Ongewoon zachte temperaturen, een zalig zonnetje en exploderende herfstkleuren. Lastminute beslissen we op bivaktocht te gaan. In het zuiden van Oost-Vlaanderen ligt een heuvelachtig en groen gebied: de Vlaamse Ardennen. Met het gelijknamige massief ten zuiden van de taalgrens heeft het weinig gemeen. De hoogste heuveltop reikt niet meer dan 145m hoog en ook het ontstaan ervan is helemaal anders. De zogenaamde ‘bergen’ maken deel uit van een gordel van getuigenheuvels, een geologische erfenis uit de tijd dat de zee hier grote hoeveelheden klei en zand afzette. Na het terugtrekken van het water, harden de ijzerhoudende zandbanken uit. Sindsdien boetseren wind en water het landschap en ook de mens heeft een belangrijke impact.

Ronse – Bivakzone Brouwierweide
Afstand: 25km

Na een ruim uurtje sporen komen we aan in Ronse. In de provinciestad zijn de lokale inwoners volop aan de zaterdagse boodschappen begonnen. Ook wij springen nog even binnen in een bakkerij. Langsheen de kerk, genoemd naar de patroonheilige van de geesteszieken Sint Hermes, gaat het richting het burgerlijke ziekenhuis. We doorkruisen een nieuw aangelegd park. Na de oversteek van de drukke steenweg richting Brakel steken we door naar de Molenbeek.

Via een parkje steken we door naar een laatste buitenwijk waar de Streek GR Vlaamse Ardennen voorbijkomt. Het eerste veldwegje ligt onder de voeten. De muziekberg met het gelijknamige bos lonkt.

Het duurt niet lang of ik besluit al af te wijken van het GR-parcours. Volgens mij loopt er nog een mooiere weg naar Louise-Marie. Via kleine wegels volgen we de Drieborrebeek richting de spoorweg. Het wandelpad loopt over de treinrails, spoorlopen is dus de enige optie. We kijken uiteraard goed links en rechts.

Het zonlicht prikt doorheen het verkleurende bladerdek. Het valt op hoeveel loofwoud er in deze streek aanwezig is.  Beuken reizen hoog boven ons uit. Het is rustig op het omheinde pad. In het voorjaar als de boshyacinten in bloei staan, is dat wel anders. We slalommen tussen de plassen. Ondanks het goede weer ligt er het best drassig bij. De “Muz” in het woord Muziekbos zou verwijzen naar het Keltische “moeras” (bron: Wikipedia).

Via een mooi pad gaat het terug steil bergaf naar de Fortuinberg. Voor onze Duitse herder kan het niet snel genoeg gaan. In de ene hand mijn fototoestel, in de andere een leiband op spanning. Niet simpel. Ook de kaart lezen tijdens het wandelen is niet aan te raden, ik knal recht met mijn bakkes op een overhangende tak. Ivo heeft er zijn plezier in.

We komen terug tussen de velden. De koeien liggen rustig te herkauwen in de zon. Wat heerlijk dit wandelweer. Het parcours van het streekpad leidt ons via Quatre Vents en Miclette naar een volgende bos: de Pottelberg. Bij La Houppe houden we een pitstop op een terrasje. In het voorjaar heerst hier een wielergekte, in het najaar kan je de fietsers op één hand tellen.

In het Brakelbos zoeken we het rietfonteintje op, een meanderend riviertje diep in het bos. Hier zijn meer dagwandelaars op de been. Opnieuw wijken we af van de GR en pikken het pad op naar het Hoeksken. Via Heinestraat en Willekouter stappen we naar de Verrebeek. Daar zien we de witrode tekens terug. Een smal pad loopt langsheen de weide. Enkele eenzame bomen staan te blinken in de avondzon.

Ivo geeft aan dat zijn 20km-grens bereikt is. De bivakplek is niet veraf meer. Een nieuw pad is gemaakt naar een omheind stukje grond in de Brouwierweide. Over één van de twee houten platformen spannen we ons zeil. De waterpomp is nog in gebruik. We hebben er een prachtig zicht over de weide. Enkel de autoweg een eindje verderop zorgt voor wat lawaaihinder, maar we laten het niet aan ons hart komen. Nadat de zon achter de horizon zakt, kruipen we de slaapzak in. Ook Wollie krult zich op en valt zuchtend in slaap.

Bivakzone Brouwierweide – Geraardsbergen
Afstand: 15km

Een lichte ochtendnevel hangt over de weide. Met de nodige voorzichtigheid kruipen we van onder het zeil dat vol condens hangt. Het is fris als we tussen de velden naar Zalardinge stappen. De nevel hangt als een blauwe gloed over het dorp. Enkele mountainbikers rijden ons voorbij.

Het duurt niet lang voor de zon helemaal doorbreekt. Geraardsbergen is niet ver meer, maar ik heb een extra lusje voorzien langs de befaamde Muur, een monument in het wielrennen. Eerst proberen we nog het oude GR-tracé ten zuidoosten van de steenweg terug te vinden maar dat is ingepalmd door een bedrijf.

Dan maar even de autoweg volgen om dan wat verder afslaan naar de Dender. Over het jaagpad kijken we uit over het spiegelgladde water dat zich in ruime bochten door een vlak landschap slingert. De rivier ontspringt in Henegouwen en vloeit in Dendermonde uit in de Schelde. Af en toe moeten we aan de kant voor wielertoeristen, het is natuurlijk zondagochtend. Hoog in de populieren laten aalscholvers hun vleugels al hangend drogen.

Bij Overboerlare steken we de brug over richting de Overberg. Het gaat terug omhoog naar de wijk Klein Buizemont. Ook hier zijn nog diverse paden en onverharde wegen. We lopen terug via Korendries om dan in een rechte lijn richting de kapel Onze-Lieve-Vrouw-van-Oudeberg te trekken, bovenaan de Muur van Geraardsbergen.

Via de gladde met bladeren bedekte kasseien dalen we af naar het centrum. We sluiten de tocht waardig af met een streekproduct: de mattentaarten uit Geraardsbergen, die we op het perron in de zon opeten. De taartbodem en -bovenkant bestaan uit bladerdeeg met tussenin een mengsel van mat (bereid uit volle melk en karnemelk), eieren en amandelen (bron: Wikipedia). Mijn besluit staat al vast. Dit wordt het vertrekpunt voor een vervolgtocht dwars door het Pajottenland.

Conclusie

Deze streek is absoluut een aanrader voor een weekendje stappen. Al is de beschaving nooit veraf, door heel wat paden aan elkaar te ritsen, kan je een mooi en gevarieerd parcours uitstippelen. Vanop de heuvels heb je een prachtig zicht op de omgeving.  Diverse bivakzones en talloze B&B’s maken dat er genoeg accommodatie te vinden is.

De Vlaamse schrijver Omer Wattez, uit de streek afkomstig, beschreef de Vlaamse Ardennen in 1889 heel treffend: “O, mijn schoon land, met uw wijde horizonten; land van heuvels en dalen, waar ge tien, twaalf dorpen in één dag te voet kunt bezoeken, van het ene naar het andere gaan langs veldwegeltjes die klimmen en dalen; waar ge vanop een hoogte wel twintig dorpen ziet liggen, met hun kerktorens en huizen en hofsteden en boomgaarden. O, mijn schoon land met uw wijde en brede vergezichten, … machtig veel groen, bossen, lange bomenrijen die men op de hoogten van verre ziet staan …”.

Er is dan wel wat extra bewoning bij gekomen in de loop van de jaren, de streek heeft zijn charme grotendeels kunnen bewaren.

Een volledig fotoalbum vind je hier.

---

PRAKTISCHE INFO

MOEILIJKHEIDSGRAAD VAN DE TOCHT

Dit is een eenvoudige tocht (niveau 1) en ideaal als eerste kennismaking met het meerdaagse wandelen. Wie zich aan de streek-GR Vlaamse Ardennen houdt, hoeft gewoon de bewegwijzering te volgen. Er zijn wel wat hoogteverschillen dus een zekere fitheid is best aan te raden. Meer info over de classificatie van mijn tochten vind je in dit bericht.

SEIZOEN

We stapten er in het weekend van 31 oktober – 1 november 2015.

Deze tocht kan je het ganse jaar door wandelen. In april en mei staan de boshyacinten volop in bloei en is het één blauw bloementapijt in de bossen. Het zijn ook de drukste maanden, zowel qua wandelaars als wielertoeristen. De herfst biedt meer rust en prachtig verkleurende loofbossen. In de winter is de kans op sneeuw niet groter dan in de rest van Vlaanderen, maar het witte heuvellandschap spreekt wel nog meer tot de verbeelding.

GELOPEN ROUTE & BEWEGWIJZERING

De streek-GR Vlaamse Ardennen is afwisselend aangeduid met geel-rood en wit-rood (dit laatste als het een bestaande GR volgt). Maar ook andere wandelwegen zijn goed aangeduid vb. wandelknooppunten. De GR loopt niet langs het station van Ronse, dus je moet zelf wat kaartlezen om de route op te pikken net buiten het centrum (zie topogids).

Onze gelopen route zie je hier. Het was een combinatie van de streek-GR en lokale paden.

KAARTEN & WANDELGIDS

Van de streek-GR Vlaamse Ardennen is er een topogids waarin de tocht beschreven staat en de bijhorende kaartfragmenten bijsteken. Je kan een GPS-track vinden op de site van Grote Routepaden. De topogids kan je op dezelfde site online aankopen of in een gespecialiseerde reisboekhandel vinden.

Wij liepen op basis van stafkaarten, daar staan geen GR’s op aangeduid maar ik tekende het parcours van de GR uit op kaart aan de hand van de website van Jan Van Meirvenne. Ik paste zelf wat aan waar ik dacht dat er nog een mooier tracé lag. De NGI-kaarten (1:20.000) die ik gebruikte zijn:

• 29 7-8 ‘Kluisbergen – Mont de l’Enclus’
• 30 5-6 ‘Flobecq (Vloesberg) – Brakel’
• 30 7-8 ‘Geraardsbergen – Galmaarden’

BEREIKBAARHEID

Zowel Ronse als Geraardsbergen zijn met de trein bereikbaar. Omdat ze niet op dezelfde spoorlijn liggen, is de trein de eenvoudigste manier om er te geraken. Een railpass (lange afstand) of standaardbiljet (als je vanuit Gent reist) zijn de goedkoopste oplossing.

ACCOMMODATIE

We maakten gebruik van de bivakzone Brouwierweide in Parike, waar je gratis voor één nacht kan kamperen. Er zijn twee houten platformen en een waterpomp (die in de winter wel wordt afgesloten/weggehaald). Dit is een erg mooie locatie met een prachtig uitzicht. Het enige minpunt is dat er een autoweg in de buurt ligt en je de auto’s wel hoort rijden. Voor lichte slapers kan dat de rust verstoren, wij hadden er geen last van. Er is geen toilet, je doet je behoefte in het nabijgelegen bos (neem je gebruikt WC-papier mee). Er zijn ook geen vuilnisbakken, dus neem je afval terug mee. Vuur maken is op deze bivakweide verboden.

De bivakzone is ten gevolge van overlast opgedoekt. Vraag toestemming ter plaatse of kijk uit voor een alternatief via https://welcometomygarden.org/. 

Wie liever binnen slaapt, vindt diverse B&B’s in de buurt. Adressen vind je op deze website.

BEVOORRADING

In Ronse en Geraardsbergen vind je diverse winkels. Daartussen zijn de mogelijkheden erg beperkt, je vindt vooral horecazaken (o.a. nabij het Muziekbos en de Pottelberg). We hebben onderweg één bron tegengekomen (in de ochtend van dag 1, tussen Miclette en Queneau). Op de bivakzone kan je water nemen uit de pomp maar je hebt wel een waterfilter of zuiveringstabletten nodig om het drinkbaar te maken. Zelf gebruiken we Micropur Forte (te vinden in buitensportzaken).

LINKS

Een uitgebreid en volledig verslag van de streek-GR Vlaamse Ardennen vind je op de website van Luc Selleslagh.