Ivo’s nieuwe hobby ‘whisky tastings’ leiden ons voor onze nazomertocht naar Schotland. De zoektocht naar een regio waar een bezoekje aan een destilleerderij kan gecombineerd worden met het hiken, doet ons al snel op Skye aanbelanden. Het eiland aan de woeste westkust van  Schotland is van heinde en verre bekend.  Hoog tijd om te gaan zien of het daar echt zo mooi is als iedereen beweerd. De ongemarkeerde Skye Trail is onze leidraad, maar we maken er onze eigen variant van.

Dag 1: Rubha Hunish > The Needle

Afstand: 17km, 530m stijgen, 260m dalen

Na een nachtje wegzakken in de zachte matrassen van onze B&B doet het toch eventjes pijn om op te staan. Met een maag gevuld met havermoutpap, toast & scrambled egg reizen we verder met de bus naar het noordelijkste puntje van het eiland. Onze eerste wandeldag start met zachte temperaturen en een stralende zon, we zijn met ons gat in de Schotse boter gevallen.

De Skye Trail start op een boogscheut van de ruïnes van Duntulm Castle. Na een rustige aanloop kijken we vanop de loodrechte kliffen uit over zee en een groene landtong.  Van bovenuit ziet er het daar heerlijk bivakkeren uit. Ook in de bothy kan een slaapmatje gespreid worden. Maar helaas, we hebben nog heel wat kilometers voor de boeg.

Een duidelijk spoor leidt ons langs de loodrechte rotswanden aan de oostkust van Skye. Vervelen doet het allerminst, elk uitzicht is een foto waardig. Hoewel de hoogtelijnen op de kaart ver uit elkaar liggen, worden er ons toch enkele korte venijnige klimmetjes onder de voeten geschoven.

Langzaamaan schuiven de reuzen Sgùrr Mòr en Meal na Suiramach dichterbij. Het lijkt uren te duren voor we oog in oog staan. Via de jeugdherberg van Flodigarry bereiken we terug de autoweg richting Duntulm. Na een kilometer gaat het via een bergpad verder de hoogte via het meer van Langaig naar Loch Hasco. De eerste bivakkers strijken er neer, wij zullen wat verder  op zoek moeten gaan naar een kampeerplek.

Het pad onderlangs de rotswand is een pareltje. We blikken vooruit op de Trotternish Ridge, een langgerekte bergkam en onze leidraad voor de volgende dag. Vrijstaande rotsen heten hier The Needle, The Table, The Prison.

Wat verder vinden we onze bron van vrijheid op een panoramische bivakplaats, nabij een smal stroompje en een lokale kudde schapen. De avondzon geeft het landschap een warme gloed.

Dag 2: The Needle > Bealach a’Chuirn

Afstand: 19,2km, 1.060m stijgen, 880m dalen

Het eerste zonlicht bereikt de Trotternish Ridge. Het groene gras wordt perfect verlicht. Het zicht is zowaar nog beter dan gisteren.

Het uitgetreden pad eindigt op de bergpas, waar ook een parking ligt. Vanaf hier lopen we uren in niemandsland…of beter schapenland. De wollige viervoeters kijken ons meewarig aan, distantiëren zich en grazen naarstig verder.

Bergtoppen, ruggen en passen volgen elkaar voortdurend op. Diep beneden ons zien we het visserdorpje Uig aan de westkust liggen. Aan de andere kant schitteren de blauwe meertjes van Loch Corcasgil en Dubhar-sgoth.

De zon zakt stilaan weg en met het energiepeil gaat dezelfde richting uit. Bivakplaatsen genoeg maar weinig water. Op de laatste pas voor The Storr moeten we een beslissing maken. Hier onze zeiltje opspannen of nog enkele uren doorstampen? De ratio wint.

Dag 3: Bealach a’ Cuirn > Portree + bus naar Sligachan en bivak langs Alt Dearg Mòr

Naar Portree: afstand: 18,5km, 430m stijgen, 910m dalen
Naar bivakplaats: afstand: 2km, 100m stijgen, 0m dalen

De dreigende wolken van gisterenavond zijn eensklaps verdwenen. We vragen ons af hoeveel boter er nog onder ons gat zit. Deze vroege ochtenduren zijn ideaal om de Old Man of Storr te bewonderen. Het zonlicht is nog licht en fragiel, de lucht is zuiver. Met enige verbeelding kan je een gezicht herkennen in de vrijstaande rots, Ivo denkt er het zijne over.

Ondanks het vroege uur, is de wandelkaravaan vanaf de parking al op gang gekomen. We proberen onze collega-wandelaars enige beschaving bij te brengen en groeten elke tegenligger. Als we de autoweg oversteken, is plots alle drukte verdwenen. Geen enkele andere wandelaar die vanaf hier naar Portree wandelt.

In de zompige heide is de voeten droog houden verre van evident. Ik hou het voor bekeken, Ivo huppelt verder. Het zicht klimt stilaan tot een hoogtepunt. Bij de Sìthean a’ Bhealaich Chumhaing, een mond vol voor een bergtop waar geen kat komt, opent zich een waar fjordlandschap. Water, bergen en groene heuvels. Om het postkaartje compleet te maken kuieren enkele schapen op de voorgrond en vliegt een visarend voorbij.

De laatste kilometers zijn de kers op de taart. Een rotsig pad loopt langs de steile bergflank de baai in naar het dorp. Van ver ziet Portree en zijn haventje er vredevol uit, eenmaal in het centrum is de rust ver te zoeken. Busladingen toeristen worden gedropt op het centrale plein. Dit plaatsje barst uit zijn voegen.

Het besluit is snel genomen om ons hier uit de voeten te maken. We slaan de minst interessante etappe van de Skye Trail over en nemen de bus naar Sligachan. In plaats van op de camping te gaan staan, hebben we het lumineuze idee om hogerop langs een bergriviertje een bivakplaats te zoeken. Na een uurtje dwalen beseffen we dat we onze standaarden best niet te hoog leggen. Overal heide, water, putten en bulten…de enige vlakke plek die we vinden ligt midden het pad.

Dag 4: Bivak langs Alt Dearg Mòr > Carbost (Talisker) + lift naar Fairy Pools (bivakplaats)

Naar Carbost: afstand: 11,5km, 310m stijgen, 410m dalen

Knip, de hoofdlamp gaat aan. Het is nu al urenlang pijpenstelen aan het regenen en ik ben er allerminst gerust op dat we het droog kunnen houden. Onze bivakplek is namelijk niet denderend gedraineerd. Als het begin te schemeren breken we alles op. Ontbijten doen we onder de tarp.

Om half twee staat een Tasting Tour in Talisker Distillery gepland, die we absoluut niet mogen missen. De kortste weg naar Carbost gaat dwars door de heide. Het is de ideale dag voor zo’n off trail uitje. De weergoden willen ons er namelijk even aan herinneren wat we nog altijd in Schotland aan het wandelen zijn. Terwijl de regen op ons neer gutst, doet de wind er nog een schepje er bovenop. Een fenomeen dat voortaan ‘vliegende regen’ heet.

Als twee doorweekte kiekens stappen we de Old Inn binnen. Kwestie van wat op te warmen en vooral een fond te leggen door de 5 whisky’s die deze namiddag worden ‘gedegusteerd’. Met gevulde magen maar nog steeds killig en vochtig stappen we Talisker binnen. Voor ons kan de rondleiding in de distilleerderij niet warm genoeg zijn. Helaas doet de molen het niet en blijven de temperaturen onder de verwachtingen, maar bij de degustatie warmen en drogen we weer helemaal op. Na een glaasje van 30 jaar oude whisky kan onze dag niet meer stuk.

We bedwingen ons om een fles in de rugzak mee te nemen maar trachten de gekregen glaasjes ultra-voorzichtig te verpakken. Ik heb nog maar net mijn duim omhoog gestoken of we hebben al een lift versierd. Twee Fransen uit Nice nemen ons mee in hun huurauto richting de Fairy Pools. Ook dit is één van die trekpleisters voor iedereen die Skye bezoekt. Het riviertje is bekend om zijn watervalletjes met de machtige Cuillin Range op de achtergrond, al geven de toppen vandaag niet thuis. Het duurt diverse uren voor de rust is teruggekeerd  en we de midges voor ons alleen hebben, de befaamde steekmuggen die maar een speldenkop groot zijn. De ‘bug net’ van onze bivakzak worden snel en vakkundig dichtgeritst. Keep out you little freaks!

Dag 5: Fairy Pools > Loch Coruisk

Afstand: 11km, 780m stijgen, 835m dalen

D-day, enkel bij mooi weer kan de oversteek over de Cuillin gewaagd worden, anders wordt het omlopen. Het weer ziet er rustig maar onvoorspelbaar uit. We volgen de rivier verder stroomopwaarts.

Op het eind van de vallei steken we via een vaag pad door naar Coire a’ Mhadaidh. Links van het geultje gaat een spoor omhoog naar een klein keteldal. Daarna zien we enkel ontembare rotsen en een lange steile puinhelling. In ware processiestijl kruipen we omhoog. Slingerend van links naar rechts zoeken we de weg met de minste weerstand. De quadriceps kreunen. Bovenaan de puinstrook is het terrein terug eenvoudiger. In de dichte mist roepen we de hulp in van de GPS om Bealach na Glaic Moire te vinden.

Terwijl we nabij de bergpas in een windluw plekje een korte pauze houden, wordt plots het meanderende riviertje diep beneden ons verlicht als een parelsnoer, daarna beweegt de mist als een schim over de col. We houden de adem in en wachten geduldig af.

Het wolkendek scheurt open. We laten de rugzakken achter en klimmen naar een naburig topje. Het zicht op de Cuillin wordt steeds beter. Skye mag dan druk bezocht zijn, op veel plaatsen ben je nog altijd alleen op de wereld.

Het sprookje kan natuurlijk niet blijven duren, we moeten terug naar beneden, via Glàc Mhòr naar Loch Coruisk. En het scenario ziet er weer hetzelfde uit, puin wordt ons deel, maar bergaf kan het ook een hulpmiddel zijn. Met onze hielen laten we ons naar beneden schuiven. Nabij Cor’-uisg graast een edelhert tegen de flank aan, zijn gewei maakt indruk.

Het pad langs het meer is lang en modderig. Diverse parallelle paadjes zijn uitgesleten door wandelaars maar allen staan ze vol water. De voeten zien af na diverse dagen stappen in natte schoenen. Nabij de stepping stones, deels verdwenen in het water, vinden we een mooie bivakplek.

Dag 6: Loch Coruisk > Torin

Afstand: 22km, 415m stijgen, 425m dalen

Het is hoogtij en er staat een stevige zeewind. Een dreigend zwart wolkendek hangt over de Cuillin. Een tijdig vertrek is aangewezen, nu het nog droog is.

We zetten koers naar The Bad Step, een scheur in een rotsplaat die zijn naam niet gestolen heeft. Zeker met een zware rugzak is het niet evident om enkele stappen te schuifelen over een smalle richel, waar je de golven onder je ziet en vooral hoort breken. Toch wat intimiderend dit stukje, zelfs voor ervaren bergwandelaars, en niet zonder gevaar.

Een kustpad leidt ons verder naar Camasunary, waar een doorwading te wachten staat. Zonder sandalen is de oversteek wat pijnlijk en glibberig. De regendruppels worden dikker, en de regenjas- en broek gaan terug aan. De Skye Trail komt hier uit het noorden van Sligachan en loopt verder naar Elgol, wij nemen de shortcut richting Kilnarie via het bergzadel Am Màm.

Dit is zonder meer een saaier stuk van de route, zeker het stuk langs de autoweg via Kirkibost voelt aan als een verplicht nummertje. Enkel het pad vanaf Tobar Ceann is de moeite waard. Daarna is het terug kilometers asfalt malen naar Torinn.

The Blue Shed Café komt als geroepen. Een kop koffie en een stuk taart gaan er moeiteloos in en laden de mentale batterijen terug op. Intussen is het wat droger geworden. Het asfalt houdt op bij Camas Malag op een perfecte bivakweide, kortgegraasd door schapen. Vakkundig ‘golfen’ we de keuteltjes weg.

Dag 7: Torinn > Broadford

Afstand: 16km, 252m stijgen, 255m dalen

Een stralende zon staat terug aan de hemel, een heerlijke dag om onze tocht mee af te sluiten. De verkleurende varens kondigen de herfst aan. Een onverharde weg gaat nabij Suisnish over in een smal pad. Onderlangs kliffen en watervallen trekken we naar Boreraig.

Diverse ruïnes van boerderijen herinneren aan de jaren 1850 waarin de bewoners hun vruchtbare glenn moesten verlaten om plaats te maken voor schapen. Deze ‘Highland Clearances’ kwamen vanaf de 18de tot midden de 19de eeuw regelmatig voor. Diverse gezinnen werden ondersteund door de Highland and Island Emigration Scheme om hun leven terug op te bouwen in verre streken zoals Australië.

Een droog bergpad leidt ons terug naar de noordkust naar Broadford, waar we in afwachting van de bus de voeten onder tafel schuiven voor een ‘lobster salad’ & twee whisky’s. We sluiten onze doortocht van Skye in stijl af.

Conclusie

Skye biedt een grote variëteit aan berg- en graslandschappen. De zee is nooit ver weg, en er zijn eenvoudige paden en pittigere routes. Maar er is ook een keerzijde, het eiland is zo bekend dat het te veel toeristen trekt en daardoor het ook wat van zijn charme verloren heeft. Gelukkig blijft de drukte beperkt tot enkele ‘hot spots’. De Sky Trail gaat van noord naar zuid door het eiland en hoewel afwisselend is de route niet overal even interessant. Ik raad aan om zelf creatief te zijn.

Meer foto’s in dit fotoalbum.

---

PRAKTISCHE INFO

MOEILIJKHEIDSGRAAD VAN DE TOCHT

De route die we gelopen hebben varieerde qua moeilijkheidsgraad en Skye biedt eigenlijk best wat flexibiliteit om je programma aan te passen via openbaar vervoer. De Skye Trail op zich is technisch niet echt moeilijk maar sommige etappes zijn best langer en pittiger dan je zou verwachten vb. Trotternish Ridge waar je toch heel wat op en neer gaat. Het nagenoeg ontbreken van bewegwijzering zorgt er ook voor dat je op je eigen navigatievaardigheden bent aangewezen. Goed kaart kunnen lezen is een must, en een GPS is bij mistig weer een echte aanrader.

We volgden niet de volledige Skye Trail omdat we ook de destilleerderij Tallisker wilden bezoeken en ik een doorsteek door de Cuillin Mountains gepland had. Dit is een erg ruw gebergte met spitse toppen en een luchtige bergkam die hen verbindt. Slechts enkele bergpassen kunnen overgestoken worden, en ook die zijn voor ervaren bergwandelaars weggelegd wegens de lange steile puinhellingen. De Skye Trail loopt langs maar niet door de Cuillin, dus daar hoef je niet van wakker te liggen.

SEIZOEN

We liepen deze tocht van 17 t.e.m. 23 september 2017. Het wandelseizoen in Schotland loopt van zowat april tot oktober, waarbij de eerste en laatste maanden zeker nog sneeuw kunnen geven. De midges, uiterst vervelende steekvliegjes, bereiken hun hoogtepunt in juli. Vandaar dat je best vroeg (april/mei) of laat (september/oktober) op het seizoen op stap gaat in Schotland. Half september hadden ook wij er soms nog last van, op bepaalde bivakplaatsen was het niet echt aangenaam vertoeven. Een muggennetje is zeker aan te raden. Check de midge forecast als je er op uit trekt in de zomermaanden.

GELOPEN ROUTE & BEWEGWIJZERING

Bewegwijzering is er niet. Hieronder vind je een overzicht van onze gelopen route met de bivakplaatsen:

KAARTEN

Ik gebruikte volgende kaarten:

• Ordnance Survey 23 ‘North Skye’ and 32 ‘South Skye & Cuillin Hills’
• Harvey Maps ‘Cuillin’: deze kaart biedt meer detail over de routes in de Cuillin Mountains, het gaat vooral over ‘trajecten’ (er is vaak geen pad). Omdat het terrein erg ruw is met diverse rotsen, is het goed om te weten hoe je precies moet lopen om een col of top te bereiken.

GPX-ROUTE

Via de site walkinghighlands kon ik de GPX-routes downloaden van de diverse etappes van de Skye Trail, je vindt er ook heel wat info over andere tochten op het eiland. Daarnaast gebruikte ik de kaart van Groot-Brittannië van Freizeitkarte om in Basecamp extra routes uit te stippelen.

BEREIKBAARHEID

Skye ligt aan de westkust van Schotland en de belangrijkste luchthavens van Schotland liggen daar toch een eindje van. Om de reistijd te beperken, kozen we ervoor om naar Inverness te vliegen.

Heenreis naar startpunt:

• Met de auto van Gent naar Schiphol. Er zijn diverse parkings en formules maar we kozen voor Schiphol Holiday Valet Parking. Dit houdt in dat je rijdt naar P6, vlakbij de aankomsthal van de luchthaven waar je je aanmeldt aan een balie. Je auto wordt op een andere parking weggezet en teruggebracht bij aankomst. Het is dan hooguit enkele minuten stappen tot het hoofdgebouw. Prijs was voor 9 dagen €80,15. Schiphol kan je ook bereiken met de trein, maar de tickets zijn duur en je boekt best tijdig.
• Met KLM rechtstreeks vliegen op Inverness (229,83 euro per persoon, rechtstreeks geboekt op de site van KLM).
• Bus 11 en 11A naar Inverness Bus Station (25min, £4,2 p.p.), check vooraf de busuren op de site van Stagecoach
• Bus naar Portree (3u, £25,75 p.p. ) – in de bus station kan je tickets kopen, uurregeling kijk je na op de site van Citylink
• Overnachting in Portree in een B&B en de volgende ochtend om 9u bus 57c richting Duntulm (£4,95 p.p.). De chauffeur zette ons af aan de start van de Skye Trail (al is de officiële bushalte bij Duntulm Hotel). Check vooraf de busuren op de site van Stagecoach.

Terug vanaf eindpunt:

• Na aankomst in Broadford de bus terug naar Inverness Bus Station (2u30, £22,6 p.p.), uurregeling kijk je na op de site van Citylink.
• Verblijf in Inverness en volgende ochtend de taxi (£20, we waren te laat voor de bus) naar de luchthaven.

Verder deden we onderweg een korte busrit van Portree naar Sligachan (£2,2 p.p.)

ACCOMMODATIE

Je heb diverse mogelijkheden langs de Skye Trail: een meerdaagse tocht waarbij je bivakkeert (deels wild, deels op camping) of overnacht in hostels/B&B’s (boek tijdig!) maar je kan ook vanuit 1 of beter 2 vaste standplaatsen werken. De eerst vier dagen, vanaf Rubha Hunish tot Sligachan kan je vanuit Portree bereiken (bus 917). Het stuk ten zuiden van Sligachan is te bereiken vanuit Broadford (o.a. bus 612 naar Elgol). Zo kan je met een lichte rugzak op weg.

Als je binnenslaapt, zal je merken dat sommige etappes van de Skye Trail vrij lang zijn, met name de etappe Flodigarry – Old Man of Storr is niet te onderschatten!

Boek tijdig je accommodatie, tot een half jaar op voorhand. Skye is erg populair en logies waren quasi allemaal volboekt. We sliepen in Portree in Duirinish Guesthouse voor £85, heel mooie kamer en uitstekend ontbijt, geboekt via booking.com. In Inverness vond ik geen betaalbare B&B dus hebben we de Bazpackers Hostel gekozen (£18 p.p.) en geslapen in een kamer van 6. Propere en goed gelegen hostel, maar klein en voelt wat benepen aan. We hebben het gevoel dat we hier intussen toch wat uitgegroeid zijn.

BEVOORRADING

In Portree is er een kleine supermarkt en een buitensportzaak. Omdat we pas laat op zaterdagavond aankwamen in Portree en er zondag geen winkel open was, heb ik de buitensportzaak Inside Out gevraagd om een gasbidon te leveren bij onze B&B. Ze hebben dat zonder extra kosten gedaan (prijs voor een canister van Primus van 450g was £8), ik heb dan een envelop met geld in hun brievenbus gestoken. In Broadford is er een grotere supermarkt. In Carbost (waar de Talisker Distillery ligt) vind je een heel klein winkeltje. Vers brood is er echter niet te krijgen. In Flodigarry, Portree, Sligachan, Carbost, Torrin en Broadford vind je horeca-gelegenheden.