Dertien jaar geleden ritste ik 3 GR’s aan elkaar en een wandelklassieker was geboren: de Ronde van Spa. Mijn wandelvrienden van toen zijn intussen elk hun eigen weg gegaan. Enkele maanden later kruiste Ivo letterlijk mijn wandelpad, en intussen is de tijd rijp om de pittige driedaagse tocht van onder het stof te halen.

Spa > Bois de la Chapelle
Afstand: 22km, stijgen: 610, dalen: 510m

Al in de 16^de eeuw waren de thermaalbaden van Spa bekend, men duidde het ijzer- en koolzuurhoudend water geneeskrachtige eigenschappen toe. Nog steeds trekt het mondaine stadje heel wat toeristen aan. Wij zoeken de ‘wellness’ op van de omliggende natuur en trekken de stapschoenen aan.

Het bos geurt nog na van de regen deze morgen. De Promenade Des Chevreuils ligt er verlaten bij. Het pad klimt langs het kabbelende Ruisseau de Vieux Spa naar het dorpje Creppe. Via smalle paadjes lopen we het dorp voorbij. Om Winanplanche te bereiken zit er niets anders op dan anderhalve kilometer asfaltweg te volgen. Het bos rondom is allemaal privé-eigendom, zonde.

Over een golvend landschap van weiden en bossen gaat het westwaarts naar de Ninglinspo. Hier stappen we niet meer alleen. Heel wat wandelaars worden aangetrokken door dit unieke riviervalleitje, met watervallen en diverse ‘bains’. De bruggetjes zijn heel wat steviger gebouwd dan zoveel jaar terug.

We wijken even van de GR af om richting Point de Vue de Drouet te klimmen, die een mooi uitzicht biedt over deze beschermde vallei. Maar de route langs de Rocher Crahay is nog meer de moeite. De bomen aan de oostzijde zijn gerooid en het uitzicht is indrukwekkend.

Bij Sedoz moeten we even terug de drukke weg op, vooraleer de witrode tekens ons naar de Amblève rijden. Hier vinden we de rust terug. De grote kwartsietblokken in de Fonds de Quarreux zijn getuigen van landverschuivingen uit een ver verleden, maar in de Ardennen is een legende nooit ver weg…

De molenaar van de Fonds de Quarreux, Hubert Chefneux genaamd, zou een mooie windmolen beloofd zijn, als deze zijn ziel aan de duivel zou geven… Maar de echtgenote van de molenaar die bezorgd was om de ziel van haar man, verstopte zich in de molen met een medaille van Notre-Dame van Dieupart in haar handen. De molenwieken wilden opeens niet meer draaien. Gek van woede, maakte Satan toen de molen kapot.

De vallei van de Chefna is heel wat minder druk bezocht, we komen letterlijk niemand meer tegen. Dat weerspiegelt zich helaas ook in weinig onderhouden brugjes over het riviertje. Sommige zijn licht gekanteld en glad van de regen. Dan maak ik toch nog liever mijn voeten nat.

Het duurt eventjes voor we een geschikte bivakplek spotten. Terwijl we het zeil ophangen tussen de bomen, laat Wollie zich in het bladerdek ploffen. Het ruisende water houdt sommige hikers wakker, voor ons is het sinds onze IJslandtochten het ideale slaapliedje.

Bois de la Chapelle > Bois de l’Abbeye
Afstand: 30km, stijgen: 905m, dalen: 1005m

Als de wekker gaat, vallen er dikke druppels op het zeil. Een goeie reden om nog wat te soezen in de warme slaapzak. Aangezien ik mijn thermische broek vergeten heb, is het idee om de frisse ochtend in te gaan met een bijzonder kort shortje niet bijzonder aantrekkelijk. Na een portie warme havermoutpap is de moraal een pak beter. En ook Wollie staat alweer te popelen om zijn rugzak aan te trekken.

We klimmen verder naar een bijzonder mistig veenplateau. Enkel de bremstruiken zorgen voor wat kleur met hun talloze felgele bloemen. Schotse hooglanders grazen in de Réserve naturelle de la Fange de Pansire.

De eerste trailrunners duiken op, in deze regio zijn er diverse bewegwijzerde routes. In Stoumont verschijnen ook de wielertoeristen op het appèl. Het is lente voor iets natuurlijk.

Via een mooi pad met zicht op het Château de Froidcour dalen we af naar de Amblève. De zon begint steeds meer door te breken, net op tijd om van het uitzicht te genieten. Met klimmetjes tot 300m is het hier naar Belgische normen erg heuvelachtig.

Aan de waterreservoirs bovenop de heuvel steken we door naar de Fontaine de Saint Remacle. Het ommetje dat de GR maakt is vrij nutteloos en bovendien minder aantrekkelijk. We laten de hond even drinken en dalen af richting Coo. Het pretpak Plopsa Coo is sinds de overname van Studio 100 booming business. Het kleine dorp barst uit zijn voegen met al die toeristen. Zo snel als we kunnen, doorkruisen we de menigte. Ik kan Ivo zelfs niet verleiden met een crème glace.

Vanop de Belvédère Thiry heb je normaal gezien een mooi zicht op het Lac de Coo, een stuwmeer ontstaan door de waterkrachtcentrale. De zeteltjeslift voert echter zoveel volk de berg op dat we moeten passen. De witrode streepjes leiden ons verder naar Belvédère Ster dat ondanks zijn hogere ligging weinig te bieden heeft behalve rust. Er staan iets te veel bomen.

Het is wachten tot de Tour Leroux voor we een panorama te zien krijgen. Eigenwijs als ik ben, stippel ik mijn eigen route uit. Ivo kan niet erg lachen met het ‘tekenpad’ dat we volgen naar de uitzichtstoren. Toegegeven, waden door bremstruiken houdt deze tijd van het jaar wat risico in. Gelukkig hebben we een tekentang bij.

Mijn vervolgroute richting de Amblève blijkt over privéterrein te gaan, maar de huizen staan er verloederd en verlaten bij en de kans dat we tegengehouden worden, is dus klein. Na het tappen van wat water in de Ruisseau de Bouvin gaan we nabij de Amblève bivakkeren. Een bijzonder idyllisch plekje waar we helemaal tot rust komen.

Bois de l’Abbeye > Spa
Afstand: 19km, stijgen: 555m, dalen: 555m

Het belooft een zonnige dag te worden vandaag. In Stavelot vinden we tot onze tevredenheid een bakkerij, vers brood smaakt altijd. Witrode tekens loodsen ons onder een oude spoorwegbedding door. Na de klim door het uitgestrekte bos van Les Grandes Fagnes gaat het terug omlaag. De vallei van Roannay is bijzonder groen.

Op de Fagne de Malchamps staat terug een uitzichtstoren dat een panorama biedt over het hoge veenplateau maar ook de Vesdervallei ten noorden van Spa. Via kronkelende knuppelpaadjes doorkruisen we het natte gebied.

Op de Vecquée, een eeuwenoude route die van Stoumont tot de Hoge Venen loopt, leiden de GR-tekens ons de verkeerde richting uit. In plaats van links afslaan, moesten we rechts nemen. Teruglopen doen we niet dus steken we door het arboretum van Tahanfange om terug op de GR terecht te komen.

We eindigen zoals we begonnen zijn, aan een bosriviertje. De Promenades des Artistes leidt ons langs de Ruisseau de Picherolle terug naar Spa.

---

PRAKTISCHE INFO

MOEILIJKHEIDSGRAAD VAN DE TOCHT

Deze tocht is een typische Ardennentocht die technisch niet zo moeilijk is maar de afstand en hoogtemeters zorgen toch voor wat uitdaging, vandaar de keuze voor niveau 2 qua moeilijkheidsgraad. Minder tredzekere wandelaars zullen sommige steilere passages vermoedelijk iets minder fijn vinden, vooral in de vallei van de Niglinspo.

SEIZOEN

We stapten er in het weekend van 3-5 juni 2017. Deze tocht kan je het ganse jaar door wandelen. In de winter moet je wel rekening houden met sneeuwval en koude temperaturen. Bij veel sneeuw, kan het op sommige plaatsen zelfs aan te raden zijn om sneeuwschoenen te gebruiken en een GPS mee te nemen om je weg terug te vinden vb. Fagne de Malchamps ten zuiden van Spa. Wie in de herfst op stap gaat, laat zich best vooraf informeren over drijfjachten, die vinden plaats tussen 1 oktober en 31 december. In dit artikel vind je meer info.

GELOPEN ROUTE & BEWEGWIJZERING

Deze route is een aaneenschakeling van 3 GR’s: GR15, GR571 en GR5. Op enkele plaatsen heb ik een eigen variant gemaakt en heb dit in mijn verslag beschreven. Maar je kan ook gewoon de witrode tekens volgen. De bewegwijzering is overal uitstekend, enkel op de Fagne de Malchamps moet je wat uitkijken.

Voor wie overweg kan met een GPS, kan een GPX-route downloaden op deze site van Alpenvereinaktiv. Voordeel is dat je daarmee onze gelopen parcours hebt. Op basis van het kaartje dat je kan uitvergroten door erop te klikken, kan je de route ook overtekenen op stafkaart.

Hieronder vind je een overzicht van onze gelopen route met de bivakplaatsen:

TOPOGIDSEN EN KAARTEN

Zelf hou ik ervan om met de kaart op stap te gaan, dat biedt voor mij veel meer overzicht dan een beschrijving. De NGI-kaarten (1:20.000) die ik gebruikte zijn:

• 49 3-4 ‘Aywaille – Spa’
• 49 7-8 ‘Harzé – Stoumont’
• 50 5-6 ‘Stavelot – Malmédy’
• 50 1-2 ‘Sart – Xhoffraix’ (hier heb je enkel het stuk linksonder nodig)

Wie de topogidsen verkiest, zal 3 exemplaren nodig hebben: GR15, GR571 en GR5. Tegenwoordig kan je via GR Sentiers de GPX’en van de routes downloaden (volg de voorgaande links > tabblad GPX).  Om gewicht te besparen, doe je er goed aan om enkel die bladzijden te kopiëren die je nodig hebt.

BEREIKBAARHEID

Spa is vlot met de trein bereikbaar, elk uur komt een trein vanuit Luik toe. Wie met de auto komt, kan zijn wagen op diverse plaatsen gratis parkeren in de stad. Via het toerismebureau kom je te weten waar dat mogelijk is. Onze tocht is gestart vanaf één van die parkings.

ACCOMMODATIE

We bivakkeerden in het wild, wat in België in principe niet toegelaten is. Wie legaal wil bivakkeren, kan uitwijken naar een camping maar ze zijn niet zo goed gelegen. Le Moulin du Diable ligt nabij de Fonds de Quarreux en Camping de la Cascade is in Coo, maar dan heb je nog een erg lange laatste dag voor de boeg. Beter stap je dan wat door naar Trois-Ponts en huur je een caravan.

Wie binnen wilt slapen, kan een ingerichte tent huren in Le Moulin du Diable en slapen in hotel L’Entre Nous in Trois-Ponts.

BEVOORRADING

Onderweg kan je in Trois-Ponts en Stavelot herbevoorraden. Let wel op de openingsuren tijdens het weekend.