De Verenigde Staten stonden al jarenlang op mijn verlanglijstje. Ons tinnen jubileum was een goeie smoes om Ivo te overtuigen 3 weken vakantie te nemen en ons naar de andere kant van de Oceaan te verplaatsen. De maand juli is helaas ook de hoogmis van de muggen in vele Amerikaanse berggebieden maar in Colorado zou het volgens Andrew Skurka allemaal goed meevallen. 

Voor onze eerste trektocht lieten we ons door dezelfde ‘outdoor athlete’ inspireren. De dertiger heeft al diverse maandenlange solotochten in de wildernis achter de rug en werd dus niet voor niets ‘adventurer of the year’ bekroond. Tegenwoordig werkt hij kortere uitdagende tochten uit en de Pfiffner Traverse is daar één van. Deze 125km-lange tocht loopt zo dicht mogelijk bij de Continental Divide, de waterscheiding tussen de Atlantische en Stille Oceaan. Ten westen van Denver loopt de Divide over de hoge pieken van de Front Range, veelal tussen 3000 en 4000m hoogte. De route is een mix van bestaande trails maar ook veel offtrail secties. Goed voor 9 dagen stevig bonken.

Alvorens ons te wagen aan dit avontuur, had ik een inlooptochtje voorzien van 2 dagen in Rocky Mountain National Park.

Waaw, you don’t have a car

Omwille van de drukte mag ik mij nestelen aan het bureau van de hoofdranger in Beaver Meadows Visitor Centre. Onze kampeerpermits voor Rocky Mountain National Park heeft Ivo op 1 maart klokslag 16u online aangevraagd en nu moeten we die ‘in person’ afhalen. Intussen bespreken we de uitdagende route die ons te wachten staat, worden de voetbalkwaliteiten van de Belgen op het WK geprezen en krijgen we lof dat we zowaar zonder eigen auto in het bezoekerscentrum zijn geraakt.

Sinds dit jaar stopt de ‘hikers shuttle’ niet meer bij het te drukke bezoekerscentrum, en dus geeft de ranger ons gewoon een lift geeft naar de ‘grootste’ bergsportzaak van Estes Park. We zijn daar niet helemaal voor het plezier. Ivo’s rugzak is zoek geraakt in de hectiek van Brussels Airport waar de bagageband niet wilde werken en nu moeten we ons voor minstens twee dagen depanneren met huurmateriaal. Als Ivo de oversized rugzak, het polyestertentje & de bulky synthetische slaapzak aanschouwt, spreekt zijn gezicht boekdelen en zijn vloeken zijn niet mis te verstaan.

Met de lokale gratis bussen reizen we naar Moraine Park Campground, uitgebaat door het nationaal park. Ik heb vooraf een ‘walk-to’-tentplaats geboekt waardoor we rustig tussen de bomen zitten bovenop een heuveltop. Geen streepje telefoonbereik, wel een picknicktafel en een ‘bear locker’ want ja, de zwarte beren komen hier ’s nachts rondsnuffelen op zoek naar voedsel en dan heb je maar beter alles goed afgeschermd. Aan de toegangspoort hangen mooie foto’s op van als je dat niet doet… Na het avondmaal duiken we de tent in, want daar is ons eerste knetterende onweer al waar de streek zo bekend voor staat.

Dag 1: Moraine Campground via Fern Lake Trail, Dream Lake en North Long Peak Trail naar Boulder Brook

Afstand: 25,7km, stijgen: 1.226m, dalen: 598m

Een stralend blauwe hemel en we ontbijten buiten. Het vakantiegevoel zit er nu toch een beetje in. Vanaf de camping trekken we via een rustig asfaltbaantje naar Fern Lake Trailhead. Het ene bergmeer na het andere zal vandaag de revue passeren: Fern Lake, Odessa Lake, Two Rivers Lake, Bear Lake en Nymph Lake.

Hoog boven ons turen de mastodonten van de Front Range, voorlopig nog mentaal onbereikbaar maar daar zal binnen enkele dagen verandering in komen. De paden zijn perfect beloopbaar, wegwijzers op elke splitsing aangebracht. Hier geen liters verf die om de zoveel meter op een steen geschilderd is, maar je kan dan ook amper verkeerd lopen.

Hoewel het onze eerste inloopdag is, verkies ik toch de meest ‘scenic’ route naar Boulder Brook. Dat betekent extra kilometers en hoogtemeters maar we genieten wel volop van de uitzichten. In Bear Lake geven we de verhitte voeten wat verfrissing, de temperatuur loopt toch vlotjes tot 25° en hoger op. Het is hier razend druk gezien een parking vlakbij ligt. Na Dream Lake is de rust terug en komen we nog slechts een handvol hikers tegen, maar het is dan ook al laat en niet alleen de dag, maar ook onze benen beginnen op hun einde te lopen.

Boulder Brook mag je niet verwarren met Boulder Crook (‘oplichter’), zo niet zullen je tegenliggers bijzonder raar opkijken als je dit benoemt als je bestemming van de dag… Bon, het zijn dus twee aparte bivakplaatsen die telkens met een pad bereikbaar zijn. We kiezen er de mooiste uit – een luxe gezien ze allebei nog niet bezet zijn – en installeren ons op deze heel rustige bivakzone. Wat verder stroomt een bulderend bergriviertje, waar we ook gaan eten zodat onze etensgeur weg van de tent blijft, nu we nog vol goede voornemens zijn. Onze bear canister wordt ergens 50m verder verstopt onder een markante boom, kwestie van die ook nog terug te kunnen vinden de volgende ochtend. De slaap komt heel vlotjes na zo’n pittige inloopdag, zelfs in ‘bear country’.

Dag 2: Boulder Brook naar East Portal Trailhead

Afstand: 5,9km, stijgen: 4m, dalen: 470m

In optimale condities zou een klim naar Long Peaks, die met zijn 4.346 m de hoogste top van RMNP is, een heel stevige maar naar onze normen logische keuze geweest zijn. Vanaf deze bivaklocatie kan je hem immers met een lichte rugzak beklimmen. Maar aangezien we nog altijd in onzekerheid leven over het lot van Ivo’s rugzak, willen we tijdig afdalen, voor het geval we terug naar de luchthaven mogen reizen om hem te gaan ophalen. Het pad dat verder het riviertje stroomafwaarts volgt, is heel aangenaam en we spotten – na een geanimeerde waarschuwing van een collega-hiker – onze eerste ‘moose’. De mannelijke eland is met 2m hoogte geen doetje maar wij zijn dat wel dus blijven we op een veilige afstand.

Bij de East Portal Trailhead nemen we de bus terug naar Estes Park waar we diverse telefoontjes later nog geen nieuws hebben en vooral gefrustreerd achterblijven door wat er allemaal fout kan lopen en effectief loopt (geen tagnummer, geen dossiernummer, een vol antwoordapparaat op de luchthaven, een callcenter waar het uren duurt voor je binnen geraakt en waar ze je niet kunnen helpen). Hoog tijd om de knop om te draaien!

We schuiven de voeten onder tafel in het Hunter Shop House waar we ons verslikken in de veel te ruime Amerikaanse porties, gelukkig is de huisgemaakte ijsthee à volonté en het zijn hier al halveliterglazen. ‘Carboloading’ heet dat dan in de moderne sportwereld. We lopen dat er al wel af de komende dagen.

Honderd meter verder stappen we terug Estes Park Mountain Shop binnen, en wie denkt dat de nabijheid van de Rocky Mountains ervoor zorgt dat ze je hier perfect kunnen adviseren, komt van een kale reis thuis. Tenten zijn voor hun allemaal dezelfde (en helaas zijn ze quasi allemaal in polyester) en een slaapzak in een foedraal steken lijkt wel de Rubik’s kubus oplossen.

Ivo’s humeur fleurt helemaal op als hij enkele interessante solden kan strikken, en hij met zijn nieuwe uitzet de winkel buitenstapt. Aangezien onze VISA-kaart intussen een beetje geplunderd is, contacteren we het (gelukkig vlot bereikbaar) callcenter van onze bank om onze Maestro-functie in de VS te activeren.

In Moraine Park Campground poten we ons gloednieuwe polyester tentje op onze inmiddels vertrouwde stek neer en start Ivo met een nieuwe uitdaging: twee ruime bear canisters zo maximaal mogelijk vullen met 8 dagen voeding voor 2 personen. Helaas slaagt hij niet helemaal in de opzet en zullen we toch enkele gevriesdroogde maaltijden in de tent moeten bewaren. Hij is er niet helemaal gerust in, maar dat zijn zorgen voor later. Deze nacht zal de bear locker er letterlijk voor zorgen dat onze voorraad niet geplunderd wordt nog vóór we gaan vertrekken op onze eerste van twee langere trektochten in de Rockies.

Besluit

Dit is een mooie en gevarieerde tweedaagse die voor iedere sportieveling zeker haalbaar is. De paden zijn uitstekend, de bivakzones mooi ingericht. De uitzichten zijn nog niet zo spectaculair als op de hoofdkam, dus je doet deze trip best aan het begin van je vakantie. Bear Lake is iets te druk naar onze goesting maar op de rest van het parcours is het wat rustiger, al kom je zeker volk tegen in het hoogseizoen.

Meer foto’s in dit fotoalbum.

---

PRAKTISCHE INFO

MOEILIJKHEIDSGRAAD VAN DE TOCHT

Dit is een tocht van 2de categorie. Zowel de paden als de bewegwijzering zijn uitstekend. Op sommige stukken kom je wat rotsige paden of blokken tegen maar het is nergens echt technisch of gevaarlijk.

SEIZOEN

We stapten deze tocht op 9 en 10 juli 2018

GELOPEN ROUTE

Hieronder een overzicht van de gelopen route. We zijn gestart vanaf Moraine Park Campground maar je kan ook een bus nemen richting Fern Lake Trailhead (dat spaart je enkele kilometers over asfalt uit). Bivakkeren deden we in Boulder Brook (site 1), reserveren is verplicht (meer info wat verder in deze praktische info). Aan het eindpunt konden we de Hiker’s shuttle terugnemen. Er zijn nog tal van andere mogelijke routes (dagwandelingen of meerdaagse) in de omgeving. Een auto is dan wel aan te raden.

NAVIGEREN OP HET TERREIN

Deze tocht gaat voortdurend over paden en op elke splitsing staat een wegwijzer. Als je een stafkaart meeneemt weet je welke richting je uit moet.

STAFKAART

Deze trip heb ik zelf uitgestippeld op basis van de (stevige en waterresistente) stafkaart 200 van National Geographic ‘Rocky Mountain National Park’ (1:50.000, 1cm = 500m). Je kan je ook laten inspireren door dit boek: ‘Rocky Mountain National Park: The Complete Hiking Guide‘ van Lisa Foster waar tochten van allerlei moeilijkheidsgraden beschreven staan. Ik heb beide online besteld omdat de stafkaart via mijn vertrouwde reisboekhandel niet te verkrijgen was.

MATERIAAL

Hier vind je onze ‘normale’ paklijst. Omdat we 1 van de rugzakken kwijt was, hebben we een tent moeten kopen en daar waren we uiteindelijk best tevreden over. Het aantal muggen is doenbaar maar ze zijn er wel en dat maakt dat het in een tent of tarp met inner iets aangenamer vertoeven is. Sommige bivakplaatsen lopen onder bij veel regen en dan is een waterdicht grondzeil met opstaande randen ook wel een aanrader…

Verder is in Rocky Mountain National Park een ‘hard sided bear canister’ verplicht. Je kan een canister huren in Estes Park maar aangezien wij 3 weken op stap gingen en bovendien ook een tocht in lijn deden, hebben we twee canisters (Bearvault BV 500 waar we erg tevreden over waren) besteld in Estes Park Mountain Shop.

Mobiel bereik is totaal afwezig. Zelfs op Moraine Park Campground, één van de campings van Rocky Mountain National Park kan je niet bellen met je GSM of smartphone. Een noodbaken als Spot of Garmin Inreach is dus geen overbodige luxe om het thuisfront dagelijks een alles-is-oke-berichtje te sturen of in geval van grote nood om de reddingsdienst te alarmeren. Deze twee toestellen kan je huren of kopen hier in België of online.

BIVAKKEREN IN DE BERGEN

Er is in de verste verte geen berghut te bespeuren op dit parcours, dat betekent dat je aangewezen bent op je tent of zeil. Kamperen is langs deze route streng gereglementeerd. In Rocky Mountain National Park zijn er “designated campsites” die je vooraf moet reserveren (en waar je snel bij moet zijn, 1 maart om 8u lokale tijd en dus 16u onze tijd wordt het online reservatiesysteem opengesteld en ben je dus aan je pc gekluisterd). Dat betekent natuurlijk ook dat je etappes vast liggen en je niet flexibel kan inspelen op het weer of de fysieke/mentale paraatheid van die dag. Bij je reservatie moet je 1ste, 2de en 3de keuze doorgeven. Per reservatie kan je voor meerdere data een bepaalde bivakzone aanvragen, je betaalt 26 dollar in totaal. Een America the Beautiful Pass is niet nodig als je geen wagen hebt.

Via mail krijg je na een tijdje bevestiging. Bij ons klopte die bevestiging niet volledig (en dat is vooral het geval als de gekozen trailheads niet echt logisch zijn in hun ogen) en in dat geval bel je best rechtstreeks naar de Wilderness Office (telefonisch contacteren is overigens heel normaal in de VS en de snelste manier om afspraken te maken). De ervaring leert dat men toch nog enkele bivakzones achter de hand heeft als het echt nodig is. Als je flexibel bent qua programma kan je in Beaver Meadows Visitor Center in Estes Park nog wel ‘last-minute’ een bivakzone reserveren, zeker die zones die iets minder populair zijn. Zo hebben we ter plaatse nog enkele wijzigingen aangebracht in onze reservatie op aanraden van de ranger.

BEVOORRADING

Er is géén enkele bevoorrading mogelijk langs of vlakbij de route, ook niet in Moraine Park Campground. Water vind je wel in overvloed. In Estes Park kochten we onze energierepen (vb. Cliffbar), noodles, soep, nootjes en dergelijke in de lokale hypermarkt ‘Safeway’ (waarbij we overigens de klantencode van een baliemedewerker van het Visitor Center mochten gebruikten want dat levert extra korting op en ja, dat hebben ze ons dus ter plaatse gewoon verteld). In Estes Park Mountain Shop kochten we gas (van het merk MSR) en diverse vriesdroogmaaltijden. De ‘Good-to-go’-maaltijden zijn wat duurder maar razend lekker. Omwille van de invoerbeperkingen hebben we het er niet op gewaagd om eigen gedroogde voeding mee te nemen in de bagage.

BEREIKBAARHEID

Vliegen naar Denver International Airport

Vanuit Brussel of Amsterdam moet je overstappen om naar Denver te vliegen. Je kiest of je dat doet in de VS of in IJsland. Omdat de controles nogal onvoorspelbaar zijn qua tijd en het qua prijs niet veel verschil maakte, hebben we er voor geopteerd om met Icelandair te vliegen vanaf Brussel met een overstap in Keflavik naar Denver International Airport. We boekten op 16 oktober 2017 en betaalden 1.119,67 euro per persoon. De paspoort en douanecontrole gingen dus door in Denver zelf, en dat was iets relaxter. Bij aankomst in Denver moet je in een hal via een automaat zelf je internationaal paspoort scannen en enkele formaliteiten invullen, waarna je nog eens manueel gecontroleerd wordt en je paspoort wordt afgestempeld. Er wordt altijd gevraagd naar het doel van je verblijf en je moet ook in staat zijn om wat detailvragen te kunnen beantwoorden. Een douaneformulier vul je in op het vliegtuig zelf (voor zover je niet ligt te slapen als ze met het formulier rondkomen natuurlijk, uheum…).

Omdat we pas ’s avonds aankwamen, boekten we een nacht in Days Inn Denver International Airport via booking.com. Er rijden gratis shuttles naar de hotels die dichtbij de luchthaven liggen. De kamer was uitstekend, het ontbijt kon beter.

Lokaal vervoer

We hebben géén auto gehuurd aangezien we vooral trektochten zouden doen. Het openbaar vervoer in de VS is niet bijster goed ontwikkeld. Om van Denver naar Estes Park te reizen, reserveerden we online 2 plaatsen via een privé-vervoerbedrijfje op de ‘Estes Park Shuttle’ (45 dollar per persoon) die eender welke afzetplaats bedienen in het dorp (voor zover het buiten het Nationaal Park is gelegen). Je doet er ongeveer 2u over in een minibus met airco vanaf de luchthaven. Gezien we onze kampeerpermits ter plaatse moesten ophalen, lieten we ons afzetten aan Beaver Meadows Visitor Centre.

In Estes Park rijden diverse gratis bussen rond in de stad en is er een hikers’ shuttle richting Moraine Campground en diverse trailheads. In 2018 stopte er geen bus meer aan Beaver Meadows Visitor Centre omdat het er op sommige momenten te druk werd de voorgaande jaren en ze allicht te veel tijd verloren. Gelukkig bracht een ranger ons terug naar het dorp en de buitensportzaak. Liften zal wellicht ook lukken.

ESTA-PROCEDURE & INTERNATIONAAL PASPOORT

Er is geen lange visumprocedure meer, je kan online via de ESTA-procedure een toelating vragen om de VS binnen te gaan (en je betaalt ook meteen 28 dollar).  Je kan overigens dan nog altijd geweigerd worden bij aankomst, maar het is wel je toegangsticket. Vraag die tijdig aan, we deden het eind april (voor een reis in juli). Je doet een soort gegroepeerde aanvraag als je met meerdere personen samen reist maar dient dan uiteraard elke persoon te identificeren. Er worden nogal wat persoonlijke gegevens gevraagd, ook van je ouders. Een geldig internationaal paspoort is uiteraard nodig.

ACCOMMODATIE IN ESTES PARK

Het is best prijzig om in Estes Park te overnachten en ook de campings zijn nogal dichtbevolkt. Het Nationaal Park baat enkele campgrounds uit die veel rustieker zijn, maar wel een pak moeilijker bereikbaar met uitzondering van Moraine Park Campground waar een gratis shuttle stopt (al moet je wel overstappen en stopt die met rijden om 20u). In het hoogseizoen is het ook hier nodig om tijdig online te boeken, per nacht betaal je 25 dollar (onafhankelijk van het aantal tenten/personen). Op elke bivaklocatie kunnen ongeveer twee tenten staan, heb je een eigen picknicktafel en is er een ruime bear locker (die je al dan niet moet delen met je buren). Er is enkel een toilet met WC-papier, geen douche. Er is een vuurplaats maar omwille van de droogte en het hoge brandgevaar mochten deze niet gebruikt worden. Bereik is er niet. Qua retraite kan het dus tellen.

GELD

Dollars kan je afhalen in Estes Park of in de luchthaven, dat doe je best met een gewone bankkaart. Vergeet niet je ‘maestro’-functie te activeren voor de VS want anders lukt het niet. VISA en Mastercard zijn uiteraard ook erg ingeburgerd. Enkel bij busticketautomaten werkt een VISA of gewone bankkaart vaak niet, dan heb je cash nodig.

TAAL & COMMUNICATIE

American English is uiteraard de voertaal in de VS, al zijn er ook veel Mexicanen aanwezig en is Spaans zowat de tweede taal daar. De inwoners van Colorado zijn over het algemeen erg vriendelijk en behulpzaam. ‘Small talk’ met tegenliggers op een trail is heel normaal.

KLIMAAT

Het weer kan je wat vergelijken met de Pyreneeën of de zuidelijke Alpen. Hoog in de bergen valt het best mee qua warmte (20°), in de lager gelegen gebieden kan het erg heet zijn (>30°). De kans op onweer in de namiddag is er groot, soms komt het al vanaf 12u voor en dat is natuurlijk vrij vroeg. Dat betekent dat je dus best tijdig vertrekt.