtagesporen zijn na mijn tocht duidelijk zichtbaar, daar waar je je voet afwikkelt. Vandaar wellicht dat sommige bergwandelaars voor ‘de gulden middenweg’ gaan en voor de iets zwaardere maar duurzamere A-schoen kiezen.
Kiezen: trailrunners of bergschoenen?
De schoenkeuze blijft dus een afweging, maar eentje die het waard is! In de Ardennen kies is resoluut voor trailrunners. Voor een tocht in de bergen hangt het af van de condities. Bij een tocht met veel passages over sneeuwvelden of erg zwaar terrein, blijft mijn voorkeur uitgaan naar een zwaarder B of B/C-schoen die wat meer ondersteuning biedt en duurzamer is. Voor lichtere bergtochten zijn trailrunners mijn préféré. De zwaarte van de rugzak heeft voor mij weinig invloed op de schoenkeuze.
Beginnende bergwandelaars raad ik nog altijd aan te opteren voor B-schoenen als opstap. Tredzekerheid en een goeie staptechniek zijn namelijk absoluut noodzakelijk om met trailrunners op zwaarder terrein (steile paden, blokken, puin) comfortabel te kunnen lopen.
Lees meer ervaringen met trailrunschoenen in dit forumtopic op Hiking Advisor.
Debbie's tochten 
Interessant artikel Debbie, ik twijfel ook nog steeds om eens een paar trailrunners aan te kopen. En er mee beginnen te stappen, maar mijn B/C schoenen zitten oh zo comfortabel dat maakt de overstap zeker niet makkelijker.
Als je B/C-schoenen erg goed zitten, dan is er inderdaad geen reden om over te stappen, zeker niet voor de bergen. Voor de Ardennen vind ik trailrunners wel interessant, omdat het best warm kan worden (in lente/zomer) en je meer kilometers doet. Lichter schoeisel is dan echt wel aangenamer.
Goeie samenvatting en mooi te horen dat de ervaring positief voor je is. Welk model draag je daar precies?
Saucony heeft over het algemeen niet zoveel duurzamere modellen met goede schuurbescherming langs de zijkanten, wat wenselijk is als je er de bergen mee in gaat (maar die trend zien we helaas bij meerdere fabricanten de laatste tijd). De Xodus is hun meest duurzaam model. Probeer een duurzamer model te zoeken dat je nog steeds goed past voor je volgende schoen en dan is het hopen dat de fabricant die niet te snel uit productie haalt of er ongelukkige veranderingen op aan brengt. Je nieuw paar trailrunners langs de zijkanten behandelen met seamgrip helpt ook duidelijk voor een betere duurzaamheid.
Joery, ik heb de Xodus 3.0 van Saucony. 🙂 En het is inderdaad een goed model, stabiel (wellicht omdat hij iets breder is) en met een goeie grip. Ik heb de schoenen uitgetest in de Runners Service Lab in Gent, wel handig is die voetanalyse daar. Van Innov8 hadden ze weinig modellen in huis, of toch alvast niet voor vrouwen. Maar ik had gelezen dat ook daar het meest populaire model voor hikers uit het assortiment verschijnt?
Bedankt voor de tip over de seamgrip. Ik dacht dat die vooral gebruikt werden om de naden te versterken, maar blijkbaar is het ook voor de stof zelf handig? Het is vooral daar dat de slijtage merkbaar is, zoals ook te zien is in de foto.
Overal waar je nu schuurslijtage hebt op je schoen breng je op een nieuw paar inderdaad een laagje seamgrip op aan, op de belangrijke naden desnoods wat dikker. Je schoen gaat zo maar eens meteen grofweg dubbel zo lang meegaan, althans zo goed werkt seamgrip op mijn Inov8’s hier! 😉