Bijna de hele westkust van Noorwegen is een fjordlandschap. Hoog boven de poolcirkel liggen de Lyngen Alpen, een schiereiland met een erg ruw gebergte van scherpe pieken en gletsjers.  Paden en markering zijn zo goed als afwezig, je moet zelf je weg vinden door rots, heide, bos, water en sneeuw. Ondanks de nabijheid van Tromsø, kwamen we op onze tocht van zuid naar noord slechts een handvol dagwandelaars tegen. Dat had allicht te maken met de condities die zelfs naar Noorse normen bijzonder nat waren.

Dag 1: Bus van Tromsø naar Nordkjossbotn, vandaar te voet naar Rieppevatnet

Afstand: 14km, stijgen: 785m, dalen: 250m

Ons postpakket naar Lyngseidet is verstuurd, in de rugzak zitten twee gasbidons en onze lunch, er is zelf nog tijd voor een koffietje voor we klokslag 10u de bus naar Nordkjossbotn opstappen. De zon schijnt op het gezellige centrum van Tromsø, de temperaturen zijn zacht, een goed begin.

Nordkjossbotn stelt niet zoveel voor: een tankstation, enkele winkels en verder woonhuizen. Een tweetal kilometers volgen we de fietsweg langs de E6 vooraleer we afslaan via een wandelroute ten oosten van de afwatering van het Storvarnet Virránjávri. Het onbewegwijzerde pad gaat stevig omhoog. De kaneelbollen worden bovengehaald voor de lunch.

Na het meer verdwijnt het pad, dat op de kaart met een mooi stippellijntje is aangeduid, in het niets of beter…in erg natte graslanden. Het is bijzonder lastig om de schoenen droog te houden. We struinen over graspollen, duwen en trekken ons door dwergberken, slalommen tussen berkenboompjes, … Het vordert allemaal even moeizaam.

Nabij Gurgela wordt het terrein wat rotsiger en duiken ook de eerste sneeuwvelden op. Dat loopt vlotter. Dreigende wolken komen over de Storvaststinden opzetten maar houden zich voorlopig koest. Onze eerste doorwading is een rustige opwarming voor wat ons de volgende dagen nog te wachten staat.

Rieppevatnet is nog grotendeels bedekt met ijs en sneeuw. De zuidoostelijke oever kleurt wel mooi groen, en is de ideale locatie voor een bivak. Aan de rand van het keteldal hebben we een mooi zicht op de brede vallei. De muggen zijn helaas een landing van Normandië begonnen, en Ivo zet de tegenaanval in. Zinloos, en we moeten ons al op onze eerste nacht in de Noorse bergen terugtrekken in onze bivakzak waarvan het hoofdeinde in gaas gelukkig helemaal afgesloten kan worden. Met de bandana over de ogen gaat ook het licht van de middernachtzon uit. Tijd om wat slaap in te halen.

Dag 2: Van Rieppevatnet naar Ellendalsvatnet via Langdalen

Afstand: 17km, stijgen: 700m, dalen: 720m

Een kudde rendieren staat ons ’s morgens aan te staren als we vanonder de tarp kruipen. De bergrug is nog helemaal bedekt door sneeuw. Met de voetsporen van twee voorgangers als leidraad, gaat het noordwaarts naar Gjevdnejohka.

Het uitzicht is een postkaartje. Een waterval stort zich van de steile rotswand van de oostelijke top van de Biellogáisá. Plukken sneeuw liggen her en der in het groene landschap. De zon doet het gras stralen.

Met een achtergrond van loodrechte rotsflanken en watervallen, is het doorwaden van ijskoud smeltwater toch iets draaglijker. Terwijl de zomervariant van de Lyngen på aan de oostzijde van de bergketen blijft, heb ik een extra westelijk lusje ingelegd dat de route nog wat avontuurlijker moet maken.

De doorsteek naar Langdalen belooft alvast veel goeds, tot we de bergflank beginnen te dwarsen om een zadel genaamd Ganešoalgi te bereiken. Het traverseren van het oneffen terrein vergt heel wat energie.

Als we de afdaling naar Ellendalen zien, krabben we eens in het haar. Het sneeuwveld aan de noordzijde lijkt in een afgrond te eindigen. Ivo’s lef is wat groter dan dat van mij, en hij trekt een spoor door de sneeuw. Na een etappe van 11u is het vet van de soep. Het is helaas nog even zoeken naar een geschikte bivakplek in dit ruwe terrein. Gelukkig geen muggen vanavond.

Dag 3: Van Ellendalsvatnet naar Veidalsvatnet via Goverdalen

Afstand: 11km, stijgen: 710m, dalen: 565m

Le nouveau temps est arrivé. Het wordt een grijze dag vandaag maar voorlopig zitten enkel de hoogste toppen in de wolken. In het dal vinden we zowaar markering terug totdat de laatste klim ingezet wordt naar een naamloze col; het hele dal kleurt wit. We gespen de stijgijzers aan en zien het wolkendek alsmaar zakken. Voor we het beseffen zitten we in een white-out en is ons oriëntatiegevoel totaal onbetrouwbaar geworden. Via de GPS achterhalen we dat we een eind van de route aan het afwijken zijn.

Hoewel de hoogtelijnen geen al te steil terrein aanduiden, kijken we op de bergpas toch in een diepte. Met het beperkte zicht doen we de test met de sneeuwbal om te zien hoe diep die valt. We slikken even. De GPS-track leidt ons gelukkig al vrij snel naar mentaal aangenamer terrein. Rechttoe rechtaan gaat het daarna naar beneden.

Het beste moet helaas nog komen, de passage langs de noordkant van Goverdalen. Het erg steil blokkenterrein is nu bedekt met een flinke laag sneeuw…tot zover het goeie nieuws. Een bulderende bergbeek heeft al gaten in die laag veroorzaakt en we mogen testen of de resterende sneeuwbruggen nog iets waard zijn. Diep onder ons zien we een met ijs bedekt meer. Als we door de sneeuw zakken, dan zijn de gevolgen verstrekkend. Ik zou het dan ook niemand aanraden om dit huzarenstukje te herhalen. Gezien dit blogbericht mag je er vanuit gaan dat we het overleefd hebben.

Na deze nagelbijter is het vervolg een pak relaxter, al wordt de fysieke maar ook mentale vermoeidheid voelbaar en verlangen we stilaan naar een warme maaltijd en een donzen slaapzak. Bij Veidalsvatnet vinden we als bij wonder een sneeuwvrije bivaklocatie, twijfelen doen we niet ondanks het feit dat we hier in een ware diepvries zitten. De merinowollen kledij gaat aan, en we koken vanuit onze warme slaapzak. Na noodles, pemmikan en eigen gedroogd eten kunnen de batterijen terug opladen.

Dag 4: Van Veidalsvatnet naar Lyngsdalen

Afstand: 8km, stijgen: 110m, dalen: 505m

In de hoop dat de mist alsnog optrekt, besluiten we wat uit te slapen en verder te recupereren van enkele stevige etappes. Rond de middag is er helaas nog geen verbetering te zien, dus kramen we op en dalen verder via het Veidalen af in noordelijke richting. Terug onder het wolkendek krijgen we zicht op de vallei waar een meanderende rivier het smeltwater van 3 gletsjers afvoert…en die we ook nog zullen mogen doorwaden.

Vooraleer dat het geval is, volgt eerst nog een bijzondere natte afdaling door een berkenbos met gladde rotsblokken en natte bosbessenstruikjes. Zelf met regenjas en –broek is het vocht niet buiten te houden. De schoenen hebben het al enkele dagen geleden opgegeven, van de waxbeurt thuis is niets meer te merken.

Eenmaal in het dal is onze strategie om de rivier te kruisen daar waar die opsplitst in diverse armen die liefst ook zo breed mogelijk zijn. Gezien het late namiddaguur is het debiet al een pak hoger, qua timing dus niet zo ideaal. Gelukkig kunnen we elkaar ondersteunen door de ander zijn schouders vast te nemen en via rustige passen zijwaarts te bewegen. Ivo krijgt de eer en het genoegen om de stroomopwaartse positie in te nemen. Hij is sterker om de stroming te trotseren en ook wat groter zodat het opspelende water niet zo snel aan zijn onderbroek komt. Onze trekkingbroek hebben we wijselijk opgeborgen in de rugzak om IJslandse calamiteiten te voorkomen.

We hobbelen verder met onze surfschoentjes, helaas niet erg geschikt voor stenige oevers en puinvelden, naar de afwatering van de Vestbreen. Een smallere rivier maar met een hoger interval, en dus erg krachtig. In de verte zien we zowaar enkele wandelaars, de eerste op 4 dagen. Het lijkt wat onwezenlijk.

Dag 5:  Van Lyngsdalen naar Lomvatnet via Bredalen

Afstand: 10km, stijgen: 690m, dalen: 465m

Het pad loopt verder omhoog richting Vestbreen. Bij Jieshkkeskohppi taxeren we de steile bergflank die toegang biedt tot het Bredalen. Het is over steile rotsen klimmen of door couloirs van los puin kruipen. De bedenkelijke keuze valt op het laatste. Het blijkt alweer net doenbaar, al kost het wel krachten. Je hebt maar beter een paar stevige quadriceps.

De beloning is groot: het zicht over de vele crevasses in het ijs van de Vestbreen. Jammer dat de bergtoppen nog altijd in de wolken zitten.

Het landschap ziet er terug winters uit. Geen sporen meer te zien hier. Nabij Fugldalen houden we rechts aan en dalen via een uitgestrekt blokkenveld af naar Kvalvikdalen.

Een mooi bivakplek aan de rivier laten we links liggen, maar als hogerop de eerste druppels vallen nog voor we Lomvatnet bereiken, is het besluit snel genomen. De tarp staat net recht als de hemelsluizen wagenwijd open gaan.

Dag 6: Van Lomvatnet naar Lyngseidet

Afstand: 8km, stijgen: 105m, dalen: 560m

Een koude noorderwind blaast over de heide, maar het weer is aan de beterhand. De zon begint af en toe door het dikke wolkendek te priemen. Een mooie timing. We hebben quasi voortdurend zicht op de Lyngenfjord.

Lyngseidet ligt diep beneden ons, in een groene en bosrijke baai. Een ferry vaart heen en weer tussen het dorp en Olderdalen. Vandaag hoeven we niet te schuilen in de Skihytta, één van de weinige onbemande hutten in dit gebergte.

Het toerismebureau is gesloten tijdens het weekend, dus stappen we de lokale buitensportzaak in om te horen of er ergens accommodatie in de buurt is. De Magic Mountain Lodge is geknipt voor ons, niet goedkoop maar wel erg gezellig. Na een deugddoende douche en het wassen van onze kledij, trekken we naar de supermarkt voor het ophalen van ons postpakket. Daarna doden we de tijd met koffiedrinken en lezen.

Dag 7: Van Lyngseidet naar Fastdalselva via de Fastdalstinden

Afstand: 15km, stijgen: 1.315m, dalen: 1.170m

Het weervenster is van korte duur, tegen de namiddag wordt alweer slecht weer verwacht. Een vroeg vertrek is dus aangewezen, zeker als we nog een bergtopje willen meepikken. In een vlaag van lichte zinsverbijstering zetten we de wekker om 2u30. We sluipen uit de slaapzaal en pakken onze rugzak in de gang in. Als we voordeur opendoen, is het moeilijk in te beelden dat het eigenlijk nog nacht is.

De aanloop vanuit het dorp is toch wat kaartleeswerk maar daarna volgen we een duidelijk pad richting Eidnasen, dat een bijzonder uitzicht biedt over de langgerekte fjord en de witte bergpieken rondom. Op het plateau van Rottenvikfjellet is het laveren van het ene sneeuwveld naar het andere. Voortdurend houden we onze blik op de Fastdalstinden waar we onze zinnen op hebben gezet.

In een wereld van rots en sneeuw maken we ons eigen spoor. Met zicht op de bergpas Riehppi laten we de rugzakken achter en vullen we ons lichtgewicht rugzakje met stijgijzers, water, EHBO en noodbaken. Bovenop de top genieten we met volle teugen van het alpiene landschap rondom ons.

Lensvormige wolken verschijnen in de hemel en duiden op toenemende windsnelheden; het slechte weer is op komst.

Vanaf de col dalen we af naar Fastdalen waar we twijfelen om al dan niet ver te gaan. Om de opties open te laten, slaan we onze bivak op aan de kruising met Russedalen.

Dag 8: Van Russedalen naar Jægervatnet

Afstand: 13km, stijgen: 280m, dalen: 390m

De hemel zit terug potdicht. Mist, regen en wind doen ons besluiten dat het parcours van Jolanda Linschoten (beschreven in haar boek ‘Bergtochten in Noorwegen’) over het ijs van de Strupbreen geen haalbare kaart is. We kiezen dus beter voor het slechtweerplan: de doorstreek via Russedalen en Stortinddalen naar Jægervatnet. De volgende dagen zal het weer namelijk slecht blijven dus een dagje wachten heeft ook geen zin.

Bij aanvang lopen we nog vrij vlot over sneeuw en blokken maar bij de afdaling naar het meer, is het toch andere koek. Gezien het debiet van de rivier stroomafwaarts alleen maar toeneemt, besluiten we tijdig naar de rechteroever te doorwaden. De begroeiing op de andere oever blijkt echter vrij moeilijk doordringbaar en het is urenlang bushwalking door de vochtige vegetatie. Tal van orchideeën zorgen voor wat kleur.

Het enige hoogtepunt van de dag zijn de Seterlefse, een Noorse specialiteit die we in de supermarkt voorverpakt gekocht hebben. Lefse is een op een pannenkoek lijkend plat brood, gemaakt van aardappel- en tarwemeel. Er zit een boterige crème tussen. Bijzonder lekker en een bom van energie.

Langs de Jægervatnet vinden we een smal wandelspoor. Een koude wind blaast over het meer, de omstandigheden zijn best guur. Bij de monding van de Forholtelva vinden een mooi bivakplek nabij een aanlegplaats voor een bijzonder riante maar smaakloze chalet bovenop de heuvel. De eigenaars zijn helaas niet thuis en kunnen ons dus geen warme chocomelk aanbieden, jammer.

Dag 9: Van Jægervatnet naar Aspevatnet

Afstand: 6,5km, stijgen: 120m, dalen: 160m

De regen blijft onverminderd verder tikken op de tarp. Zuchtend turen we naar buiten. We draaien ons nog eens om en lezen wat in onze dwarsliggers. Tegen de middag is ons geduld op. Gezien de rivier hier beneden iets te heftig is, gaan we hogerop de helling een oversteekplaats zoeken. We komen de DNT-hut tegen die met een sleutel afgesloten is.

Daarna zoeken we terug de oever op want vanaf nu zou er een duidelijk pad moeten liggen. Helaas staat er overal heel veel water en ook de beekjes die gekruist moeten worden, zijn flink gezwollen.

De wandelroute leidt naar een lege grintparking. Van hieruit steken we op kompas door richting Aspevatnet. In de halfopen schuilhut installeren we ons en hangen de tarp als voordeur op. De klamme kleren worden uitgehangen. Op dit moment is de hut een ware luxe, gezien de condities heel vochtig blijven. Na 10 schietgebedjes voor droger weer, kruipen we de slaapzak in.

Dag 10: Van Aspevatnet naar Vassdalsskardet via Veidalen

Afstand: 12km, stijgen: 880m, dalen: 350m

Regen en droge periodes wisselen elkaar vandaag af, best handig gezien er ons 4 doorwadingen te wachten staan. De Lyngen på vermijdt de autoweg en volgt de westzijde van het massief. Na een klim naar het zadel Botnfjellet dalen we af naar Veidalen.

Daar steken we door naar Vestre Reineilva. Via Bjørndalen winnen we terug hoogte. Nabij de Vassdalsskardet zetten we de bivak op, in de hoop dat we van hieruit morgen de Stetinden kunnen beklimmen.

Dag 11: Van Vassdalsskardet naar Nord-Lenangen

Afstand: 9,5km (+ 4km supermarkt in haventje naar bivak), stijgen: 100m, dalen: 635m

De Stetinden zit in de wolken, en wij ook. Door een mistig landschap gaat het verder noordwaarts naar Nordlenangensbotn. Tussen wieren lopen we langs de fjord richting Nord-Lenangen. Veel stelt het dorp niet voor. Op de kaart staan diverse winkelkarretjes maar er is maar één supermarkt nog open, en die ligt in de haven. Al snel hebben we een lift te pakken en werpen ons ietwat uitgehongerd op alles wat er lekker uitziet.

Voldaan stappen we terug naar de brug en installeren ons aan het einde van een onverharde weg bij Fjelldal. Discreet is de bivakplek niet, maar de view is meer dan behoorlijk en het hek nabij is ideaal als wasrek. Wat volgt is een bijzonder luie namiddag.

Dag 12: Van Nord-Lenangen naar Lyngstuva

Afstand: 13km, stijgen: 640m, dalen: 610m

Vandaag staat de laatste etappe van de Lyngen på op het programma, richting het uiterste puntje van het schiereiland. Tussen de struiken zoeken we ons een weg naar Lassofjellet en blijven zoveel mogelijk de hoogtelijn volgen om aan de andere kant van Galtdalen de bergtop Hæsafjellet te bereiken.

Het is vrij bewolkt maar het blijft overwegend droog. Na een doorwading van Russelvdalen dwarsen we de westflank van de gelijknamige berg naar de kust. Vanaf hier zijn we niet alleen meer. Diverse dagwandelaars stappen naar de vuurtoren. Aalscholvers zitten op een rots de vleugels te drogen. Ivo ontpopt zich plots tot een ware strandjutter. De kalkpantsers van zee-egels liggen her en der, sommige hebben nog stekels.

Langs de wandelweg staan diverse informatiepanelen die verwijzen naar het Sami-verleden. Samen zijn een van oorsprong nomadisch volk dat de noordelijke gebieden van Noorwegen, Zweden en Finland bewoont. Terwijl ze vooral bekend zijn van het hoeden van rendieren, waren ze op dit eiland vooral vissers. Ze leefden in tenten (lavvu) die gemakkelijk af te breken en te vervoeren waren.

Vanop een uitzichtpunt lijkt de vuurtoren wel een miniatuur. Op promofoto’s geeft die een veel grotere indruk. Dichtbij zien we dat het een vrij modern geval is en maar enkele meters hoog is. Het hutje ernaast ademt historiek uit maar is wat groezelig en nodigt niet meteen uit om in te slapen.

Het is zoeken naar een geschikte bivakplek. Ik ga verder de kust verkennen en stuit op een wrak van een schip die letterlijk op de rotsen te pletter is gevaren. De romp is gewoon in twee gebroken. Een visarend vliegt voorbij. De avondzon zorgt voor wat romantiek. Het voelt aan als een bijzondere plek.

Dag 13: Lyngstuva > Kalldalsvatnet

Afstand: 12km, stijgen: 830m, dalen: 410m

Met nog 2 dagen op overschot, doen we er nog een lusje bij en klimmen naar het plateau ten zuidoosten van de vuurtoren. De eerste uren zitten we nog in de mist, maar langzaamaan breekt de zon door. De Lyngenfjord komt tevoorschijn.

Op de top van de Peppartinden kijken we uit over de indrukwekkende omgeving en voelen ons beloond voor al onze inspanningen de voorbije twee weken. Nabij Kalldalsvatnet strijken we neer en genieten van het koken in de avondzon.

Dag 14: Kalldalsvatnet > Nord-Lenangen via Storgalten

Afstand: 12,5km, stijgen: 710m, dalen: 1.180m

Le grand beau, de ideale timing voor de Storgalten. Omwille van mogelijk lawinegevaar op de steile klim naar de bergpas houden we afstand. Zigzaggend sporen we naar boven. Op de col laten we de rugzakken achter en met het hoogstnodige gaat het verder naar de top.

Het zicht is heel helder vandaag, de ideale afsluiter voor onze tocht dwars door de Lyngen Alpen. De uitgestrekte gletsjer Gammvikblåisen ligt onder ons. De afdaling via Galtdalen was duidelijk niet het beste idee, maar intussen zijn we al wat gewoon. Tijdens de laatste kilometers is het nog wat asfaltvreten naar de haven waar we, geheel in Noorse stijl, de snelle ferry terug naar Tromsø nemen.

Besluit

De Lyngen Alpen zijn een prachtig en wild gebied. Het ontbreken van wandelpaden en het grillige weer vergen heel wat kennis en vaardigheden maar ook mentale weerbaarheid.

Meer foto’s in dit fotoalbum.

---

PRAKTISCHE INFO

MOEILIJKHEIDSGRAAD VAN DE TOCHT

Dit is een tocht van 4^de categorie. Door de afwezigheid van paden en bewegwijzering, ben je helemaal op jezelf aangewezen. Het zware terrein met blokken, bushwalking en doorwadingen zorgen ervoor dat dit gebied enkel voor erg ervaren bergwandelaars geschikt is die goed kunnen navigeren met kaart en kompas, en eventueel GPS. Het enige voordeel van de Lyngen Alpen is dat de beschaving op dit schiereiland nooit ver weg is, op ongeveer een halve dagafstand zit je aan de kust waar een autoweg loopt.

SEIZOEN

Gezien de Lyngen Alpen hoog boven de poolcirkel liggen, is het wandelseizoen erg kort ondanks de middernachtzon in juni en juli. We stapten deze tocht van 9 tot 22 juli 2017. Door het slechte voorjaar lag er nog veel sneeuw. De meeste wandelaars trekken hier in augustus en september naartoe omdat dan de meeste sneeuw gesmolten is. Vanaf half september mag je hier al echte herfstkleuren en nachtvorst verwachten. Vanaf oktober kan er terug sneeuw vallen.

GELOPEN ROUTE & BEWEGWIJZERING

Hieronder vind je een overzicht van onze gelopen route met de bivakplaatsen:

We tekenden onze route ook uit in het gratis downloadbare Basecamp op basis van de Freizeitkarte van Noorwegen zodat we een GPX-track als back-up hadden bij slecht zicht. Het is geen exacte wetenschap gezien de online kaarten niet zo gedetailleerd zijn qua hoogtelijnen en ondergrond en je uiteindelijk je weg op het terrein moet zoeken. Frikart zou betere resultaten bieden. Al deze kaarten zijn gratis te downloaden.

Door de uitgetekende route hierboven naast de stafkaarten te leggen, kan je wel onze route reconstrueren. Er is maar 1 sectie van onze gelopen route die ik zou afraden, namelijk de extra lus besproken bij dag 2 en dag 3, ik adviseer om gewoon aan de oostzijde van het massief te blijven en het bij de originele Lyngen på te houden.

KAARTEN

Ik stippelde de route uit op stafkaarten: Turkart 2782 Lyngenhalvøya set (Nord & Sør). Dit boek beschrijft de zomervariant van de Lyngen på die we grotendeels gevolgd hebben maar enkele extra varianten.

MATERIAAL

Naast de gewone uitrusting raad ik sterk aan volgend materiaal zeker mee te nemen:

• Voor de doorwadingen: sandalen of nog beter surfschoentjes (die zijn gesloten) en wandelstokken. Een paar waterdichte sokken kan de kou wat verzachten, in het geval je een rivier met smeltwater van een gletsjer moet doorwaden, maar dat is minder een must.
• Bij veel sneeuw vroeg op het seizoen: stijgijzers, zeker als je eens een topje wilt beklimmen, maar dat hangt van je eigen routekeuze af natuurlijk. Wij hadden ze mee en hebben ze gebruikt, je hebt meer grip.

Verder hebben we door de slechte condities (veel sneeuw, natte ondergrond maar ook behoorlijk wat regen) nagenoeg 14 dagen met kleddernatte bergschoenen rondgelopen. Ondanks het inwaxen, waren die al na 2 dagen zo lek als een zeef. Ik liep dagenlang met dezelfde paar natte kousen rond omdat er geen droogmogelijkheden waren. ’s Avonds wisselde ik bij het bivakkeren zo snel mogelijk met droge kousen om mijn voeten te laten recupereren.

BEREIKBAARHEID

Heenreis:

• Met de trein naar Brussels Airport
• Met SAS vlogen we richting Tromsø met overstap in Oslo Gardemoen (328,55 euro per persoon). We hadden voor de overstap voldoende tijd, al is het wel een kleine chaos in de transitzone. Er is een soort toegangspoort waar je enkel door mag als jij en je bagage gescreend is. Je zit dus de ganse tijd op een monitor te kijken tot je naam verschijnt.
• Gezien we om middernacht aankwamen, namen we de duurdere Flybussen van de luchthaven naar het centrum van Oslo (90 kronen per persoon, er is een ticketautomaat links bij de uitgang). Er zijn ook stadsbussen. Meer info op deze pagina.
• Na een nachtje in Tromsø namen we de buslijn 100 om 10u naar Nordkjossbottn (1u10min reistijd, 145 kronen per persoon), de halte is nabij het toerismebureau in het centrum van de stad.

Terugreis:

• Via de snelle ferry (lijn 3) terug van Nord-Lenangen naar Tromsø (1h50min reistijd, 279 kronen per persoon)
• Na een nachtje in Tromsø, met bus 42 naar de luchthaven (50 kronen per persoon).  Meer info op deze pagina.

ACCOMMODATIE

Tijdens de tocht hebben we bijna altijd wildgebivakkeerd. Enkel in Lyngseidet sliepen we in de Magic Mountain Lodge (425 kronen per persoon) in een erg ruime slaapruimte voor een 6-tal personen, gemeenschappelijke douche en keuken. Het is een erg gezellig groot huis met zowel collectieve slaapruimtes als privé-kamers. We hadden niet op voorhand gereserveerd. Dit was de minst dure overnachtingsoptie in het dorp.

In Tromsø sliepen we de eerste en de laatste nacht in Smart Hotel, naar Noorse normen budgetvriendelijk (resp. 649 en 625 kronen voor een tweepersoonskamer, geboekt via booking.com). Je krijgt een kleine maar propere kamer met eigen doucheruimte en een uitstekend ontbijtbuffet.

BEVOORRADING

Voor we in Tromsø vertrokken hebben we 2 grote gasblikjes van Primus aangekocht in Tromsø Outdoor, Sjøgata 14. We betaalden 99 kronen per bus. We hadden al onze ontbijten en avondmaaltijden van thuis meegenomen en stuurden in het postkantoor in Tromsø (al open vanaf 8u) een postpakket naar het postpunt in de supermarkt van Lyngseidet (194 kronen voor een pakket tot 10kg, incl. verzenddoos). Het dorp lag ongeveer halverwege onze tocht. Eenmaal ter plekke hebben we in de supermarkt onze voorraad tussendoortjes aangevuld voor het tweede deel van de tocht. De supermarkt en het postpunt zijn er open van 7u tot 23u. Verder vind je in Lyngseidet ook wel een outdoorwinkel waar je ook gedroogde maaltijden kan kopen (o.a. het bekende merk Real Turmat), dus je kan je ook ter plekke herbevoorraden.